அறிமுகம்

 

இந்தியாவின் சமய மற்றும் சமூக வரலாற்றில், தரங்கம்பாடி மிஷன் ஒரு ஆழமான மற்றும் அழியாத தடத்தைப் பதித்துள்ளது. இது இந்தியாவின் முதல் புராட்டஸ்டன்ட் மிஷன் மட்டுமல்ல, தமிழ் மொழி, அச்சுக்கலை, கல்வி மற்றும் சமூக சீர்திருத்தம் ஆகியவற்றில் ஒரு மறுமலர்ச்சியைத் தோற்றுவித்த மாபெரும் சக்தியாகும். டென்மார்க் அரசர் நான்காம் ஃபிரடெரிக்கின் தனிப்பட்ட ஆர்வத்தால் தொடங்கப்பட்ட இந்த இயக்கம், ஜெர்மனியின் ஹாலே நகரின் ஆன்மீக எழுச்சியுடனும், இங்கிலாந்தின் ஆதரவுடனும் இணைந்து செயல்பட்டது.

அதன் இயக்கத்தின் தொடக்கம், வளர்ச்சி, அதன் மகத்தான சாதனைகள், சந்தித்த சோதனைகள் மற்றும் அதன் அழியாத பங்களிப்புகள் குறித்த ஒரு விரிவான பார்வையை நமக்கு வழங்குகிறது.

இந்த ஆய்வுக் கட்டுரை, தரங்கம்பாடி மிஷனின் வரலாற்றை விரிவாக ஆராய்கிறது. இதன் நோக்கம், மிஷனின் முக்கிய காலகட்டங்கள், அதன் தூண்களாக விளங்கிய மிஷனரிகளான சீகன்பால்க், புளூட்சோ, கிரண்ட்லர், ஷ்வார்ட்ஸ் போன்றோரின் அர்ப்பணிப்பு மிக்க பணிகள், முதன்முதலாக உருவாக்கப்பட்ட உள்ளூர் குருமார்கள் மற்றும் போதகர்களின் பங்களிப்பு, தமிழ் மொழிக்கு அளிக்கப்பட்ட கொடைகள், அச்சு இயந்திரத்தின் வருகையால் ஏற்பட்ட புரட்சி மற்றும் கல்விப் பணிகள் ஆகியவற்றை கால வரிசைப்படி தொகுத்து வழங்குவதாகும். மேலும், இந்த மிஷன் சந்தித்த உள் மற்றும் வெளி எதிர்ப்புகளையும், அதன் பிற்கால சரிவையும் இந்த கட்டுரையில் நாம் காண்போம்.

 

 

பகுதி 1: மிஷனின் தொடக்கமும் டேனியர்களின் வருகையும்

 

தரங்கம்பாடி மிஷனின் வரலாற்று வேர்கள், 17ஆம் நூற்றாண்டில் டேனியர்கள் கிழக்கு இந்தியாவில் தங்கள் வர்த்தகத்தை நிலைநாட்ட மேற்கொண்ட முயற்சிகளில் தொடங்குகின்றன. டென்மார்க் மன்னர் நான்காம் கிறிஸ்டியனின் ஆட்சிக் காலத்தில், 1616ஆம் ஆண்டில் ஒரு டேனிஷ் கிழக்கிந்திய கம்பெனி நிறுவப்பட்டது. போர்ச்சுகீசியர்களின் ஆதிக்கம் தளர்ந்து, டச்சுக்காரர்கள் முழுமையாக வலுப்பெறாத அந்த காலகட்டம், டேனியர்கள் இந்தியாவில் காலூன்ற ஒரு சாதகமான சூழலை உருவாக்கியது.¹

டேனிஷ் கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் முதல் கடற்பயணம் அட்மிரல் ஓவ் கெட்டே (Ove Gedde) என்பவரின் தலைமையில் 1618ஆம் ஆண்டு நவம்பரில் தொடங்கியது. பல்வேறு சவால்களுக்கும், கடல் பயணத்தின் இடர்களுக்கும் மத்தியில், இந்தப் பயணம் 1620ஆம் ஆண்டு தஞ்சாவூர் நாயக்க மன்னரின் ஆட்சிப் பகுதியை அடைந்தது. நீண்ட பேச்சுவார்த்தைகளுக்குப் பிறகு, ஓவ் கெட்டே, தஞ்சாவூர் நாயக்க மன்னரிடமிருந்து தரங்கம்பாடி கிராமத்தை குத்தகைக்கு வாங்குவதில் வெற்றி பெற்றார்.² அங்கு, 'டான்ஸ்போர்க்' (Dansborg) என்ற கோட்டை கட்டப்பட்டது. இதுவே, அடுத்த 200 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக டேனிஷ் இந்தியாவின் தலைமையிடமாக விளங்கியது.

 

தொடக்கத்தில், டேனியர்களின் நோக்கம் முழுக்க முழுக்க வர்த்தகமாகவே இருந்தது. ஆன்மீகப் பணி அல்லது மத மாற்றத்தில் அவர்கள் சிறிதும் ஆர்வம் காட்டவில்லை. கோட்டையில் இருந்த டேனியர்களுக்காகவும், கப்பல் மாலுமிகளுக்காகவும் ஆன்மீகத் தேவைகளை நிறைவேற்ற பாதிரியார்கள் நியமிக்கப்பட்டிருந்தாலும், அவர்கள் உள்ளூர் மக்களிடையே பணியாற்றவில்லை. இந்த காலகட்டத்தில், ஜேக்கப் வார்ம் (Jacob Worm) என்ற ஒரு டேனிஷ் பாதிரியார், தனது தனிப்பட்ட ஆர்வத்தால் உள்ளூர் மக்களிடையே சில பணிகளைச் செய்ய முயன்றதாக நூலில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அவர் "இந்தியாவின் டேனிஷ் அப்போஸ்தலர்" என்று அழைக்கப்பட்டாலும், அவருடைய பணிகளின் தாக்கம் பெரிய அளவில் நிலைக்கவில்லை. மேலும், அக்காலத்தில் போர்க்கைதிகளாகப் பிடிக்கப்பட்ட உள்ளூர்வாசிகளை அடிமைகளாக விற்பதற்கு முன்பு, அவர்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுக்கும் ஒரு விரும்பத்தகாத பழக்கமும் இருந்தது. இது டேனிஷ் அரசாங்கத்தின் கொள்கையாக இல்லாவிட்டாலும், இத்தகைய செயல்கள் அக்காலகட்டத்தில் ஆன்மீகப் பணியின் மீது உண்மையான அக்கறை இல்லை என்பதையே காட்டுகிறது.³

 

இந்தச் சூழலில்தான், ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு, டென்மார்க் மன்னர் நான்காம் ஃபிரடெரிக்கின் வருகையுடன் தரங்கம்பாடி மிஷனின் உண்மையான வரலாறு தொடங்குகிறது.

