1921-ல் அமெரிக்க மதுரை மிஷன் (American Madura Mission) வெளியிட்ட தனது 86-வது ஆண்டு அறிக்கை, ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய மதுரை (Madura) மற்றும் தென்னிந்தியப் பகுதிகளின் சமூக நிலையை ஒரு வரலாற்றுப் புகைப்படம்போல நமக்குக் காட்டுகிறது. வெறும் புள்ளிவிவரங்கள் அல்லாமல், அன்றைய மக்களின் அன்றாட வாழ்வின் துயரங்களையும், சமூகக் கட்டமைப்பின் கொடூரங்களையும் இந்த அறிக்கை பதிவு செய்துள்ளது. வறுமையின் கோரப்பிடியும், சாதியத்தின் ஆணிவேர்களும் அன்றைய சமூகத்தை எப்படிச் சிதைத்தன என்பதை இந்த ஆவணம் வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகிறது.
வறுமையின் பிடியில் வாடிய வாழ்க்கை
அந்த அறிக்கை தென்னிந்தியாவை "உண்மையில் ஒரு ஏழ்மையான நாடு" ("a poor country") என்று வருணிக்கிறது. பணக்காரர்கள் சிலர் இருந்தாலும், பெரும்பான்மையான மக்களின் வாழ்க்கை நிலை மிகவும் பரிதாபகரமானதாக இருந்தது. பெரிய குடும்பங்களில் உணவளிக்க நிறைய வாய்கள் இருந்தன, ஆனால் உணவுப் பொருட்களின் கையிருப்பு மிகவும் குறைவாகவே இருந்தது. இதன் விளைவாக, "பல குடும்பங்கள் ஒரு நாளைக்கு ஒரு வேளை மட்டுமே நல்ல உணவு உண்டன" ("Many families have only one square meal a day").
இந்த வறுமையின் கொடூரமான தாக்கம் குழந்தைகளிடமே அதிகம் தெரிந்தது. போதுமான ஊட்டச்சத்து இல்லாததால், அவர்கள் உடல்ரீதியாகவும் மனரீதியாகவும் பாதிக்கப்பட்டனர். "இதன் விளைவாக, குழந்தைகள் பள்ளிகளில் மந்தமாகவும், அறிவற்றவர்களாகவும் காணப்பட்டனர்" என்று அறிக்கை குறிப்பிடுகிறது. பள்ளிக்குச் செல்வது என்பது நினைத்துப் பார்க்க முடியாத ஆடம்பரமாக இருந்தது. குடும்பத்தின் பசியைப் போக்க, சிறுவர்கள் தங்கள் பங்களிப்பைச் செய்ய வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தனர். வெயிலால் வறண்ட புல்வெளிகளில், கலைந்த தலையுடனும், அழுக்கடைந்த முகத்துடனும், கந்தல் ஆடையுடனும் ஆடுகளையும் மாடுகளையும் மேய்ப்பது அன்றைய கிராமப்புறங்களில் ஒரு பொதுவான காட்சியாக இருந்தது.
வறுமை, சிலரை குற்றச் செயல்களிலும் தள்ளியது. அறிக்கை, "கள்ளர்" (Kallar) சமூகத்தை "கொள்ளையர் சாதி" ("Robber caste") என்று குறிப்பிடுகிறது. வசதியான மக்களிடமிருந்து மாடுகளையும் வீட்டுப் பொருட்களையும் திருடி தங்கள் வருமானத்தைப் பெருக்கிக்கொள்வதை அவர்கள் வழக்கமாகக் கொண்டிருந்ததாக அறிக்கை கூறுகிறது. இந்த நிலை, சமூகத்தில் நிலவிய கடுமையான பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வின் ஒரு வெளிப்பாடாக இருந்தது.
சமூகத்தைப் பிளவுபடுத்திய சாதி அமைப்பு
தென்னிந்தியாவில், குறிப்பாக மதுரைப் பகுதியில் சாதி அமைப்பு மிகவும் இறுக்கமாகவும், ஆழமாகவும் வேரூன்றியிருந்ததாக அறிக்கை பதிவு செய்கிறது. "இந்தியா முழுவதிலும் சாதியின் கோட்டையாக தென்னிந்தியா விளங்குகிறது" ("South India is the stronghold of Caste in all India") என்று அது குறிப்பிடுகிறது. அன்றைய இந்து சமூகம் பிராமணர்கள், சூத்திரர்கள் (பிராமணர் அல்லாதோர்), மற்றும் பஞ்சமர்கள் (தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர்) என மூன்று முக்கிய பிரிவுகளாகப் பிரிக்கப்பட்டிருந்தது.
உயர்சாதியினருக்கும் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கும் இடையே "தீட்டு" என்ற பெயரில் ஒரு பெரும் பிளவு இருந்தது. இந்த அமைப்பு, "கீழே உள்ளவர்களைக் கீழேயே வைத்திருக்கும் ஒரு அமைப்பு" ("the system of keeping the under-dog under!") என்று அறிக்கை கடுமையாக விமர்சிக்கிறது.
சாதியத்தின் கொடூரமான வெளிப்பாடுகள் அன்றாட வாழ்வில் காணப்பட்டன:
இந்தச் சமூக அமைப்பு, மனிதநேயமற்ற பாகுபாடுகளையும், அடிப்படை உரிமைகளின் மறுப்பையும் அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தது என்பதை இந்த மிஷனரி அறிக்கை தெளிவாகப் பதிவு செய்கிறது.
முடிவுரை
1920-ஆம் ஆண்டின் இந்த அறிக்கை, ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய தென்னிந்தியாவின் சமூக யதார்த்தத்தை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகிறது. ஒருபுறம், மக்களை அன்றாட வாழ்வில் வாட்டி வதைத்த வறுமை; மறுபுறம், மனித மாண்பைச் சிதைத்த சாதியக் கொடுமைகள். இந்த இரு பெரும் சவால்களுக்கு மத்தியில்தான் அமெரிக்க மதுரை மிஷன் தனது கல்வி, மருத்துவ மற்றும் மதப் பணிகளை மேற்கொண்டது என்பதை இந்த வரலாற்றுப் பதிவு நமக்கு உணர்த்துகிறது.
________________________________________
படங்கள் மற்றும் ஆதாரத் தகவல்:
திரு. மன்னா செல்வகுமார்
கிறிஸ்தவ மரபு ஆய்வாளர்
+91 91767 80001
________________________________________