தரங்கம்பாடி மிஷனின் வரலாற்றுப் பதிவுகள், பெரும்பாலும் அதன் ஐரோப்பிய நிறுவனர்களான சீகன்பால்க், புளூட்சோ போன்றோரின் தியாகங்களையும், சாதனைகளையுமே மையப்படுத்திப் பேசுகின்றன. அவர்களின் அசைக்க முடியாத விசுவாசமும், அயராத உழைப்பும் மறுக்க முடியாத உண்மைகள் என்றாலும், அந்த மகத்தான இயக்கத்தின் வெற்றிக்குத் திரைக்குப் பின்னால் இருந்து பங்களித்த உள்ளூர் இந்தியர்களின் பாத்திரம் பல சமயங்களில் கவனிக்கப்படாமல் போய்விடுகிறது. இந்த மறைக்கப்பட்ட வரலாற்றின் மிக முக்கியமான, அதே சமயம் முரண்பாடுகள் நிறைந்த ஒரு அத்தியாயம்தான் கனபடி வாத்தியார் மற்றும் அவரது மகனின் கதை.

 

தரங்கம்பாடி மிஷனின் ஒட்டுமொத்த இலக்கிய மற்றும் பிரசங்கப் பணிகளுக்கும் அடித்தளமாக அமைந்த தமிழ் மொழியறிவை, அதன் நிறுவனர் சீகன்பால்க்கிற்கு வழங்கியவர் ஒரு இந்துப் பள்ளி ஆசிரியரான கனபடி வாத்தியார். சுவிசேஷத்தைப் பரப்பும் நோக்கத்துடன் வந்த ஒரு ஐரோப்பியருக்கு, இந்து சமய நம்பிக்கைகளில் உறுதியாக இருந்த ஒரு உள்ளூர் ஆசான், மொழியைக் கற்றுக்கொடுத்தார் என்பது, தரங்கம்பாடி மிஷனின் தொடக்கமே ஒரு கலாச்சாரப் பரிமாற்றத்தின் மீதுதான் கட்டப்பட்டது என்பதற்கான மிகச் சிறந்த சான்றாகும்.

 

இந்த ஆய்வுக் கட்டுரை, கனபடி வாத்தியாரின் பங்களிப்பின் மகத்துவத்தையும், அவரது மகன் ஃபிரடெரிக் கிறிஸ்டியனின் மூலம் ஏற்பட்ட தொடர்ச்சியையும், சோகத்தையும் விரிவாக ஆராய்கிறது.

 

 

1. சுவிசேஷத்தின் நுழைவாயில்: ஒரு இந்துப் பள்ளி

 

1706ஆம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், பர்த்தலோமேயு சீகன்பால்க் தரங்கம்பாடியில் காலடி வைத்தபோது, அவருக்கு முன்னால் இருந்த மிகப் பெரிய தடை மொழி. உள்ளூர் மக்களின் இதயங்களைத் திறப்பதற்கான ஒரே திறவுகோல் அவர்களின் தாய்மொழியான தமிழ்தான் என்பதை அவர் விரைவிலேயே உணர்ந்துகொண்டார். அக்காலத்தில், ஐரோப்பியர்கள் மொழியைக் கற்க முறையான அமைப்புகள் ஏதும் இருக்கவில்லை. ஆனால், சீகன்பால்க் ஒரு புதுமையான மற்றும் பணிவான வழியைத் தேர்ந்தெடுத்தார்.

 

அவர் ஒரு தனிப்பட்ட ஆசிரியரை நியமித்துக்கொள்வதற்குப் பதிலாக, உள்ளூர் இந்துப் பிள்ளைகள் கல்வி பயின்ற ஒரு பாரம்பரியமான பள்ளிக்குச் சென்றார். அந்தப் பள்ளியை நடத்தியவர்தான் கனபடி வாத்தியார்.(kanabadi wathiar)  சீகன்பால்க், ஐரோப்பாவிலிருந்து வந்த ஒரு படித்த இறையியலாளர் என்ற கர்வமின்றி, அந்தப் பள்ளியின் மற்ற மாணவர்களுடன் தானும் ஒரு மாணவராக தரையில் உட்கார்ந்து, மணலில் தமிழ் எழுத்துக்களை ஏழுதிப் பழகினார்.¹ இது, அவர் உள்ளூர் கலாச்சாரத்தின் மீது காட்டிய மரியாதையையும், மொழியைக் கற்பதில் அவர் கொண்டிருந்த தீவிரத்தையும் காட்டுகிறது.

