சூழ்நிலை

 

ஐடா ஸ்கடர், ஒரு மிஷனரி¹ குடும்பத்தில் பிறந்திருந்தாலும், அந்த வாழ்க்கையின் மீது அவருக்கு ஒருவித வெறுப்பு இருந்தது. வறுமையையும், பஞ்சத்தையும், நோய்களையும் இளமையிலேயே கண்டதால், அமெரிக்காவில் ஒரு அமைதியான வாழ்க்கையை வாழவே அவர் விரும்பினார். ஆனால், விதி அவரை வேறு ஒரு பாதைக்குத் தயார்படுத்திக் கொண்டிருந்தது. தனது தாயின் உடல்நலக்குறைவு காரணமாக, அவர் தற்காலிகமாக தென்னிந்தியாவில் உள்ள தனது குடும்ப இல்லத்தில் தங்க வேண்டியிருந்தது. அந்த நாட்களில், அவர் தனது எதிர்காலத்தைத் திட்டமிடுவதில் மும்முரமாக இருந்தார்; அந்தத் திட்டங்களில் இந்தியாவிற்கு இடமே இல்லை. ஆனால், ஒரே ஒரு இரவு, அவரது அனைத்துத் திட்டங்களையும், எண்ணங்களையும் மாற்றியமைத்தது.

 

அமைதியைக் குலைத்த முதல் தட்டுதல்

 

அது ஒரு அமைதியான இரவு. திடீரென, வீட்டின் கதவைத் தட்டும் சத்தம் கேட்டது. கதவருகே ஒரு பிராமண வகுப்பைச் சேர்ந்தவர் நின்றிருந்தார். அவரது முகத்தில் தெரிந்த பதற்றமும், குரலில் ஒலித்த கெஞ்சலும், ஏதோ ஒரு பெரிய ஆபத்து என்பதை உணர்த்தியது. "அம்மா, என் மனைவி பிரசவ வலியால் துடித்துக் கொண்டிருக்கிறாள். தயவுசெய்து வந்து உதவுங்கள்," என்று மன்றாடினார்.

 

ஐடா பரிதாபத்துடன், தனது தந்தை ஒரு சிறந்த மருத்துவர் என்றும், அவரை அழைத்துச் செல்லும்படியும் கூறினார். ஆனால், அந்த மனிதர் தலையை ஆட்டி மறுத்தார். "இல்லை, எங்கள் சமூகத்தில் ஒரு பெண், அந்நிய ஆணின் கண்களில் படக்கூடாது. ஆண் மருத்துவர் என் மனைவியைத் தொட நாங்கள் அனுமதிக்க மாட்டோம்," என்றார். அக்காலகட்டத்தின் கடுமையான மத மற்றும் கலாச்சாரக் கட்டுப்பாடுகளால்², ஆண் மருத்துவரிடம் பிரசவம் பார்க்க அவர்கள் சமூகம் அனுமதிக்கவில்லை. ஐடாவால் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. அவர் ஒரு மருத்துவர் அல்ல. உதவியற்ற நிலையில், அந்த மனிதர் சோகத்துடன் திரும்பிச் சென்றார்.

 

தொடர்ந்த துயரத்தின் குரல்கள்

 

இந்தச் சம்பவம் ஏற்படுத்திய மன உளைச்சலிலிருந்து ஐடா மீள்வதற்குள், சிறிது நேரத்தில், மீண்டும் கதவு தட்டப்பட்டது. இம்முறை, ஒரு முஸ்லிம் மதத்தைச் சேர்ந்தவர் அதே போன்ற ஒரு கோரிக்கையுடன் நின்றிருந்தார். அவரும் தனது மனைவிக்கு உதவ ஒரு பெண் வேண்டும் என்று கெஞ்சினார். ஐடாவின் தந்தை ஒரு மருத்துவராக இருந்தும், அவராலும் உதவ முடியவில்லை. ஏனெனில், மத நம்பிக்கைகள் குறுக்கே நின்றன. அந்த மனிதரும் ஏமாற்றத்துடன் திரும்பினார்.