 

பகுதி 2: அரசரின் ஆர்வம் மற்றும் முதல் மிஷனரிகளின் வருகை

 

தரங்கம்பாடி மிஷனின் உருவாக்கம் ஒரு வர்த்தக நிறுவனத்தின் முயற்சியால் அல்ல, மாறாக டென்மார்க் மன்னர் நான்காம் ஃபிரடெரிக்கின் ஆழ்ந்த தனிப்பட்ட ஆன்மீக ஆர்வத்தால் விளைந்தது என்பது அதன் தனித்துவமான அம்சமாகும். பட்டத்து இளவரசராக இருந்த காலத்திலிருந்தே, இந்தியாவிலும் பிற இடங்களிலும் உள்ள "அஞ்ஞானிகளின்" ஆன்மீக நிலை குறித்து அவர் ஆழ்ந்த கவலை கொண்டிருந்தார். சுவிசேஷத் திருச்சபைகள் ஏன் இந்தப் பணியில் ஈடுபடவில்லை என்று அவர் வியப்படைந்தார்.⁴

 

1704ஆம் ஆண்டில், டாக்டர் ஃபிரான்ஸ் ஜூலியஸ் லூட்கென்ஸ் (Dr. Franz Julius Lütkens) என்பவர் கோபன்ஹேகனில் அரசவை போதகராகப் பொறுப்பேற்றபோது, மன்னரின் நீண்ட நாள் கனவு நனவாகும் சூழல் உருவானது. மன்னர் தனது எண்ணத்தை டாக்டர் லூட்கென்ஸிடம் வெளிப்படுத்தியபோது, அவர் அதை முழு மனதுடன் ஆதரித்தார். தரங்கம்பாடிக்கு மிஷனரிகளை அனுப்ப பொருத்தமான நபர்களைத் தேடும் பணி தொடங்கியது. டென்மார்க்கில் தகுதியான நபர்கள் உடனடியாகக் கிடைக்காததால், டாக்டர் லூட்கென்ஸ், ஜெர்மனியில் உள்ள தனது முன்னாள் சகாக்களான பாதிரியார்கள் லைசியஸ் மற்றும் கேம்ப் ஆகியோருக்கு கடிதம் எழுதினார். அவர்கள், ஹாலே (Halle) பல்கலைக்கழகத்தில் பக்தி இயக்கத்தின் (Pietistic Movement) தலைவராக விளங்கிய பேராசிரியர் ஃபிரான்கே (Prof. Francke) அவர்களைத் தொடர்பு கொண்டனர்.⁵

 

பேராசிரியர் ஃபிரான்கே, கடவுள் மீது ஆழ்ந்த பக்தி கொண்ட இரண்டு இளைஞர்களைப் பரிந்துரைத்தார். அவர்கள்:

 

1. பர்த்தலோமேயு சீகன்பால்க் (Bartholomäus Ziegenbalg)
2. ஹென்ரிச் புளூட்சோ (Heinrich Plütschau)

 

இந்த இரு இளைஞர்களும் மன்னரின் அழைப்பை ஏற்று, கோபன்ஹேகனுக்கு வரவழைக்கப்பட்டனர். 1705ஆம் ஆண்டு அக்டோபரில், அவர்கள் மன்னரையும், டாக்டர் லூட்கென்ஸையும் சந்தித்தனர். சீலாந்தின் பிஷப் டாக்டர் போர்ன்மேன் அவர்களால் குருப்பட்டம் வழங்கப்பட்டு, அவர்கள் இந்தியாவின் முதல் புராட்டஸ்டன்ட் மிஷனரிகளாக நியமிக்கப்பட்டனர்.⁶

 

புறப்படுதலும், பயணமும், வந்தடைதலும்:

 

1705ஆம் ஆண்டு, நவம்பர் 29ஆம் தேதி, சீகன்பால்க்கும் புளூட்சோவும் 'சோஃபியா ஹெட்விக்' என்ற கப்பலில் கோபன்ஹேகனில் இருந்து தங்கள் வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க பயணத்தைத் தொடங்கினர். அவர்களின் பயணம் எளிதானதாக இருக்கவில்லை. கப்பலில் இருந்த மாலுமிகளும் அதிகாரிகளும் மிஷனரிகளை ஏளனமாகவே பார்த்தனர். இருப்பினும், அவர்கள் தங்கள் நேரத்தை ஜெபம், தியானம் மற்றும் மொழிப் பெயர்ப்பிலும்  செலவிட்டனர்.

 

ஏழு மாதங்களுக்கும் மேலான நீண்ட பயணத்திற்குப் பிறகு, 1706ஆம் ஆண்டு, ஜூலை 9ஆம் தேதி, அவர்களின் கப்பல் தரங்கம்பாடி கடற்கரையை அடைந்தது. ஆனால், கரையில் அவர்களுக்குக் காத்திருந்தது அதிர்ச்சியும் ஏமாற்றமும்தான். தரங்கம்பாடியில் இருந்த டேனிஷ் ஆளுநரும் (Commandant Hassius), மற்ற அதிகாரிகளும் அவர்களை வரவேற்க மறுத்தனர். மன்னரின் முத்திரை பதித்த கடிதத்தைக் காட்டியும்கூட, அவர்கள் உள்ளே அனுமதிக்கப்படவில்லை. காலை முதல் மாலை வரை, சுட்டெரிக்கும் வெயிலில், கோட்டைக்கு வெளியே சந்தைப் பகுதியில் அவர்கள் காத்திருக்க வைக்கப்பட்டனர். இறுதியாக, அட்ரூப் (Attrup) என்ற ஒரு செயலர், அதிகாரிகளின் எதிர்ப்பையும் மீறி, அவர்களுக்குத் தனது மாமனார் வீட்டில் தங்குவதற்கு இடம் கொடுத்தார்.⁷

 

இப்படிப்பட்ட விரோதமான வரவேற்புக்கு மத்தியில்தான், தரங்கம்பாடி மிஷனின் மகத்தான பணி தொடங்கியது. உள்ளூர் டேனிஷ் அதிகாரிகளின் ஆதரவு இல்லாதது மட்டுமல்லாமல், கடுமையான எதிர்ப்பும் இருந்தது. ஆனால், இந்த இரு இளைஞர்களும் தங்கள் நம்பிக்கையை இறைவனிடம் வைத்து, தங்களுக்கு இடப்பட்ட பணியைத் தொடங்கினர்.

 

 

பகுதி 3: சீகன்பால்க் அவர்களின் அடித்தளப் பணிகள்

 

தரங்கம்பாடி மிஷனின் முதல் 13 ஆண்டுகள், முற்றிலும் சீகன்பால்க் அவர்களின் அசைக்க முடியாத அர்ப்பணிப்பு, ஆழ்ந்த அறிவு, தொலைநோக்குப் பார்வை மற்றும் அயராத உழைப்பால் வடிவமைக்கப்பட்டன. அவர் ஒரு மிஷனரியாக மட்டுமல்லாமல், ஒரு மொழியியலாளர், மொழிபெயர்ப்பாளர், கல்வியாளர் மற்றும் சமூகவியலாளராகவும் திகழ்ந்தார்.

