மதுரை மிஷனின் முன்னோடிகள்: நம்பிக்கையின் பயணம் (1834)
1834-ம் ஆண்டு, தென்னிந்தியாவின் வரலாற்றுப் பக்கங்களில் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தின் தொடக்கத்தைக் குறித்தது. அமெரிக்கன் மதுரை மிஷன் என்ற ஒரு மாபெரும் இயக்கத்தின் விதை தூவப்பட்ட ஆண்டு அது. அந்த விதை, இலங்கையின் யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து ஒரு சிறிய, வசதியற்ற தோணியில் புறப்பட்ட ஒரு சில மிஷனரிகளின் தியாகத்தாலும், அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையாலும் கொண்டு வரப்பட்டது. ரெவரெண்ட் லேவி ஸ்பால்டிங், ரெவரெண்ட் வில்லியம் டாட் மற்றும் அவரது மனைவி, ரெவரெண்ட் ஹென்றி ஹோசிங்டன் ஆகியோரின் அந்தப் பயணம், ஒரு புவியியல் பயணமாக மட்டுமல்லாமல், ஒரு புதிய கலாச்சாரத்திற்கும், ஆன்மீகத்திற்கும் வித்திட்ட ஒரு வரலாற்று நிகழ்வாக அமைந்தது.
- புறப்பாடு: ஒரு கனவின் தொடக்கம்
ஜூலை 21, 1834, திங்கட்கிழமை, யாழ்ப்பாணத்தின் வர்த்தகொட்டாய் (Vartakottai) கடற்கரை. தென்மேற்குப் பருவக்காற்று மணலைச் சுழற்றி, தென்னை ஓலைகளைச் சலசலக்கச் செய்துகொண்டிருந்தது. அந்த மணற்பரப்பில், ஒரு சிறிய மிஷனரிகள் கூட்டம், தங்கள் சக ஊழியர்களிடமிருந்தும், உள்ளூர் கிறிஸ்தவர்களிடமிருந்தும் கண்ணீருடன் விடைபெற்றுக்கொண்டிருந்தது.
இந்தக் குழுவிற்குத் தலைமை தாங்கியவர் ரெவரெண்ட் லேவி ஸ்பால்டிங். யாழ்ப்பாணத்தில் பதினைந்து ஆண்டுகள் பணியாற்றிய அனுபவமிக்கவர்; அடர்த்தியான முடியும், தாடியும், கம்பீரமான தோற்றமும் கொண்டவர். அவருடன், இளைஞர்களான ரெவரெண்ட் வில்லியம் டாட் மற்றும் அவரது மனைவி லூசி பிரவுனல் டாட், மற்றும் ரெவரெண்ட் ஹென்றி ஹோசிங்டன் ஆகியோரும் இருந்தனர். இவர்களுடன், யாழ்ப்பாணம் மிஷன் பள்ளிகளில் படித்த பிரான்சிஸ் ஆஸ்பரி, எட்வர்ட் வாரன் (இருவர்) ஆகிய மூன்று இலங்கைத் தமிழ் கிறிஸ்தவர்களும், மிஷனரிப் பணிக்காக இந்தியத் துணைக்கண்டத்திற்குப் பயணப்பட்டனர். அவர்களுக்கு அது, தங்கள் சொந்த மண்ணை விட்டு, அந்நிய தேசத்தில், அந்நிய மக்கள் மத்தியில் ஊழியம் செய்ய மேற்கொள்ளும் ஒரு அபாயகரமான பயணமாகவே தோன்றியது.
- தோணிப் பயணம்: கடலில் ஒரு சவால்
அவர்கள் பயணிக்கவிருந்த வாகனம் ஒரு "தோணி" (Dhoney). வர்ணம் பூசப்படாத, கரடுமுரடான, சதுர வடிவிலான முகப்பைக் கொண்ட அந்தப் படகு, பார்ப்பதற்கே ஒரு பாதுகாப்பற்ற தோற்றத்தை அளித்தது. பயணிகளின் உடைமைகளும், வேதாகமப் பிரதிகளும், துண்டுப் பிரசுரங்களும் ஏற்றப்பட்ட பிறகு, அவர்கள் படகில் ஏறினர்.