 

இந்த நிகழ்வில் கனபடி வாத்தியாரின் பாத்திரம் மிகவும் முக்கியமானது. அவர் ஒரு தொழில்முறை ஆசிரியர். தனது சமய நம்பிக்கைகளுக்கு முற்றிலும் மாறுபட்ட ஒரு புதிய மதத்தைப் பரப்ப வந்திருக்கும் ஒரு வெளிநாட்டவருக்கு, அவர் தனது மொழியையும், எழுத்துக்களையும் கற்றுக்கொடுத்தார். இந்த உறவு, ஒரு தொழில்முறை ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையில் அமைந்திருந்தது. சீகன்பால்க் அவருக்குச் சம்பளம் வழங்கினார்; அவர் அதற்கு ஈடாகத் தனது அறிவைப் பகிர்ந்துகொண்டார். வரலாற்றில் கனபடி வாத்தியார் ஒருபோதும் மிஷனில் ஊழியராகச் சேரவோ, கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவவோ இல்லை. அவர் தனது இந்து சமய நம்பிக்கைகளில் இறுதிவரை உறுதியாக இருந்தார்.

 

2. மறைமுகப் பங்களிப்பின் மகத்துவம்

 

கனபடி வாத்தியாரின் பங்களிப்பு, ஒரு பள்ளி ஆசிரியர் தனது மாணவருக்குப் பாடம் சொல்லிக் கொடுத்தார் என்பதோடு முடிந்துவிடவில்லை. அதன் தாக்கங்கள் மிகவும் ஆழமானவை மற்றும் தொலைநோக்குடையவை.

 

• கலாச்சாரப் பாலம்: அவர் சீகன்பால்க்கிற்குத் தமிழ் எழுத்துக்களை மட்டும் கற்றுக்கொடுக்கவில்லை. தமிழ் மொழியின் ஒலிப்பு முறை, அதன் நுட்பங்கள், உள்ளூர் கற்பித்தல் முறைகள் மற்றும் குழந்தைகளின் கற்றல் முறைகள் ஆகியவற்றை சீகன்பால்க் நேரடியாக அறிந்துகொள்ள அவர் ஒரு பாலமாக விளங்கினார். இது, பிற்காலத்தில் சீகன்பால்க் பள்ளிகளை நிறுவியபோது, அவருக்குப் பேருதவியாக இருந்தது.

 

• இலக்கியப் புரட்சியின் அடித்தளம்: சீகன்பால்க்கின் மகத்தான சாதனைகளான தமிழ்-ஜெர்மன் அகராதி, தமிழ் இலக்கண நூல் மற்றும் விவிலியத்தின் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு ஆகிய அனைத்திற்கும் தொடக்கப் புள்ளியாக அமைந்தது, கனபடி வாத்தியாரின் பள்ளியில் அவர் பெற்ற அடிப்படைக் கல்விதான். அந்த அஸ்திவாரம் இல்லாமல், இந்த மாபெரும் இலக்கியப் புரட்சி சாத்தியமாகியிருக்காது.

 

 

• சகிப்புத்தன்மையின் சான்று: 18ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், இரு வேறுபட்ட கலாச்சாரங்கள் சந்திக்கும்போது, ஒரு இந்து ஆசிரியர், ஒரு கிறிஸ்தவ மிஷனரிக்கு மொழியைக் கற்றுக்கொடுப்பது என்பது, அக்காலத்தில் நிலவிய ஒருவித சகிப்புத்தன்மையையும், நடைமுறை சார்ந்த அணுகுமுறையையும் காட்டுகிறது. கனபடி வாத்தியார், சீகன்பால்க்கின் நோக்கத்தை அறிந்திருந்தும், அவரை ஒரு மாணவராக ஏற்றுக்கொண்டது, அவருடைய தொழில்முறை நேர்மைக்குச் சான்றாகும்.