 

1. மொழி கற்றல் மற்றும் மொழியியல் பங்களிப்புகள்:

 

உள்ளூர் மக்களுடன் உரையாடாமல் இறைப்பணியைச் செய்ய இயலாது என்பதை சீகன்பால்க் நன்கு உணர்ந்திருந்தார். எனவே, அவர் வந்திறங்கிய ஆறாவது நாளிலேயே, போர்த்துகீசிய மொழியைக் கற்கத் தொடங்கினார். விரைவில், தமிழ் மொழியின் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்து, அதைக் கற்க ஒரு புதுமையான வழியைக் கையாண்டார். அவர் ஒரு தமிழ் பள்ளி ஆசிரியரை வேலைக்கு அமர்த்தி, அவருடைய மாணவர்களுடன் தானும் ஒரு மாணவராக தரையில் உட்கார்ந்து, மணலில் தமிழ் எழுத்துக்களை எழுதப்பழகினார்.⁸

 

தமிழ் மொழியைக் கற்பது எளிதாக இல்லை. இலக்கண நூல்களோ, அகராதிகளோ கிடைக்கிறது இல்லை. இந்நிலையில், அலேப்பா (Aleppa) என்ற ஒரு படித்த மொழிபெயர்ப்பாளர் அவருக்கு உதவினார். சீகன்பால்க், தமிழ் ஓலைச்சுவடிகளைப் படித்தது மட்டுமல்லாமல், ஜெர்மானிய மொழியிலிருந்து தமிழுக்கும், தமிழிலிருந்து ஜெர்மானிய மொழிக்கும் மொழிபெயர்ப்புப் பயிற்சிகளை மேற்கொண்டார். மூன்றே ஆண்டுகளில், அவர் தனது தாய்மொழியைப் போலவே தமிழில் வளர்ந்தது புலமை பெற்றார்.⁹

 

அவருடைய மொழியியல் பங்களிப்பு அளப்பரியது. இரண்டே ஆண்டுகளில், 20,000 தமிழ் வார்த்தைகளைக் கொண்ட ஒரு அகராதியை உருவாக்கினார். இது மூன்று பகுதிகளாக அமைந்திருந்தது: தமிழ் எழுத்துக்கள், உச்சரிப்புக்கான ரோமன் எழுத்துக்கள், மற்றும் ஜெர்மானிய மொழியில் பொருள். பின்னர், இந்த அகராதியை 40,000 வார்த்தைகளாக விரிவுபடுத்தினார். மேலும், 17,000 வார்த்தைகளைக் கொண்ட ஒரு செய்யுள் அகராதியையும் (Poetical Dictionary) அவர் தொகுத்தார்.¹⁰ இது தமிழ் மொழியியல் வரலாற்றில் ஒரு மைல்கல் ஆகும்.

 

3. பைபிள் மொழிபெயர்ப்பும் அச்சுப் பணியும்:

 

 

சீகன்பால்க்கின் தலையாயப் பணி, விவிலியத்தைத் தமிழில் மொழிபெயர்ப்பதுதான். 1708ஆம் ஆண்டு, அக்டோபர் 17ஆம் தேதி, புதிய ஏற்பாட்டை மொழிபெயர்க்கத் தொடங்கினார். மூல மொழியான கிரேக்க மொழியிலிருந்து நேரடியாக மொழிபெயர்த்தார். அதற்காக அவர் லத்தீன், ஜெர்மன், டேனிஷ், போர்த்துகீசிய மற்றும் டச்சு மொழிபெயர்ப்புகளையும் துணைக்கு வைத்துக்கொண்டார். பல்வேறு இடையூறுகளுக்கு மத்தியிலும், 1711ஆம் ஆண்டு, மார்ச் 21ஆம் தேதி, அவர் புதிய ஏற்பாட்டின் மொழிபெயர்ப்பை முழுமையாக முடித்தார்.¹¹ "இது இந்தியாவில் உள்ள மற்ற எல்லாப் பொக்கிஷங்களையும் விட மேலான பொக்கிஷம்" என்று அவர் குறிப்பிட்டார்.

 

மொழிபெயர்த்த விவிலியத்தை அச்சிட, அச்சு இயந்திரம் தேவைப்பட்டது. இங்கிலாந்தில் உள்ள "கிறிஸ்தவ அறிவைப் பரப்பும் சங்கம்" (Society for Promoting Christian Knowledge - SPCK), இந்தத் தேவையை உணர்ந்து, 1711ஆம் ஆண்டில் ஒரு அச்சு இயந்திரத்தையும், அதை இயக்க ஜோனாஸ் ஃபின்கே (Jonas Fincke) என்ற அச்சுத் தொழிலாளியையும் அனுப்பியது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, ஃபின்கே பயணத்தின்போதே இறந்துவிட்டார். இருப்பினும், அச்சு இயந்திரம் 1712ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்டில் தரங்கம்பாடியை வந்தடைந்தது. கோட்டையில் இருந்த வீரர்களில் ஒருவருக்கு அச்சுத் தொழில் தெரிந்திருந்ததால், உடனடியாக போர்த்துகீசிய நூல்கள் அச்சிடப்பட்டன.¹²

 

சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, ஹாலே நகர நண்பர்களின் உதவியால், தமிழ் எழுத்துக்களுடன் கூடிய மற்றொரு அச்சு இயந்திரம் வந்தது. அதனுடன், ஜொஹான் பெர்லின் மற்றும் காட்லீப் அட்லர் என்ற அச்சுத் தொழிலாளர்களும் வந்தனர். 1714ஆம் ஆண்டில், புதிய ஏற்பாட்டின் முதல் பகுதியான நான்கு நற்செய்திகளும், அப்போஸ்தலர் நடபடிகளும் தமிழில் அச்சிடப்பட்டன. இதுவே இந்தியாவில் ஒரு இந்திய மொழியில் அச்சிடப்பட்ட முதல் முழுமையான விவிலியப் பகுதியாகும். 1715ஆம் ஆண்டில், புதிய ஏற்பாடு முழுமையாக அச்சிட்டு வெளியிடப்பட்டது. இது தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றிலும், அச்சுக்கலை வரலாற்றிலும் ஒரு மாபெரும் புரட்சியாகும்.

 

4. திருச்சபை நிறுவுதல், கல்விப் பணி மற்றும் சமூகப் பணி:

 

சீகன்பால்க், மொழிபெயர்ப்புடன் நின்றுவிடவில்லை. அவர் மக்களிடையே சுவிசேஷத்தைப் போதித்தார். தொடக்கத்தில் அடிமைகளாக இருந்த ஐந்து பேருக்கு, 1707ஆம் ஆண்டு மே மாதம், ஞானஸ்நானம் வழங்கப்பட்டது. இதுவே தரங்கம்பாடி திருச்சபையின் தொடக்கமாகும். அதே ஆண்டு ஆகஸ்ட் 4ஆம் தேதி, "புதிய எருசலேம் ஆலயம்" (New Jerusalem Church) என்ற முதல் புராட்டஸ்டன்ட் தேவாலயம் கட்டி முடிக்கப்பட்டு, பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டது. இந்த ஆலயம், இந்துக்கள் வாழும் தெருவில் கட்டப்பட்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.¹³

 

கல்வியின் முக்கியத்துவத்தை அவர் ஆழமாக உணர்ந்திருந்தார். ஞானஸ்நானம் பெற்ற குழந்தைகளுக்காக, உணவு, உடை, இருப்பிடத்துடன் கூடிய பள்ளிகளை நிறுவினார். ஒரு டானோ-போர்த்துகீசியப் பள்ளியும், ஒரு தமிழ் பள்ளியும் தொடங்கப்பட்டன. ஐரோப்பிய மிஷனரிகள், இந்தியக் குழந்தைகளுக்கு இலவசக் கல்வியை முறைப்படி வழங்கியது இதுவே முதல் முறையாகும்.

