மிஷனில் வளர்ந்த மகன்: குருவானவர் தியாகுவின் வரலாறு

 

தரங்கம்பாடி மிஷனின் வரலாறு, ஐரோப்பாவிலிருந்து வந்த பெரிய மிஷனரிகளின் கதைகளை மட்டும் சொல்லவில்லை. அது, இந்த மண்ணிலேயே பிறந்து, வளர்ந்து, மிஷனின் தூண்களாக மாறிய உள்ளூர் தலைவர்களின் கதைகளையும் சொல்கிறது. அப்படிப்பட்ட தலைவர்களில் மிக முக்கியமான ஒருவர் தான் குருவானவர் தியாகு (Diogo). ஒரு சிறுவனாக மிஷனுக்குள் நுழைந்த அவர், தன் வாழ்நாள் முழுவதும் மிஷனுக்காகவே உழைத்து, அதன் இரண்டாவது இந்தியக் குருவானவர் என்ற பெருமையைப் பெற்றார். அவருடைய வாழ்க்கை, விசுவாசத்தாலும், கல்வியாலும் ஒரு சாதாரண மனிதன் எப்படி ஒரு சமூகத்தின் தலைவனாக உருவாக முடியும் என்பதற்கு ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகும்.

 

சிறுவயதும் மிஷனில் இணைதலும்

 

தியாகு, சுமார் 1705ஆம் ஆண்டு, ஒரு ரோமன் கத்தோலிக்கக் குடும்பத்தில் பிறந்தார். அவருடைய வாழ்க்கை, ஒரு பெரிய மாற்றத்துடன் தொடங்கியது. 1713ஆம் ஆண்டில், அவருக்கு எட்டு வயதாக இருந்தபோது, அவருடைய தாயார், தியாகு மற்றும் அவருடைய சகோதர, சகோதரிகள் அனைவரையும் அழைத்துக்கொண்டு, தரங்கம்பாடியில் இருந்த லூத்தரன் திருச்சபையில் சேர்ந்தார். அந்தக் குடும்பமே ஒரு புதிய நம்பிக்கையைத் தேடி வந்திருந்தது.

 

மிஷனரிகள், அந்தக் குடும்பத்தை அன்புடன் ஏற்றுக்கொண்டனர். தியாகு, உடனடியாக மிஷன் பள்ளியில் சேர்க்கப்பட்டார். அங்கு அவர், வெறும் கல்வியை மட்டும் கற்கவில்லை; ஒரு புதிய வாழ்க்கை முறையையும், ஆழ்ந்த கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையையும் கற்றுக்கொண்டார். மிஷனரிகளின் நேரடிப் பார்வையிலேயே அவர் வளர்ந்தார்.

 

உபதேசியாராக முதல் பணி

 

பள்ளியில் சிறப்பாகத் தேர்ச்சி பெற்ற தியாகு, தனது இளம் வயதிலேயே உபதேசியாராக (Catechist) நியமிக்கப்பட்டார். உபதேசியார் என்பது, குருவானவருக்கு அடுத்த நிலையில் இருந்து, மக்களுக்கு வேதம் சொல்லிக் கொடுக்கும் ஒரு முக்கியமான பணியாகும். அவர் தரங்கம்பாடி நகரத்தின் முக்கிய உபதேசியார்களில் ஒருவராக விளங்கினார்.

 

1733ஆம் ஆண்டில், மிஷனரிகள் முதல் முறையாக ஒரு இந்தியரைக் குருவாக நியமிக்க முடிவு செய்தபோது, அந்தப் பதவிக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மூன்று வேட்பாளர்களில் தியாகுவும் ஒருவர். இது, அவர் மீது மிஷனரிகள் வைத்திருந்த நம்பிக்கையைக் காட்டுகிறது. அந்த முறை, ஆரோன் என்ற மற்றொரு உபதேசியார் குருவாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஆனால், தியாகு மனம் தளராமல், தனது உபதேசியார் பணியைத் தொடர்ந்து சிறப்புடன் செய்து வந்தார்.

 

குருவானவராக உயர்ந்த நிலை

 

ஆரோனின் பணி வெற்றிகரமாக அமைந்த பிறகு, மேலும் பல இந்தியக் குருமார்களை உருவாக்க வேண்டியதன் அவசியத்தை மிஷனரிகள் உணர்ந்தனர். அதன் பயனாக, 1741ஆம் ஆண்டு, கிறிஸ்துமஸ் தினத்தன்று, தியாகு குருவாக அபிஷேகம் செய்யப்பட்டார். இது அவருடைய வாழ்க்கையில் ஒரு உச்சக்கட்டமாகும்.

 

ஒரு குருவானவராக, தியாகு சுமார் 40 ஆண்டுகள் பணியாற்றினார். அவருடைய பணி மிகவும் விரிவானது.

 

• சிறந்த போதகர்: அவர் மக்களுக்குப் புரியும் படியாக, எளிமையாகவும், ஆழமாகவும் பிரசங்கம் செய்தார். கிராமப்புறங்களில் உள்ள திருச்சபைகளுக்கு நீண்ட பயணங்கள் மேற்கொண்டு, அங்குள்ள மக்களுக்கு ஆன்மீக ஆறுதல் அளித்தார்.

 

• திறமையான கவிஞர்: தியாகு, ஒரு கவிஞராகவும் விளங்கினார். 1746ஆம் ஆண்டில், "பெத்லகேம் ஆலயம்" என்ற புதிய தேவாலயம் கட்டப்பட்டபோது, அதன் திறப்பு விழாவிற்காக அவர் ஒரு அழகான தமிழ்ப் பாடலை இயற்றினார். அந்தப் பாடலை, மிஷன் பள்ளி மாணவர்கள் பாடி, விழாவைச் சிறப்பித்தனர். இது, அவர் கிறிஸ்தவக் கருத்துக்களை, தமிழ் கலாச்சார வடிவத்தில் மக்களிடம் கொண்டு சென்றதைக் காட்டுகிறது.

 

 

முடிவுரை

 

குருவானவர் தியாகுவின் வாழ்க்கை, ஒரு விதை ஒரு மரமாக வளர்ந்த கதை போன்றது. ஒரு சிறுவனாக மிஷனின் மடியில் விழுந்த அவர், அதே மிஷனின் நிழலில் வளர்ந்து, அதன் கிளைகளைப் பரப்பும் ஒரு பெரிய மரமாக உயர்ந்தார். அவர், தரங்கம்பாடி மிஷனின் ஒரு உண்மையான மகன். அவருடைய நீண்ட கால, அமைதியான பணி, இந்தியத் திருச்சபையின் சுதேசித் தலைமைத்துவம் வலுவாக வேரூன்ற உதவியது. அவருடைய கதை, அர்ப்பணிப்பும், விசுவாசமும் இருந்தால், எந்தச் சூழலிலும் ஒருவரால் உயர்ந்த நிலையை அடைய முடியும் என்பதை நமக்குக் கற்றுக்கொடுக்கிறது. 1781ஆம் ஆண்டில் அவர் இறக்கும் வரை, அவர் தரங்கம்பாடி மிஷனின் ஒரு ஒளி விளக்காகவே திகழ்ந்தார்.