 

ஆக, கனபடி வாத்தியார், தரங்கம்பாடி மிஷனின் முதல் ஆசான் ஆவார். அவர் நேரடியாக மிஷனுக்குப் பணியாற்றாவிட்டாலும், அவருடைய பங்களிப்பு இல்லாமல் மிஷனின் ஆரம்பகால வெற்றிகள் சாத்தியமற்றவை.

 

3. தலைமுறையின் தொடர்ச்சி மற்றும் சோகம்: மகன் ஃபிரடெரிக் கிறிஸ்டியன்

 

கனபடி வாத்தியாரின் தொடர்பு, அவருடைய மகனின் மூலமாக மிஷனின் வரலாற்றில் ஒரு புதிய, ஆனால் துயரம் நிறைந்த அத்தியாயத்தைத் திறந்தது. அவருடைய மகன், பிற்காலத்தில் ஃபிரடெரிக் கிறிஸ்டியன் என்று அறியப்பட்டவர், தனது தந்தையை விடவும் அறிவிலும், திறமையிலும் சிறந்து விளங்கினார். அவர் ஒரு சிறந்த கவிஞராகவும், இந்து மற்றும் முஸ்லிம் மாணவர்களுக்குக் கல்வி கற்பித்த ஒரு பள்ளி ஆசிரியராகவும் தரங்கம்பாடியில் நற்பெயர் பெற்றிருந்தார். டேனிஷ் அரச குடும்பத்தின் மீது அவர் இயற்றிய தமிழ் செய்யுள்கள், ஜெர்மன் மொழியில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு, 1706ஆம் ஆண்டிலேயே டென்மார்க்கிற்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டன.² இது, மிஷனரிகள் வருவதற்கு முன்பே, அவருடைய திறமை வெளிப்பட்டிருந்ததைக் காட்டுகிறது.

 

1709ஆம் ஆண்டில், அவர் கிறிஸ்தவத்தின் மீது ஆர்வம் கொண்டு, ஞானஸ்நானம் பெற விரும்பினார். இந்த முடிவு, அவருடைய குடும்பத்தில் ஒரு பெரும் புயலைக் கிளப்பியது. சீகன்பால்க்கிற்குக் கல்வி கற்பித்த கனபடி வாத்தியாரே, தனது மகனின் மனமாற்றத்தை அதிகமாக  எதிர்த்தார். அவரும், மற்ற உறவினர்களும், இந்து சமூகத்தின் தலைவர்களும் ஃபிரடெரிக் கிறிஸ்டியனுக்குக் கடுமையான அழுத்தங்களைக் கொடுத்தனர். அவர்கள் அவரை இரண்டு நாட்கள் வீட்டுச் சிறையில் அடைத்து, கிறிஸ்தவராக மாற மாட்டேன் என்று சத்தியம் செய்யும்படி வற்புறுத்தினர்.³

 

ஆனால், ஃபிரடெரிக் கிறிஸ்டியன் தனது முடிவில் உறுதியாக இருந்தார். கடுமையான எதிர்ப்புகளுக்கு மத்தியில், அக்டோபர் 16, 1709 அன்று, அவர் ஞானஸ்நானம் பெற்றார். இந்த நிகழ்வு, மிஷனுக்கு ஒரு பெரும் வெற்றியாகக் கருதப்பட்டது. ஒரு கற்றறிந்த, செல்வாக்கு மிக்க உள்ளூர் இளைஞர், சமூகத்தின் எதிர்ப்பையும் மீறி, கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவியது, மற்றவர்களுக்கு ஒரு உந்துதலாக அமையும் என்று மிஷனரிகள் நம்பினர். ஞானஸ்நானத்திற்குப் பிறகு, அவர் மிஷன் பள்ளியில் ஆசிரியராகப் பணியைத் தொடங்கினார்.⁴