 

5. எதிர்ப்புகளும் சிறைவாசமும்:

 

சீகன்பால்க்கின் பணிகள் சீராக நடைபெறவில்லை. தரங்கம்பாடி டேனிஷ் ஆளுநர் ஹாசியஸ் (Hassius) மற்றும் பிற அதிகாரிகள், அவருடைய பணிகளுக்குத் தொடர்ந்து முட்டுக்கட்டை போட்டனர். அவர்கள் மிஷனரிகளை வெறுப்புடன் பார்த்தனர். இந்த எதிர்ப்பு உச்சக்கட்டத்தை அடைந்தபோது, ஒரு ஏழை விதவைக்கு ஆதரவாகப் பேசியதற்காக, சீகன்பால்க் மீது ஆளுநர் கோபம் கொண்டார். 1708ஆம் ஆண்டு, நவம்பர் 19ஆம் தேதி, அவர் கைது செய்யப்பட்டு, டான்ஸ்போர்க் கோட்டையில் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.¹⁴

 

நான்கு மாதங்கள் அவர் சிறையில் இருந்தார். இந்தக் காலத்திலும் அவர் மனம் தளரவில்லை. எழுதுவதற்குத் தாளும், எழுதுகோலும் மறுக்கப்பட்டபோதும், இரகசியமாகக் கிடைத்த ஒரு பென்சிலைக் கொண்டு, "குருத்துவப் பணி" (On the Ministry) மற்றும் "கிறிஸ்தவம்" (On Christianity) என்ற தலைப்புகளில் இரண்டு பெரிய நூல்களை எழுதினார். சிறைவாசம் அவரைப் புடம்போட்டது. அவர் தனது எதிரிகளுக்காக ஜெபித்தார். இறுதியில், 1709ஆம் ஆண்டு மார்ச் 26ஆம் தேதி, அவர் விடுதலை செய்யப்பட்டபோது, திருச்சபை மக்கள் அவரை மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் வரவேற்றனர்.

 

6. மரணமும் மரபும்:

 

1714ஆம் ஆண்டு, ஐரோப்பாவிற்குப் பயணம் மேற்கொண்ட சீகன்பால்க், ஜெர்மனி, இங்கிலாந்து மற்றும் டென்மார்க் ஆகிய நாடுகளில் மிஷனுக்கு ஆதரவு திரட்டினார். இங்கிலாந்தில், அவர் SPCK சங்கத்துடனும், பல முக்கிய பிரமுகர்களுடனும் தொடர்பு கொண்டார். டென்மார்க் மன்னர் அவரை மிஷனின் "புரோவோஸ்ட்" (Provost) ஆக நியமித்தார். 1716ஆம் ஆண்டு, அவர் மரியா டொரொதியா சால்ஸ்மேன் (Maria Dorothea Salzmann) என்பவரைத் திருமணம் செய்துகொண்டு, இந்தியா திரும்பினார்.

 

மீண்டும் தரங்கம்பாடிக்குத் திரும்பிய அவர், புதிய உத்வேகத்துடன் பணியாற்றினார். பழைய ஏற்பாட்டை மொழிபெயர்க்கும் பணியைத் தொடங்கினார். ஆனால், அவருடைய உடல்நிலை மோசமடைந்தது. தனது 36வது வயதிலேயே, 1719ஆம் ஆண்டு, பிப்ரவரி 23ஆம் தேதி, அவர் காலமானார். அவர் ரூத் புத்தகம் வரை பழைய ஏற்பாட்டை மொழிபெயர்த்திருந்தார். அவருடைய குறுகிய கால வாழ்க்கையில், அவர் ஆற்றிய பணிகள் ஒரு சகாப்தத்தையே உருவாக்கியது. தமிழ் மொழி, அச்சுக்கலை, கல்வி மற்றும் புராட்டஸ்டன்ட் கிறிஸ்தவம் ஆகியவற்றிற்கு அவர் அளித்த பங்களிப்பு, இந்திய வரலாற்றில் அழியாத இடத்தைப் பெற்றுள்ளது.

 

 

பகுதி 4: மிஷன் தொடர்கிறது - கிரண்ட்லர் மற்றும் ஷூல்ஸ்

 

சீகன்பால்க்கின் அகால மரணம், தரங்கம்பாடி மிஷனுக்கு ஒரு பேரிழப்பாக அமைந்தது. ஆனால், அவர் விதைத்த விதைகள் முளைக்கத் தொடங்கியிருந்தன. அவருடைய சக ஊழியரான ஜொஹான் எர்னஸ்ட் கிரண்ட்லர் (Johann Ernst Gründler), அந்தப் பெரும் பொறுப்பைச் சுமந்தார்.

 

ஜொஹான் எர்னஸ்ட் கிரண்ட்லர்:

 

கிரண்ட்லர், 1709ஆம் ஆண்டில் தரங்கம்பாடிக்கு வந்தவர். அவர் சீகன்பால்க்கின் வலதுகரமாகத் திகழ்ந்தார். சீகன்பால்க் ஐரோப்பா சென்றிருந்தபோது, மிஷனைத் திறம்பட நிர்வகித்தார். சீகன்பால்க்கின் மரணத்திற்குப் பிறகு, மிஷனின் தலைமைப் பொறுப்பை ஏற்றார். ஆனால், அந்தப் பாரம் அவரை வெகு காலம் வாட்டவில்லை. சீகன்பால்க் இறந்த அடுத்த ஆண்டே, 1720ஆம் ஆண்டு, மார்ச் 19ஆம் தேதி, கிரண்லரும் காலமானார்.¹⁵ இந்த அடுத்தடுத்த இழப்புகள், இளம் மிஷனை ஒரு நிச்சயமற்ற நிலைக்குத் தள்ளின.

 

பெஞ்சமின் ஷூல்ஸ் (Benjamin Schultze):

 

இந்த இக்கட்டான சூழலில்தான், பெஞ்சமின் ஷூல்ஸ் மிஷனின் தலைமைப் பொறுப்பை ஏற்றார். ஷூல்ஸ், சீகன்பால்க் மற்றும் கிரண்லரைப் போல ஆழமான இறையியல் அறிஞராக இல்லாவிட்டாலும், அவர் ஒரு மிகத் திறமையான மொழியியலாளராகவும், விடாமுயற்சி கொண்டவராகவும் இருந்தார். அவர் வந்த குறுகிய காலத்திலேயே தமிழ் மொழியில் பிரசங்கம் செய்யத் தொடங்கினார்.

 

ஷூல்ஸின் முக்கிய பங்களிப்புகள்:

 

• பைபிள் மொழிபெயர்ப்பை நிறைவு செய்தது: சீகன்பால்க் விட்டுச் சென்ற பழைய ஏற்பாட்டின் மொழிபெயர்ப்புப் பணியை ஷூல்ஸ் எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டது. அவர் 1723ஆம் ஆண்டில் இந்தப் பணியைத் தொடங்கி, 1728ஆம் ஆண்டில் முழு பைபிளையும் தமிழில் மொழிபெயர்த்து முடித்தார். இது ஒரு வரலாற்றுச் சாதனையாகும். இதன் மூலம், தமிழ் மொழி, முழுமையான விவிலியத்தைக் கொண்ட முதல் இந்திய மொழி என்ற பெருமையைப் பெற்றது.¹⁶

 

• பிற மொழிப் பணிகள்: ஷூல்ஸ், தமிழோடு நின்றுவிடவில்லை. அவர் தெலுங்கு ("ஜென்டூ" என்றும் அழைக்கப்பட்டது) மற்றும் இந்துஸ்தானி (உருது) மொழிகளைக் கற்று, அந்த மொழிகளிலும் விவிலியப் பகுதிகளை மொழிபெயர்த்தார். "உண்மையான கிறிஸ்தவம்" போன்ற பக்தி நூல்களையும் மொழிபெயர்த்தார்.

