அமெரிக்கன் மதுரை மிஷன், தென்னிந்தியாவில் நற்செய்தியைப் பரப்பும் தனது நூற்றாண்டு காலப் பயணத்தில், பல சமூக, கலாச்சாரத் தடைகளை எதிர்கொண்டது. அவற்றுள், மிக ஆழமாக வேரூன்றியிருந்த மற்றும் மிகக் கடுமையான சவாலாக விளங்கியது சாதிப் பிரச்சனை. கிறிஸ்தவம் போதிக்கும் சமத்துவம் என்ற அடிப்படைக் கொள்கை, இந்திய சமூகத்தின் சாதியக் கட்டமைப்போடு நேரடியாக மோதியது. இந்தப் போராட்டம், மிஷனின் பள்ளிகளிலும், திருச்சபைகளிலும், மிஷனரிகளின் தனிப்பட்ட உறவுகளிலும் பலமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.

 

1. பசுமலைக் கல்லூரியில் வெடித்த சாதிப் புயல் (1847)

 

பசுமலை இறையியல் கல்லூரி (Pasumalai Seminary), சாதி வேறுபாடின்றி அனைத்து மாணவர்களுக்கும் கல்வி அளிக்கும் ஒரு முற்போக்கான நிறுவனமாகத் தொடங்கப்பட்டது. ஆனால், 1847-ம் ஆண்டு ஜூன் மாதம், ஒரு சிறிய நிகழ்வு, ஒரு பெரிய சாதிப் புயலுக்கு வித்திட்டது.

 

ஒருநாள், ரெவரெண்ட் டிரேசி (Rev. Tracy), தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சேர்ந்த தனது வீட்டுப் பணியாளரை, கல்லூரிச் சமையலறைக்கு சில பொருட்களைக் கொடுக்க அனுப்பினார். அந்தப் பணியாளர் சமையலறைக்குள் நுழைந்ததைக் கண்ட உயர்சாதி மாணவர்கள், ஆத்திரமடைந்தனர். "ஒரு பறையன் எங்கள் சமையலறையைத் தீட்டுப்படுத்திவிட்டான்!" என்று அவர்கள் கூச்சலிட்டனர்.

 

அடுத்த நாள், ரெவரெண்ட் டிரேசி, அதே பணியாளரை மீண்டும் அனுப்பியபோது, மாணவர்கள் அவரைத் தடுத்து நிறுத்தினர். "தீண்டத்தகாத நாயே! எங்கள் உணவைத் தீட்டுப்படுத்தாதே! இங்கிருந்து சென்றுவிடு!" என்று அவர்கள் கத்தினார்கள். அப்போது அங்கு வந்த ரெவரெண்ட் டிரேசி, "எனது தூதுவன் தனது வேலையைச் செய்ய வேண்டும். எனக்குத் தேவைப்படும்போது, யாரை வேண்டுமானாலும் இந்தக் கல்லூரிக்குள் அனுப்புவதற்கு எனக்கு உரிமை உண்டு," என்று உறுதியாகக் கூறினார்.

 

இந்த நிகழ்வு, மாணவர்கள் மத்தியில் பெரும் கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தியது. "டிரேசி துரை நமது சாதி ஆச்சாரங்களை அழிக்கப் பார்க்கிறார்! நாம் இந்தப் பள்ளியை விட்டு வெளியேற வேண்டும்!" என்று அவர்கள் முடிவு செய்தனர். பதினொரு மாணவர்கள் உடனடியாகப் பள்ளியை விட்டு வெளியேறினர். இந்தச் சம்பவம், மிஷன் முழுவதும் பெரும் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியது. சில வாரங்களுக்குப் பிறகு, அவர்களில் ஆறு பேர் திரும்பி வந்து, பள்ளியின் விதிமுறைகளுக்குக் கட்டுப்படுவதாக உறுதியளித்தனர். ஆனால், சாதி உணர்வு என்ற நெருப்பு, அணையாமல் உள்ளுக்குள் கனன்றுகொண்டே இருந்தது.

 

2. சமபந்தி போஜனம்: ஒரு விசுவாச சோதனை

 

பசுமலை நிகழ்வைத் தொடர்ந்து, மிஷன், சாதிப் பாகுபாட்டைக் களைவதில் மேலும் தீவிரமான நடவடிக்கைகளை எடுக்க முடிவு செய்தது. 1847-ம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம், மதுரையில் (Madura) நடைபெற்ற மிஷன் கூட்டத்தில், ஒரு புரட்சிகரமான தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. அதன்படி, மிஷனின் அனைத்து உள்ளூர் உதவியாளர்களும் (Catechists), மிஷனரிகளுடன் சேர்ந்து ஒரு சமபந்தி போஜனத்தில் (Love Feast) கலந்துகொள்ள வேண்டும் என்று அழைக்கப்படுவார்கள்.

 

மிஷனரிகள், வெளிநாட்டினர் மற்றும் கறி உண்பவர்கள் என்பதால், இந்து சமூகத்தின் பார்வையில், அவர்கள் தீண்டத்தகாதவர்களாகக் கருதப்பட்டனர். எனவே, அவர்களுடன் சேர்ந்து உணவருந்துவது, சாதியை முழுமையாகத் துறப்பதற்குச் சமம். இந்த சமபந்தி போஜனத்தில் கலந்துகொள்ள மறுப்பவர்கள், அடுத்த நாள் நடைபெறும் திருவிருந்து ஆராதனையில் (Sacrament) கலந்துகொள்ள அனுமதிக்கப்பட மாட்டார்கள் என்றும் அறிவிக்கப்பட்டது.

