அமெரிக்கன் மதுரை மிஷனின் நூறு ஆண்டு கால வரலாற்றில், பசுமலை இறையியல் கல்லூரி ஒரு தனித்துவமான மற்றும் அழியாத இடத்தைப் பெற்றுள்ளது. அது ஒரு கல்வி நிறுவனம் மட்டுமல்ல; தென்னிந்தியத் திருச்சபையின் தலைவர்களையும், போதகர்களையும், சமூக சீர்திருத்தவாதிகளையும் உருவாக்கிய ஒரு அறிவொளி மையம். ஆரம்பத்தில் ஒரு சிறிய தேவையின் அடிப்படையில் திருமங்கலத்தில் (Tirumangalam) தொடங்கப்பட்ட இந்தப் பள்ளி, பின்னர் பசுமலை என்ற குன்றின் மீது ஒரு மாபெரும் ஆலமரமாக வளர்ந்து, மதுரை மிஷனின் கல்விப் பணிகளின் இதயமாகத் திகழ்ந்தது.

 

1. ஒரு தேவையின் பிறப்பு: உள்ளூர் தலைவர்களின் அவசியம் 

 

மதுரை மிஷனின் ஆரம்பகாலப் பணிகள், யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து (Jaffna) வந்த உதவியாளர்களைப் பெரிதும் நம்பியிருந்தன. ஆனால், இந்த உதவியாளர்கள் பல சவால்களைச் சந்தித்தனர். அவர்கள் தென்னிந்தியாவின் கலாச்சாரத்திற்கும், மக்களுக்கும் அந்நியர்களாக இருந்தனர். மேலும், அவர்கள் அடிக்கடி தங்கள் தாயகத்திற்குத் திரும்ப விரும்பினர். இதனால், மிஷனின் பணிகள் பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டன.

 

இந்தச் சூழலில், மதுரை மிஷனரிகளான ரெவரெண்ட் டாட் (Rev. Todd) மற்றும் எக்கார்ட் (Rev. Eckard), "நமக்கென்று ஒரு இறையியல் கல்லூரி இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்!" என்று ஏங்கினர். மதுரை மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த இளைஞர்களுக்கு, உள்ளூர் தேவைகளுக்கு ஏற்றவாறு பயிற்சி அளிப்பதன் மூலம், அவர்கள் தங்கள் சொந்த மக்கள் மத்தியில் திறம்படப் பணியாற்ற முடியும் என்று அவர்கள் நம்பினர்.

 

யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள பாட்டிகோட்டா (Batticotta) இறையியல் கல்லூரியை நம்பியிருப்பது இனி சாத்தியமில்லை என்பதை உணர்ந்த மிஷனரிகள், மதுரைப் பகுதியிலேயே ஒரு புதிய இறையியல் கல்லூரியைத் தொடங்க வேண்டும் என்று தீர்மானித்தனர்.

 

2. திருமங்கலத்தில் ஒரு தாழ்மையான தொடக்கம் (1842)

 

ஒரு புதிய கல்லூரியை நிறுவுவதற்கான இடத்தைத் தேடும் பணி தொடங்கியது. மாவட்ட ஆட்சியர் பிளாக்பர்ன் (Collector Blackburn) பல இடங்களைப் பரிந்துரைத்தார். ஆனால், சில இடங்களில், லாரன்ஸ் (Lawrence) அவர்களின் சிலை உடைப்பு சம்பவத்தால் ஏற்பட்ட எதிர்ப்பின் காரணமாக, மிஷனுக்கு நிலம் கொடுக்க மக்கள் முன்வரவில்லை.

 

இடம் கிடைப்பதற்காகக் காத்திருக்க, ரெவரெண்ட் டுவைட் (Rev. Dwight) மற்றும் டிரேசி (Rev. Tracy) விரும்பவில்லை. உறைவிடப் பள்ளிகளில் படித்த 34 மாணவர்கள், கல்லூரிப் படிப்பிற்குத் தயாராக இருப்பதை அவர்கள் கண்டனர். எனவே, செப்டம்பர் 1842-ல், திருமங்கலத்தில் (Tirumangalam) இருந்த ரெவரெண்ட் மஸ்ஸி (Rev. Muzzy) அவர்களின் பழைய பங்களாவில், இறையியல் கல்லூரியைத் தொடங்கும்படி அவர்கள் மிஷனைக் கேட்டுக்கொண்டனர். ரெவரெண்ட் டிரேசி (Rev. Tracy) அதன் முதல் முதல்வராக நியமிக்கப்பட்டார்.

 

செப்டம்பர் மாதத்தின் ஆரம்பத்தில், கல்லூரி தனது முதல் மாணவர்களுடன் செயல்படத் தொடங்கியது. முதல் வகுப்பில் இருந்த மாணவர்களில் ஒருவரான மரியசூசை (Mariasusai), திண்டுக்கல் (Dindigul) உறைவிடப் பள்ளியில் படித்த ஒரு ரோமன் கத்தோலிக்க இளைஞர். அவர், திருச்சபையில் சேர்ந்தபோது, தனது பெயரை "ஆல்பர்ட் பார்ன்ஸ்" (Albert Barnes) என்று மாற்றிக்கொண்டார். அவர், பின்னர் பசுமலைக் கல்லூரியின் வளர்ச்சியில் ஒரு முக்கிய பங்கு வகித்தார்.