 

 

• மிஷனை விரிவுபடுத்துதல்: ஷூல்ஸின் காலத்தில், மிஷனின் பணி தரங்கம்பாடிக்கு வெளியேவும் விரிவாக்கப்பட்டது. 1728ஆம் ஆண்டில், அவர் சென்னைக்குச் சென்று, அங்கும் ஒரு மிஷன் கிளையை நிறுவினார். இது தரங்கம்பாடி மிஷனின் முதல் கிளை நிலையமாகும்.¹⁷ இது பிற்காலத்தில் ஆங்கிலேய மிஷன் சங்கங்களின் பணிகளுக்கு அடித்தளமாக அமைந்தது.

 

 

• இந்து சமய நூல்களை ஆராய்தல்: ஷூல்ஸ், உள்ளூர் மக்களின் நம்பிக்கைகளைப் புரிந்துகொள்ள, இந்து சமய நூல்களையும், தத்துவங்களையும் ஆராய்ந்தார். இது, கிறிஸ்தவ போதனைகளை உள்ளூர் சூழலுக்கு ஏற்ப வழங்குவதற்கு அவருக்கு உதவியது.

 

இருப்பினும், ஷூல்ஸின் காலத்தில் சில சவால்களும் இருந்தன. அவருடன் பணியாற்றிய மற்ற மிஷனரிகளுடன் அவருக்குச் சில கருத்து வேறுபாடுகள் இருந்தன. குறிப்பாக, அவருடைய விரைவான மற்றும் சில சமயங்களில் தன்னிச்சையான முடிவுகள், மற்றவர்களுக்கு அதிருப்தியை ஏற்படுத்தின. இதனால், சில மிஷனரிகள் தரங்கம்பாடியை விட்டு வெளியேறவும் நேரிட்டது. 1743ஆம் ஆண்டில், அவர் உடல்நலக் குறைவால் ஐரோப்பாவிற்குத் திரும்பினார்.

 

 

பகுதி 5: ஷ்வார்ட்ஸ் அவர்களின் காலம்: மிஷனின் பொற்காலம்

 

பெஞ்சமின் ஷூல்ஸுக்குப் பிறகு, தரங்கம்பாடி மிஷனின் வரலாற்றில் மிகவும் பிரகாசமான அத்தியாயம், கிறிஸ்டியன் ஃபிரடெரிக் ஷ்வார்ட்ஸ் (Christian Friedrich Schwartz) அவர்களின் வருகையுடன் தொடங்குகிறது. ஷ்வார்ட்ஸ், ஒரு மிஷனரியாக மட்டுமல்லாமல், ஒரு ராஜதந்திரியாக, கல்விமானாக, சமூக சேவகராக, மற்றும் தென்னிந்திய மன்னர்களுக்கும், ஆங்கிலேயர்களுக்கும் நம்பிக்கைக்குரிய ஆலோசகராகவும் திகழ்ந்தார். அவருடைய 48 ஆண்டுகாலப் பணி, மிஷனின் எல்லையைத் தரங்கம்பாடியையும் சென்னையை கடந்து, திருச்சி, தஞ்சாவூர் மற்றும் தென்தமிழகம் வரை விரிவுபடுத்தியது.

 

வருகையும் ஆரம்ப காலப் பணிகளும்:

 

ஷ்வார்ட்ஸ், 1750ஆம் ஆண்டு, ஜூலை 30ஆம் தேதி, தரங்கம்பாடியை வந்தடைந்தார். அவர் ஒரு மிகச் சிறந்த மொழியியலாளராக விளங்கினார். வந்த சில மாதங்களிலேயே தமிழில் சரளமாகப் பிரசங்கம் செய்யத் தொடங்கினார். அவருடைய பணிவு, எளிமை, மற்றும் உண்மையான அன்பு ஆகியவை அனைவரையும் கவர்ந்தன. முதல் பத்து ஆண்டுகள், அவர் தரங்கம்பாடியில் பணியாற்றினார். தேவாலயப் பணிகளிலும், பள்ளிகளிலும் அவர் ஈடுபட்டார்.

 

திருச்சி மற்றும் தஞ்சாவூரில் பணி:

 

1762ஆம் ஆண்டில், ஷ்வார்ட்ஸின் வாழ்வில் ஒரு திருப்புமுனை ஏற்பட்டது. அவர் திருச்சிக்கு அழைக்கப்பட்டார். அங்கு ஆங்கிலேயப் படைவீரர்களுக்கும், உள்ளூர் கிறிஸ்தவர்களுக்கும் அவர் ஆன்மீகப் பணியாற்றினார். அவருடைய நற்பண்புகளும், தன்னலமற்ற சேவையும், திருச்சியை ஆண்ட நவாபின் கவனத்தையும், தஞ்சாவூர் மன்னரின் கவனத்தையும் ஈர்த்தன.

 

1769ஆம் ஆண்டு, தஞ்சாவூர் மன்னர் துளஜாஜி, ஷ்வார்ட்ஸை சந்திக்க விரும்பினார். மன்னருடனான அந்த முதல் சந்திப்பு, ஒரு ஆழமான நட்புக்கு வித்திட்டது. ஷ்வார்ட்ஸ், மன்னருக்குக் கிறிஸ்தவத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளைத் தெளிவாக விளக்கினார். அவருடைய பேச்சால் கவரப்பட்ட மன்னர், அவரைத் தனது ஆலோசகராகவும், தனது நாட்டின் ஆன்மீக வழிகாட்டியாகவும் கருதினார்.¹⁸ ஷ்வார்ட்ஸ், அடிக்கடி தஞ்சாவூருக்குச் சென்று, அரசவையிலும், மக்களிடையேயும் பணியாற்றினார்.

 

ராஜதந்திரியாக ஷ்வார்ட்ஸ்:

 

அக்காலகட்டத்தில், ஆங்கிலேயர்களுக்கும், ஹைதர் அலிக்கும், தஞ்சாவூர் மன்னருக்கும் இடையே அரசியல் பதட்டங்கள் நிலவின. ஷ்வார்ட்ஸின் நேர்மையும், நம்பகத்தன்மையும் அவரை ஒரு சிறந்த சமாதானத் தூவராக மாற்றின. பல இக்கட்டான சூழல்களில், அவர் ஆங்கிலேயர்களுக்கும், இந்திய மன்னர்களுக்கும் இடையே ஒரு பாலமாகச் செயல்பட்டார். அவருடைய வார்த்தைகளுக்கு அனைத்துத் தரப்பினரும் மதிப்பளித்தனர்.