 

அந்த இரவின் துயரம் அத்துடன் முடியவில்லை. பின்னர், மூன்றாவது முறையாகவும் கதவு தட்டப்பட்டது. இம்முறை, ஒரு உயர் சாதியைச் சேர்ந்த இந்து மதத்தினர் அதே துயரத்துடன் உதவி கேட்டு வந்தார். மூன்று வெவ்வேறு மதங்கள், வெவ்வேறு சமூகங்கள், ஆனால் ஒரே பிரச்சனை: பெண்களைப் பார்க்க பெண் மருத்துவர்கள் இல்லை. அந்த இரவு முழுவதும் ஐடாவால் உறங்க முடியவில்லை. அந்த மூன்று ஆண்களின் மறுவுல முகங்களும், கேட்காத அபயக் குரல்களும் அவர் மனதை வாட்டின. மூன்று உயிர்கள், சரியான நேரத்தில் சரியான உதவி கிடைக்காததால், ஊசலாடிக்கொண்டிருந்தன.

 

விடியலும், ஒரு வாக்குறுதியும்

 

பொழுது விடிந்தபோது, அந்த சோகமான செய்தி வந்தது. உதவி கேட்டு வந்த மூன்று ஆண்களின் மனைவிகளும், அந்த இளம் தாய்மார்களும், பிரசவத்தில் இறந்துவிட்டனர். இந்தத் துயரம் ஐடாவின் இதயத்தை உடைத்தது. சரியான மருத்துவ வசதி இல்லாததாலும், காலங்காலமாகப் பின்பற்றப்படும் கலாச்சாரத் தடைகளாலும், ஒரே இரவில் மூன்று உயிர்கள் பறிபோனதை அவரால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.

 

இந்தியப் பெண்களுக்கு மருத்துவ உதவி எவ்வளவு அவசியம் என்பதை அந்தத் தருணத்தில் அவர் முழுமையாக உணர்ந்தார். அன்று இரவு, அவர் தனது அறைக்குள் சென்று மண்டியிட்டு, கடவுளிடம் ஒரு உறுதியான வாக்குறுதி அளித்தார்:

 

"எனது வாழ்நாள் முழுவதையும் இந்தியப் பெண்களின் மருத்துவ சேவைக்காக அர்ப்பணிப்பேன்."

 

இந்த வாக்குறுதி, அவரது வாழ்க்கையின் திசையையே மாற்றியது. அமெரிக்காவில் வாழ வேண்டும் என்ற அவரது கனவு மறைந்தது. அதற்குப் பதிலாக, இந்தியப் பெண்களின் உயிரைக் காக்க வேண்டும் என்ற ஒரு மாபெரும் இலட்சியம் பிறந்தது.

 

வரலாற்றை மாற்றிய முடிவு

 

அந்த ஒரு இரவு, ஐடா ஸ்கடரின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையை மட்டுமல்ல, இந்தியாவின் மருத்துவ வரலாற்றையே மாற்றியமைத்தது. அந்தத் திருப்புமுனைக்குப் பிறகு, அவர் அமெரிக்கா சென்று மருத்துவப் பட்டம் பெற்று, மீண்டும் இந்தியா திரும்பினார். அவர் நிறுவியதே இன்று உலகப் புகழ்பெற்ற வேலூர் கிறிஸ்தவ மருத்துவக் கல்லூரி மற்றும் மருத்துவமனை³. அந்த ஒரே ஒரு இரவில் அவர் கண்ட துயரம், லட்சக்கணக்கான பெண்களின் வாழ்க்கையில் ஒளியேற்றும் ஒரு மாபெரும் சேவைக்கு வித்திட்டது.

________________________________________

படங்கள் மற்றும் ஆதாரத் தகவல்:

திரு. மன்னா செல்வகுமார்