 

இந்த அறிவிப்பு, உள்ளூர் கிறிஸ்தவர்கள் மத்தியில் பெரும் அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தியது. அவர்கள், ஒருபுறம் தங்கள் விசுவாசம், மறுபுறம் தங்கள் சமூகம் மற்றும் குடும்பம் என்ற இக்கட்டான நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டனர். மிஷனரிகள் கூட்டிய ஒரு கூட்டத்தில், அவர்கள் தங்கள் எதிர்ப்புகளைத் தெரிவித்தனர்:

 

• "இது மிகவும் கடுமையான சோதனை! ஒரே தாவலில், நாங்கள் வெளிநாட்டினருடன் சாப்பிட வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கிறீர்கள்!" என்றார் ஒருவர்.
• "நான் எனது சாதியை இழந்து, என் குடும்பத்தாரால் ஒதுக்கப்படத் தயாராக இல்லை," என்றார் மற்றொருவர்.
• "நான் சாதியை நம்பவில்லை. ஆனால், என் உறவினர்களுக்காக, இந்த விருந்தில் நான் கலந்துகொள்ள மாட்டேன்," என்றார் மூன்றாவது நபர்.
• "தனியாகவோ, கூட்டாகவோ, நீங்கள் வெளிநாட்டினருடன் சாப்பிட்டால், இனி என் வீட்டிற்குள் நுழைய முடியாது!" என்று ஒரு சாதி இந்து, தன் சக ஊழியரை எச்சரித்தார்.

 

குறிப்பிட்ட நாளில், ரெவரெண்ட் சாண்ட்லர் (Rev. Chandler) அவர்களின் இல்லத்தில் நடைபெற்ற அந்த சமபந்தி போஜனத்தில், பத்தில் ஒரு பங்கு உதவியாளர்கள் கூடக் கலந்துகொள்ளவில்லை. தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சேர்ந்த உதவியாளர்கள் மற்றும் மேலும் மூன்று அல்லது நான்கு பேர் மட்டுமே வந்திருந்தனர். இது, சாதி எவ்வளவு ஆழமாக கிறிஸ்தவ சமூகத்திற்குள்ளும் ஊடுருவியிருந்தது என்பதைக் காட்டியது.

 

3. பெண்கள் உறைவிடப் பள்ளியில் தொடர்ந்த போராட்டம்

 

சாதிப் பிரச்சனை, பெண்கள் உறைவிடப் பள்ளியையும் (Girls' Boarding School) விட்டுவைக்கவில்லை. ரெவரெண்ட் சாண்ட்லர், ஒரு பறையர் சாதியைச் சேர்ந்த இரண்டு சிறுமிகளைப் பள்ளியில் சேர்த்தபோது, மற்ற மாணவிகளின் பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளைப் பள்ளியிலிருந்து அழைத்துச் சென்றனர்.

 

ஆனால், பள்ளியில் இருந்த "தேவாவாய்" (Dhevavai) என்ற மூத்த மாணவி, சமையல்காரி மற்றும் ஆயா ஆகியோருடன் சேர்ந்து, சாதியை உடைக்கத் தாங்கள் தயாராக இருப்பதாக, திருமதி சாண்ட்லருக்கு (Mrs. Chandler) ஒரு கடிதம் எழுதினாள். அதன்படி, அவர்களும், டாக்டர் ஸ்கட்டர் (Dr. Scudder) குடும்பத்தினரும், திருமதி சாண்ட்லரும் சேர்ந்து உணவருந்தினர்.

 

இந்தச் செய்தியறிந்த மற்ற பெற்றோர்கள், தங்கள் மகள்களை வலுக்கட்டாயமாகப் பள்ளியிலிருந்து அழைத்துச் சென்றனர். ஒரு தந்தை, தனது மகளின் மேலாடையைக் கிழித்து, அவளை இழுத்துச் சென்றார். பள்ளியின் மாணவர் எண்ணிக்கை நாற்பதிலிருந்து இருபத்து நான்காகக் குறைந்தது.

 

முடிவுரை

 

சாதிப் பிரச்சனை, மதுரை மிஷனின் நூற்றாண்டு கால வரலாற்றில் ஒரு தொடர் போராட்டமாகவே இருந்தது. பசுமலைக் கல்லூரியிலும், சமபந்தி போஜனத்திலும், பெண்கள் பள்ளியிலும் ஏற்பட்ட நிகழ்வுகள், இந்தப் போராட்டத்தின் தீவிரத்தை வெளிப்படுத்தின. கிறிஸ்தவம் போதித்த சமத்துவத்தை ஏற்றுக்கொண்டபோதிலும், பல தலைமுறைப் பழக்கவழக்கங்களையும், சமூகக் கட்டுப்பாடுகளையும் மீறுவது, உள்ளூர் கிறிஸ்தவர்களுக்கு ஒரு பெரும் சவாலாக இருந்தது. இருப்பினும், இந்தச் சவால்களுக்கு மத்தியிலும், மிஷனரிகள் தங்கள் கொள்கையில் உறுதியாக நின்றது, காலப்போக்கில் தென்னிந்தியத் திருச்சபையில் சாதிக்கு எதிரான ஒரு மனசாட்சியை உருவாக்க உதவியது.

 

________________________________________

படங்கள் மற்றும் ஆதாரத் தகவல்:

திரு. மன்னா செல்வகுமார்

கிறிஸ்தவ மரபு ஆய்வாளர்

+91 91767 80001

________________________________________