 

ஷ்வார்ட்ஸின் குணநலன்கள்:

 

வில்லியம் சேம்பர்ஸ் என்ற ஆங்கிலேயர், ஷ்வார்ட்ஸின் எளிமையான வாழ்க்கையை இவ்வாறு விவரிக்கிறார்: "அவர் மிகவும் எளிமையாக உடையணிந்திருந்தார். ஒரு தட்டு நிறைய சாதமும், சிறிதளவு காய்கறிகளும் (கறி) தான் அவருடைய தினசரி உணவு. அதை அவர் மகிழ்ச்சியான முகத்துடன் உண்பார். ஒரு கருப்பு நிறத் துணி, ஒரு வருடத்திற்கு அவருடைய உடையாக இருந்தது. இவ்வாறாக, உலகக் கவலைகளுக்கு அப்பாற்பட்டு, அவருடைய முழு கவனமும் சுவிசேஷத்தைப் பரப்புவதிலேயே இருந்தது."¹⁹

 

அவர் ஒருபோதும் பணத்தின் மீது ஆசைப்பட்டதில்லை. தனக்குக் கிடைத்த அன்பளிப்புகளையும், சம்பளத்தையும் மிஷன் பணிகளுக்கும், ஏழைகளின் நலனுக்கும் செலவிட்டார்.

 

பிற்காலப் பணிகளும் மரணமும்:

 

தஞ்சாவூர் மன்னர், இறக்கும் தறுவாயில், தனது தத்தெடுக்கப்பட்ட மகனான இளவரசன் சரபோஜியின் பாதுகாவலராக (Guardian) இருக்கும்படி ஷ்வார்ட்ஸைக் கேட்டுக்கொண்டார். ஷ்வார்ட்ஸ், அந்தப் பெரும் பொறுப்பை ஏற்று, இளவரசருக்கு நல்ல கல்வியையும், சிறந்த நிர்வாகப் பயிற்சியையும் அளித்தார்.

 

தனது வாழ்வின் இறுதி நாட்களில், ஷ்வார்ட்ஸ் தஞ்சாவூரிலேயே தங்கிப் பணியாற்றினார். 1798ஆம் ஆண்டு, பிப்ரவரி 13ஆம் தேதி, தனது 72வது வயதில், அவர் காலமானார். அவருடைய மரணம், தஞ்சாவூர் மக்களாலும், மன்னர் சரபோஜியாலும், ஆங்கிலேயர்களாலும் ஒரு பேரிழப்பாகக் கருதப்பட்டது. மன்னர் சரபோஜி, அவருடைய நினைவாக, தஞ்சாவூரில் உள்ள தேவாலயத்தில் ஒரு நினைவுக் கல்வெட்டை நிறுவினார். அதில், ஷ்வார்ட்ஸ் ஒரு "தந்தையைப் போலவும், வழிகாட்டியைப் போலவும்" விளங்கியதாகப் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது.²⁰ ஷ்வார்ட்ஸின் காலம், தரங்கம்பாடி மிஷனின் பொற்காலமாக விளங்குகிறது.

 

 

பகுதி 6: உள்ளூர் தலைமையும் வளர்ச்சியும்

 

தரங்கம்பாடி மிஷனின் ஒரு முக்கிய நோக்கம், உள்ளூர் மக்களிடையே இருந்து தலைவர்களை உருவாக்குவதாகும். தொடக்கத்தில், உள்ளூர்வாசிகள் உபதேசியார்களும் (Catechists), பள்ளி ஆசிரியர்களுமாக நியமிக்கப்பட்டனர். ஆனால், அவர்களைக் குருக்களாக (Priests) நியமிப்பதில் மிஷனரிகள் நீண்ட காலம் தயக்கம் காட்டினர். இருப்பினும், காலப்போக்கில், இந்தத் தடையும் உடைக்கப்பட்டது.

 

முதல் உள்ளூர் குரு - ஆரோன் (Aaron):

 

தரங்கம்பாடி மிஷனின் வரலாற்றில், ஆரோனின் குருப்பட்டம் ஒரு முக்கிய நிகழ்வாகும். கடலூரில், இந்து பெற்றோருக்குப் பிறந்த ஆரோன், 1718ஆம் ஆண்டில் ஞானஸ்நானம் பெற்றார். அவர் மிஷன் பள்ளியில் கல்வி கற்று, உபதேசியாராகப் பணியாற்றினார். அவருடைய திறமையும், பக்தியும், மிஷனரிகளைக் கவர்ந்தன.

 

1733ஆம் ஆண்டில், ஒரு உள்ளூர் குருவை நியமிக்க வேண்டியதன் அவசியத்தை உணர்ந்த மிஷனரிகள், ஆரோன் மற்றும் மற்றொரு உபதேசியாரான தியாகு (Diogo) ஆகிய இருவரில் ஒருவரைத் தேர்ந்தெடுக்க முடிவு செய்தனர். திருச்சபை உறுப்பினர்களிடையே வாக்கெடுப்பு நடத்தப்பட்டது. இருவருக்கும் சமமான வாக்குகள் கிடைத்தன. நீண்ட ஆலோசனைக்குப் பிறகு, மிஷனரிகள் ஆரோனைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். 1733ஆம் ஆண்டு, டிசம்பர் 28ஆம் தேதி, ஆரோன், இந்தியாவின் முதல் புராட்டஸ்டன்ட் குருவாக அபிஷேகம் செய்யப்பட்டார்.²¹

 

ஆரோன், கிராமப்புறங்களில் உள்ள திருச்சபைகளுக்குப் பொறுப்பேற்று, மிகச் சிறப்பாகப் பணியாற்றினார். அவர் மக்களுடன் எளிமையாகப் பழகினார். கடினமான பயணங்களை மேற்கொண்டு, தொலைதூரக் கிராமங்களில் உள்ள கிறிஸ்தவர்களைச் சந்தித்து, அவர்களுக்கு ஆன்மீக ஆறுதல் அளித்தார். அவருடைய பணி, உள்ளூர் மக்களிடையே கிறிஸ்தவம் பரவ ஒரு முக்கிய காரணமாக அமைந்தது. அவர் 1745ஆம் ஆண்டு காலமானார்.

 

மற்ற உள்ளூர் தலைவர்கள்:

 

ஆரோனைத் தொடர்ந்து, தியாகுவும் 1741ஆம் ஆண்டில் குருவாக நியமிக்கப்பட்டார். மேலும், இராஜநாயக்கன் (Rajanaiken) என்ற உபதேசியாரின் பணி மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கது. அவர் ஒரு ரோமன் கத்தோலிக்கராக இருந்து, தரங்கம்பாடி மிஷனில் சேர்ந்தார். தஞ்சாவூர் பகுதியில் அவர் ஆற்றிய பணி மகத்தானது. கத்தோலிக்கர்களின் கடுமையான எதிர்ப்புகளுக்கும், துன்புறுத்தல்களுக்கும் மத்தியில், அவர் தைரியமாகச் செயல்பட்டு, பலரைத் திருச்சபைக்கு வழிநடத்தினார். அவருடைய தந்தை, இந்தக் கொள்கைப் போராட்டத்தின்போது கொல்லப்பட்டார் என்பது, அக்காலத்தில் நிலவிய பதட்டமான சூழலை வெளிப்படுத்துகிறது.²²

 

இவர்களைப் போலவே, சவரிமுத்து, சத்தியநாதன், அம்புறோஸ், பிலிப்பு, இராயப்பன் போன்ற பல உள்ளூர் உபதேசியார்களும், குருக்களும் மிஷனின் வளர்ச்சிக்கு அளப்பரிய பங்காற்றினர். இருப்பினும், முழுமையான தற்சார்பு கொண்ட ஒரு உள்ளூர் திருச்சபையை உருவாக்குவதில் மிஷன் முழு வெற்றி பெறவில்லை. நிதி மற்றும் நிர்வாகத்திற்காக, அவர்கள் தொடர்ந்து ஐரோப்பாவைச் சார்ந்திருக்க வேண்டியிருந்தது.