டாட் தம்பதியினர் பயணித்த பல்லக்குகள், படகின் தரையில் கட்டப்பட்டு, அவர்களுக்கான அறைகளாக (Cabins) மாற்றப்பட்டன. சூரிய வெப்பத்திலிருந்தும், மழையிலிருந்தும் தப்பிக்க, தென்னை ஓலைகளால் வேயப்பட்ட ஒரு சிறிய கூரை மட்டுமே இருந்தது. யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து அவர்கள் செல்லவிருந்த தோண்டி, சுமார் 30 மைல் தொலைவில் மட்டுமே இருந்தது. சாதகமான காற்று இருந்தால், ஓரிரு நாட்களில் இந்தப் பயணத்தை முடித்துவிடலாம் என்று அவர்கள் எதிர்பார்த்தனர்.
ஆனால், பயணம் அவர்கள் நினைத்ததுபோல் எளிதாக அமையவில்லை. சாதகமற்ற காற்று காரணமாக, படகு திசைமாறிச் சென்றது. ஓரிரு நாட்கள் எனத் திட்டமிடப்பட்ட பயணம், எட்டு நாட்கள் வரை நீடித்தது. உணவுப் பற்றாக்குறை, இட நெருக்கடி, அசுத்தமான சூழல் மற்றும் கடலின் சீற்றம் ஆகியவற்றால் அவர்கள் பெரும் துன்பத்திற்கு ஆளாயினர். ரெவரெண்ட் டாட், "அமெரிக்காவிலிருந்து நான் மேற்கொண்ட முழுப் பயணத்தை விடவும் இது மிகவும் அபாயகரமானதாகத் தெரிகிறது!" என்று குறிப்பிட்டார்.
அவர்களின் உணவு பாதி வெந்ததாகவும், கெட்டுப்போனதாகவும் இருந்தது. குடிக்க சுத்தமான நீர் இல்லை. தலையிடியாகவும், வெயிலின் தாக்கத்தாலும் அவர்கள் அவதிப்பட்டனர். இலங்கைத் தமிழ் உதவியாளர்கள், தாங்கள் பணி தொடங்குவதற்கு முன்பே கடலில் தங்கள் உயிரை இழக்க நேரிடுமோ என்று அஞ்சினர்.
- நிலத்தில் பயணம்: மதுரை நோக்கிய நடைப்பயணம்
எட்டு நாட்கள் போராட்டத்திற்குப் பிறகு, அவர்கள் தோண்டியில் கரை இறங்கினர். அங்கிருந்து குதிரைகளில் பயணிக்கலாம் என்று திட்டமிட்டிருந்தனர். ஆனால், அது சாத்தியமாகவில்லை. தங்கள் உடைமைகளை ஏற்றிக்கொள்ள மாட்டு வண்டிகளை ஏற்பாடு செய்தனர்.
70 மைல் தொலைவில் உள்ள மதுரைக்கு, ரெவரெண்ட் ஹோசிங்டனும், ஸ்பால்டிங்கும் கால்நடையாகவே நடந்தனர். டாட் தம்பதியினர் பல்லக்குகளில் பயணம் செய்தனர். கடுமையான வெயிலைத் தவிர்க்க, அவர்கள் இரவில் பயணம் செய்தனர். ஒவ்வொரு பல்லக்கையும் தூக்க 18 பேர் இருந்தனர்; அவர்களில் எட்டு முதல் பத்து பேர் ஒரு நேரத்தில் தூக்கினர். வழியில், தீப்பந்தம் ஏந்திய ஒருவர், வெளிச்சத்திற்காக கையில் எண்ணெய் டின்னையும் வைத்துக்கொண்டு முன்னே சென்றார்.
பல்லக்கு தூக்கிகள், தங்கள் களைப்பைப் போக்க, ஒரே மாதிரியான தாளத்தில் "ஹே, ஹே, ஹோ, ஹோ" என்று சத்தமிட்டுக்கொண்டே சென்றனர். சில சமயங்களில், தங்கள் தலைவனின் பாடலுக்குப் பதிலளிப்பார்கள்:
"அவள் கனமில்லை, கவனமாகத் தூக்குங்கள்,
மெதுவாகத் தூக்குங்கள், கவனமாகத் தூக்குங்கள்,
நல்ல சின்ன அம்மா, கவனமாகத் தூக்குங்கள்."