 

3. பசுமலைக்கு இடமாற்றம்: ஒரு புதிய அத்தியாயம்

 

திருமங்கலத்தில் தற்காலிகமாகச் செயல்பட்டு வந்த கல்லூரிக்கு, ஒரு நிரந்தர இடம் தேவைப்பட்டது. பல இடங்கள் பரிசீலிக்கப்பட்ட பிறகு, இறுதியாக மதுரையிலிருந்து சுமார் இரண்டு மைல் தென்மேற்கே அமைந்துள்ள "பசுமலை" (Pasumalai) என்ற சிறிய குன்று தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது.

 

"பசுமலை" என்பதற்கு "பசுவின் குன்று" (Cow Hill) என்று பொருள். படுத்திருக்கும் ஒரு பசுவின் தோற்றத்தில் இருந்ததால், அந்தப் பெயர் ஏற்பட்டதாக மதுரைப் புராணம் கூறுகிறது. அந்த இடத்தில் ஒரு சிறிய இந்துக் கோவிலும் இருந்தது. ஆட்சியர் பிளாக்பர்னின் உதவியுடன், பிராமணர்களின் கடுமையான எதிர்ப்பையும் மீறி, அந்த இடம் கல்லூரி கட்டுவதற்காகப் பெறப்பட்டது.

 

1845-46-ல், ரெவரெண்ட் மஸ்ஸி மற்றும் டிரேசி ஆகியோர் கல்லூரி கட்டிடங்களைக் கட்டும் பணியை மேற்பார்வையிட்டனர். ஒரு பெரிய அரங்கம், ஒரு சிறிய தேவாலயம், வகுப்பறைகள், மாணவர்கள் தங்கும் விடுதி, நோயாளிகளுக்கான அறை மற்றும் மிஷனரிகளுக்கான இரண்டு பங்களாக்கள் கட்டப்பட்டன. செப்டம்பர் 1845-ல், இன்னும் கட்டி முடிக்கப்படாத கட்டிடங்களுக்கு, கல்லூரி திருமங்கலத்திலிருந்து பசுமலைக்கு மாற்றப்பட்டது.

 

4. கல்வி மற்றும் வளர்ச்சி

 

பசுமலைக் கல்லூரியில், ஆங்கிலம், தமிழ், இலக்கணம், புவியியல், வரலாறு, வானியல், இயற்கணிதம் மற்றும் யூக்ளிட் (Euclid) போன்ற பாடங்கள் கற்பிக்கப்பட்டன. குறிப்பாக, வானியல் பாடம், இந்து மதத்தின் ஜோதிட நம்பிக்கைகளை கேள்விக்குட்படுத்தும் வகையில், மேற்கத்திய மற்றும் இந்து வானியல் அமைப்புகளை ஒப்பிட்டுக் கற்பிக்கப்பட்டது.

 

ஆரம்பத்தில், சாதி வேறுபாடின்றி அனைத்து மாணவர்களும் சமமாக நடத்தப்பட்டனர். உணவு மற்றும் தங்குமிடத்தில் எந்தவிதமான பாகுபாடும் காட்டப்படவில்லை. பசுமலைக்கு மாற்றப்பட்ட முதல் ஆண்டில் 54 மாணவர்களும், அடுத்த ஆண்டில் 61 மாணவர்களும் இருந்தனர்.

 

கல்லூரிக்கு அருகில் இருந்த இந்துக் கோயில், மாணவர்களின் வருகையால், தனது அமைதியை இழந்ததாகக் கூறி, கோயில் நிர்வாகிகள் "உங்கள் மாணவர்கள் மணி அடித்து, பாடம் படிக்கும் சத்தம், எங்கள் கடவுளைத் தொந்தரவு செய்கிறது" என்று அவர்கள் கூறியதாக, முதல் பட்டதாரிகளில் ஒருவரான ஆல்பர்ட் பார்ன்ஸ் குறிப்பிட்டார்.

 

முடிவுரை

 

திருமங்கலத்தில் ஒரு சிறிய பங்களாவில் தொடங்கிய பசுமலை இறையியல் கல்லூரி, காலப்போக்கில் தென்னிந்தியாவின் ஒரு முக்கிய கல்வி மையமாக உருவெடுத்தது. அது, உள்ளூர் போதகர்கள், ஆசிரியர்கள், மற்றும் சமூகத் தலைவர்களை உருவாக்கி, மதுரை மிஷனின் நூற்றாண்டு காலப் பணிக்கு முதுகெலும்பாக விளங்கியது. பசுமலை, ஒரு குன்றாக மட்டுமல்லாமல், ஆயிரக்கணக்கான மாணவர்களின் வாழ்வில் அறிவொளியேற்றிய ஒரு ஞான மலையாக இன்றும் திகழ்கிறது.

 

________________________________________

படங்கள் மற்றும் ஆதாரத் தகவல்:

திரு. மன்னா செல்வகுமார்

கிறிஸ்தவ மரபு ஆய்வாளர்         

+91 91767 80001

________________________________________