 

 

பகுதி 7: சரிவும் பிற்காலமும்

 

18ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், தரங்கம்பாடி மிஷனின் வளர்ச்சி மெதுவாகத் தேங்கத் தொடங்கியது. இதற்குப் பல உள் மற்றும் வெளி காரணங்கள் இருந்தன.

 

சரிவுக்கான காரணங்கள்:

 

1. ஐரோப்பாவில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள்: ஐரோப்பாவில், குறிப்பாக ஜெர்மனியில், பகுத்தறிவுவாதத்தின் (Rationalism) வளர்ச்சி, பக்தி இயக்கத்தின் செல்வாக்கைக் குறைத்தது. இதனால், ஹாலே பல்கலைக்கழகத்திலிருந்து மிஷனுக்குக் கிடைத்து வந்த ஆன்மீக மற்றும் நிதி ஆதரவு குறையத் தொடங்கியது. புதிய, அர்ப்பணிப்புள்ள மிஷனரிகளைக் கண்டுபிடிப்பதும் கடினமாகியது.

 

2. தலைமைத்துவ வெற்றிடம்: சீகன்பால்க், ஷ்வார்ட்ஸ் போன்ற கவர்ச்சிகரமான தலைவர்களுக்குப் பிறகு, அந்த இடத்தை நிரப்பக்கூடிய ஆளுமை மிக்க தலைவர்கள் உருவாகவில்லை.

 

3. நிதி நெருக்கடிகள்: ஐரோப்பாவிலிருந்து வந்த நிதி குறைந்ததால், மிஷன் பள்ளிகளையும், பிற நிறுவனங்களையும் நடத்துவதில் சிரமம் ஏற்பட்டது.

 

4. உள் முரண்பாடுகள்: பிற்காலத்தில் வந்த மிஷனரிகளுக்கு இடையே சில கருத்து வேறுபாடுகளும், நிர்வாகச் சிக்கல்களும் ஏற்பட்டன. குறிப்பாக, மிஷனரி ஜான் (John) அவர்களின் பள்ளிப் பணிகளுக்கும், மற்ற மிஷனரிகளின் பாரம்பரியப் பணிகளுக்கும் இடையே ஒருவித போட்டி நிலவியது.

 

5. அரசியல் மாற்றங்கள்: 1801ஆம் ஆண்டில், ஆங்கிலேயர்கள் தரங்கம்பாடியைக் கைப்பற்றினர். பின்னர், 1845ஆம் ஆண்டில், தரங்கம்பாடி முழுமையாக ஆங்கிலேயர் வசமானது. இந்த அரசியல் மாற்றங்கள், டேனிஷ் மிஷனின் தனித்துவத்தையும், முக்கியத்துவத்தையும் குறைத்தன.

 

 

பிற்கால நிலை:

 

19ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், மிஷன் தனது பழைய பொலிவை இழந்திருந்தது. தேவாலயங்கள் காலியாக இருந்தன. ஞானஸ்நானம் மற்றும் நற்கருணை ஆராதனைகள் மக்களால் புறக்கணிக்கப்பட்டன என்று 1807ஆம் ஆண்டு மிஷனரிகள் வருத்தத்துடன் பதிவு செய்துள்ளனர்.²³

 

இருப்பினும், மிஷன் முற்றிலுமாக அழிந்துவிடவில்லை. கேமரர் (Caemmerer), கோல்ஹாஃப் (Kohlhoff) போன்ற மிஷனரிகள், கடினமான சூழலிலும் தொடர்ந்து பணியாற்றினர். 1825ஆம் ஆண்டில், டேனிஷ் அரசாங்கம் மிஷனை ஒரு புதிய அடிப்படையில் மறுசீரமைத்தது. அதன்படி, சீயோன் ஆலயத்தின் தலைமைப் போதகரே மிஷனின் தலைவராகவும் செயல்படுவார் என அறிவிக்கப்பட்டது.

 

காலப்போக்கில், டிரெஸ்டன் (Dresden) மற்றும் லீப்ஜிக் (Leipzig) போன்ற புதிய ஜெர்மானிய மிஷன் சங்கங்கள் தரங்கம்பாடிக்குத் தங்கள் மிஷனரிகளை அனுப்பத் தொடங்கின. அவர்கள் பழைய மிஷனின் பணிகளைத் தொடர்ந்தனர். இவ்வாறு, சீகன்பால்க் ஏற்றிவைத்த சுடர், பல்வேறு கைகளில் மாறி, தொடர்ந்து ஒளி வீசிக்கொண்டிருந்தது.

 

 

முடிவுரை

 

தரங்கம்பாடி மிஷன் என்பது வெறும் மதமாற்ற இயக்கம் மட்டுமல்ல. அது ஒரு சமூக, கலாச்சார மற்றும் அறிவுசார் புரட்சியின் பிறப்பிடமாகும். இந்த பதிவு இயக்கத்தின் பன்முகத்தன்மையை அதன் முழுமையான வரலாற்றுப் பின்னணியுடன் நமக்கு அளிக்கிறது.

 

சீகன்பால்க்கின் பைபிள் மொழிபெயர்ப்பும், அச்சு இயந்திரத்தின் வருகையும், தமிழ் மொழியை ஒரு நவீன அச்சு மொழியாக மாற்றியது. அவர் நிறுவிய பள்ளிகள், சாதி, மத வேறுபாடின்றி அனைவருக்கும் கல்வி கிடைக்க வழிவகுத்தன. ஷ்வார்ட்ஸின் தன்னலமற்ற சேவை, ஒரு கிறிஸ்தவர் எப்படி சமூகத்தின் மனசாட்சியாக விளங்க முடியும் என்பதற்கு ஒரு மிகச் சிறந்த உதாரணமாகும். ஆரோன் போன்ற உள்ளூர் தலைவர்களின் உருவாக்கம், இந்தியக் கிறிஸ்தவத்தின் தற்சார்புக்கான முதல் படியாகும்.

 

சந்தித்த சோதனைகள், சரிவுகள் மற்றும் குறைகள் இருந்தபோதிலும், தரங்கம்பாடி மிஷன் தென்னிந்தியாவின் வரலாற்றில் ஒரு நீடித்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. அது பற்றவைத்த அறிவுச் சுடரும், அது விதைத்த சேவை மனப்பான்மையும், இன்றும் பல வடிவங்களில் பலன் தந்துகொண்டிருக்கின்றன. ஃபெங்கரின் இந்த நூல், அந்த மகத்தான வரலாற்றின் ஒரு நம்பகமான ஆவணமாகத் திகழ்கிறது.