கடற்கரையிலிருந்து பல மைல்களுக்கு, அவர்கள் பயணம் செய்த நிலப்பரப்பு, கள்ளிச் செடிகளும், சில பனை மரங்களும் நிறைந்த ஒரு மணல் பாலைவனமாக இருந்தது. மக்கள் வறுமையிலும், சோர்விலும் காணப்பட்டனர். வழியில் சில ஆயிரம் மக்கள் வசிக்கும் நகரங்களைக் கடந்தனர். அங்கிருந்த கோயில்கள் பெரியதாகவும், கலைநயம் மிக்கதாகவும் இருந்தன.
- மதுரையை அடைதல்: ஒரு புதிய தொடக்கம்
மதுரையிலிருந்து பத்து மைல் தொலைவில் உள்ள ஒரு மேட்டை அடைந்தபோது, முதன்முறையாக அந்த நகரைக் கண்டனர். உயர்ந்த கோட்டைச் சுவர்கள், கொத்தளங்கள் மற்றும் அகழிகளுடன், மீனாட்சி அம்மன் கோவிலின் பிரமிக்க வைக்கும் கோபுரங்கள் வானுயர்ந்து நின்றன. சிலை வழிபாட்டின் அந்த வலுவான கோட்டையைக் கண்டு, அவர்கள் சற்று அதிர்ந்தனர்.
ஜூலை 31, 1834, வியாழக்கிழமை, அந்தச் சிறிய குழு மதுரையை வந்தடைந்தது. அவர்கள் நகரின் மேற்கு வாசல் சுவரின் மீது கட்டப்பட்டிருந்த பயணிகள் பங்களாவில் (Travelers' Bungalow) தங்கினர்.
அவர்கள் மதுரைக்கு வந்தடைந்தபோது, ஒரு சோகமான செய்தியும் காத்திருந்தது. இந்தியாவிற்குள் மிஷன் நுழையக் காரணமாக இருந்த ரெவரெண்ட் ஹென்றி வுட்வார்ட், கோயம்புத்தூரில் உடல்நலக் குறைவால் இறந்துவிட்டார் என்ற செய்தி அவர்களின் வருகையின் மகிழ்ச்சியைக் குறைத்தது. ரெவரெண்ட் ஸ்பால்டிங், உடனடியாக கோயம்புத்தூருக்குச் சென்று, வுட்வார்டின் மனைவி மற்றும் மூன்று குழந்தைகளை மதுரைக்கு அழைத்து வந்தார்.
இப்படியாக, ஒரு கடினமான, சவால் நிறைந்த பயணத்திற்குப் பிறகு, அமெரிக்கன் மதுரை மிஷனின் முன்னோடிகள் தங்கள் இலக்கை அடைந்தனர். அவர்களின் வருகை, மதுரைப் பகுதியின் சமூக, கல்வி மற்றும் ஆன்மீக வரலாற்றில் ஒரு புதிய சகாப்தத்திற்கு அடித்தளமிட்டது.
முடிவுரை
மதுரை மிஷனின் முன்னோடிகளின் பயணம், எளிமையான ஒன்று அல்ல. அது கடல் மற்றும் நிலத்தில் எதிர்கொண்ட சவால்களால் நிறைந்தது. ஆனால், அவர்களின் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை, தியாக மனப்பான்மை மற்றும் தொலைநோக்குப் பார்வை, தென்னிந்தியாவில் ஒரு புதிய மாற்றத்திற்கு வித்திட்டது. யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து தொடங்கிய அந்தச் சிறிய தோணிப் பயணம், ஒரு மாபெரும் இயக்கத்தின் தொடக்கமாக அமைந்து, லட்சக்கணக்கான மக்களின் வாழ்வில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அந்த முன்னோடிகளின் தைரியமும், அர்ப்பணிப்பும் இன்றும் நினைவுகூரத்தக்கது.
________________________________________
படங்கள் மற்றும் ஆதாரத் தகவல்:
திரு. மன்னா செல்வகுமார்
கிறிஸ்தவ மரபு ஆய்வாளர்
________________________________________