 

இருப்பினும், அவருடைய கதை சோகத்தில் முடிந்தது. தொடர்ச்சியான சமூக அழுத்தங்களையும், சோதனைகளையும் தாங்க முடியாமல், அவர் தனது விசுவாசத்திலிருந்து வழுவி விழுந்தார். முதலில் ரோமன் கத்தோலிக்கத் திருச்சபைக்குச் சென்ற அவர், பின்னர் அங்கிருந்தும் விலகி, மீண்டும் தனது பழைய சமயத்திற்கே திரும்பினார் வரலாறு பதிவு செய்கிறது.⁵

 

இந்த நிகழ்வு, ஆரம்பகால மதம் மாறியவர்கள் சந்தித்த உளவியல் மற்றும் சமூகப் போராட்டங்களின் ஆழமான சான்றாகும். ஒருபுறம், ஒரு தந்தை தனது தொழில்முறை நேர்மையால் ஒரு மிஷனுக்கு மறைமுகமாக உதவுகிறார். மறுபுறம், அதே தந்தை, தனது மகன் அதே மிஷனில் இணைவதை ஆன்மீக ரீதியாக எதிர்க்கிறார். இறுதியில், அந்த மகன், சமூகத்தின் அழுத்தத்தைத் தாங்க முடியாமல், தான் ஏற்றுக்கொண்ட புதிய பாதையைக் கைவிடுகிறார்.

 

முடிவுரை

 

கனபடி வாத்தியார் மற்றும் அவரது மகனின் வரலாறு, தரங்கம்பாடி மிஷனின் ஆரம்பகால வரலாற்றின் ஒரு நுட்பமான குறுக்குவெட்டுத் தோற்றத்தை நமக்கு அளிக்கிறது. கனபடி வாத்தியாரின் பங்களிப்பு, எந்தவொரு கலாச்சாரப் பரிமாற்றமும், உள்ளூர் மக்களின் ஈடுபாடு இல்லாமல் வெற்றி பெற முடியாது என்பதை உணர்த்துகிறது. அவர் கிறிஸ்தவத்தை ஏற்காதவராக இருக்கலாம், ஆனால் அவர் ஏற்றிவைத்த கல்விச் சுடர், சீகன்பால்க்கின் கைகளில் ஒரு மாபெரும் அறிவுசார் ஆயுதமாக மாறி, தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றையே மாற்றியமைத்தது. அவர், தரங்கம்பாடி மிஷனின் வரலாற்றில் ஒரு மௌனமான, ஆனால் மிக முக்கியமான அத்தியாயம்.

 

அவருடைய மகனின் கதை, ஒரு எச்சரிக்கையின் செய்தியாக ஒலிக்கிறது. விசுவாசம் என்பது தனிப்பட்ட முடிவு மட்டுமல்ல, அது ஒரு சமூகப் போராட்டமும் கூட. ஆரம்பகால இந்தியக் கிறிஸ்தவர்கள், தங்கள் குடும்பத்தையும், சமூகத்தையும், கலாச்சாரத்தையும் துறந்து, ஒரு புதிய அடையாளத்தைத் தேடியபோது, அவர்கள் சந்தித்த தனிமையும், துன்பங்களும் அளவிட முடியாதவை. ஃபிரடெரிக் கிறிஸ்டியனின் வீழ்ச்சி, அந்தப் போராட்டத்தின் ஒரு துயரமான விளைவாகும். ஆக, கனபடி வாத்தியாரின் கதை, மிஷனின் தொடக்கத்திற்கு உதவிய ஒரு சுதேசி அறிவையும், அவருடைய மகனின் கதை, அந்தத் தொடக்கத்தின் முதல் சவால்களையும் நமக்குத் தெளிவாகப் படம்பிடித்துக் காட்டுகிறது.