 

 

அடிக்குறிப்புகள்

 

¹ Fenger, J. Ferd., History of the Tranquebar Mission, Tranquebar: Evangelical Lutheran Mission Press, 1863, p. 13.
² Ibid., p. 18.
³ Ibid., p. 24.
⁴ Ibid., p. 26.
⁵ Ibid., p. 27.
⁶ Ibid., p. 33.
⁷ Ibid., p. 36.
⁸ Ibid., p. 43.
⁹ Ibid., p. 44.
¹⁰ Ibid., p. 45.
¹¹ Ibid., p. 93.
¹² Ibid., p. 98-99.
¹³ Ibid., p. 48.
¹⁴ Ibid., p. 50.
¹⁵ Ibid., p. 123.
¹⁶ Ibid., p. 144.
¹⁷ Ibid., p. 152.
¹⁸ Ibid., p. 227.
¹⁹ Ibid., p. 226.
²⁰ Ibid., p. 244.
²¹ Ibid., p. 174.
²² Ibid., p. 198.
²³ Ibid., p. 313.

இணைப்பு 1: தரங்கம்பாடியில் பணிபுரிந்த மிஷன் இயக்கங்கள்

 

ஃபெங்கர் அவர்களின் நூலின்படி, தரங்கம்பாடி மிஷனின் வரலாற்றில் பல இயக்கங்கள் நேரடியாகவும், மறைமுகமாகவும் தொடர்புபட்டுள்ளன.

 

1. டேனிஷ்-ஹாலே மிஷன் (Danish-Halle Mission): இதுவே தரங்கம்பாடி மிஷனின் அதிகாரப்பூர்வ பெயராகும். இது டென்மார்க் மன்னரின் ஆதரவுடனும், ஜெர்மனியின் ஹாலே பல்கலைக்கழகத்தின் இறையியல் மற்றும் ஆள்சேர்ப்பு ஒத்துழைப்புடனும் செயல்பட்டது. இதுவே நூலின் மையப் பொருளாகும்.
2. கிறிஸ்தவ அறிவைப் பரப்பும் சங்கம் (Society for Promoting Christian Knowledge - SPCK), இங்கிலாந்து: இந்த சங்கம், தரங்கம்பாடி மிஷனுக்கு ஆரம்ப காலத்திலிருந்தே பெரும் ஆதரவை வழங்கியது. அச்சு இயந்திரம், அச்சுக்கான காகிதம், நிதி உதவி மற்றும் போர்த்துகீசிய புதிய ஏற்பாட்டை அச்சிட்டுக் கொடுத்தது போன்ற முக்கிய பங்களிப்புகளைச் செய்தது (பக். 98).
3. மிஷன் கல்லூரி (Mission College), கோபன்ஹேகன்: 1714ஆம் ஆண்டில், டென்மார்க் மன்னரால் தரங்கம்பாடி மிஷனை மேற்பார்வையிடவும், நிர்வகிக்கவும் இந்த அமைப்பு அதிகாரப்பூர்வமாக நிறுவப்பட்டது. இதன் பிறகே, மிஷனின் செயல்பாடுகள் ஒரு முறைப்படுத்தப்பட்ட அமைப்பின் கீழ் வந்தன (பக். 104).
4. மொரேவியன் சகோதரர்கள் (Moravians): 1760ஆம் ஆண்டில், இந்த அமைப்பினர் தரங்கம்பாடிக்கு வந்து, நிக்கோபார் தீவுகளில் ஒரு குடியேற்றத்தை அமைக்க முயன்றனர். அவர்கள் தரங்கம்பாடியில் தங்கியிருந்தபோது, டேனிஷ்-ஹாலே மிஷனுடன் சில முரண்பாடுகள் ஏற்பட்டன. அவர்கள் உள்ளூர் மக்களிடையே செல்வாக்குப் பெற்றிருந்தாலும், அவர்களின் பணி தனித்தே இயங்கியது (பக். 276-281).
5. ரோமன் கத்தோலிக்க மிஷன் (குறிப்பாக இயேசு சபையினர் - Jesuits): தரங்கம்பாடி மிஷனரிகளின் முக்கிய போட்டியாளர்களாகவும், எதிர்ப்பாளர்களாகவும் இவர்கள் விளங்கினர். பாண்டிச்சேரியிலிருந்து வந்த இயேசு சபையினர், தரங்கம்பாடியில் ஒரு பள்ளியைத் தொடங்கி, புராட்டஸ்டன்ட் மிஷனுக்கு எதிராகச் செயல்பட்டனர். இராஜநாயக்கன் போன்ற மதம் மாறியவர்களுக்கு இவர்களால் பெரும் துன்பங்கள் விளைந்தன (பக். 283-284).

இணைப்பு 2: முக்கிய மிஷனரிகளின் காலவரிசைப் பட்டியல்

(நூலின் பின்னிணைப்புப் பக்கங்கள் 324-336 ஐ அடிப்படையாகக் கொண்டு)

வரிசை எண்	மிஷனரி பெயர்	பிறப்பு/இறப்பு	தரங்கம்பாடி வந்த ஆண்டு	முக்கிய பங்களிப்பு/குறிப்புகள்
1	ஹென்ரிச் புளூட்சோ	(தெரியவில்லை) - 1746	1706	முதல் மிஷனரிகளில் ஒருவர். 1711ல் ஐரோப்பா திரும்பினார்.
2	பர்த்தலோமேயு சீகன்பால்க்	1683 - 1719	1706	மிஷனின் நிறுவனர், பைபிள் மொழிபெயர்ப்பாளர், மொழியியலாளர்.
3	ஜொஹான் எர்னஸ்ட் கிரண்ட்லர்	1677 - 1720	1709	சீகன்பால்க்கின் முக்கிய சக ஊழியர். அவருக்குப் பின் மிஷனை வழிநடத்தினார்.
4	பெஞ்சமின் ஷூல்ஸ்	1689 - 1760	1719	பழைய ஏற்பாட்டை மொழிபெயர்த்து முடித்தவர். சென்னை மிஷனைத் தொடங்கியவர்.
5	நிக்கோலஸ் டால்	1690 - 1747	1719	டேனிஷ் நாட்டைச் சேர்ந்தவர், போர்த்துகீசியப் பணிகளில் கவனம் செலுத்தினார்.
6	கிறிஸ்டோஃப் தியோடோசஸ் வால்டர்	1699 - 1741	1725	தஞ்சாவூரில் முதல் மிஷன் பயணத்தை மேற்கொண்டவர்களில் ஒருவர்.
7	ஜொஹான் பிலிப் ஃபேப்ரிசியஸ்	1711 - 1791	1739 (தரங்கம்பாடி)	பின்னாளில் சென்னை மிஷனில் பணியாற்றி, புகழ்பெற்ற தமிழ் கீதங்களை இயற்றினார்.
8	டேனியல் ஜெக்லின்	1716 - 1780	1740	சுமார் 40 ஆண்டுகள் தரங்கம்பாடியில் பணியாற்றினார்.
9	ஓலுஃப் மாடரூப்	1711 - 1776	1742	டேனிஷ் மிஷனரி, நீண்ட காலம் பணியாற்றினார்.
10	கிறிஸ்டியன் ஃபிரடெரிக் ஷ்வார்ட்ஸ்	1726 - 1798	1750	மிஷனை திருச்சி, தஞ்சாவூர் வரை விரிவுபடுத்திய மாபெரும் தலைவர்.
11	ஜொஹான் பால்டாசர் கோல்ஹாஃப்	1711 - 1790	1737	53 ஆண்டுகள் பணியாற்றியவர். இவருடைய மகனும் மிஷனரியானார்.
12	கிறிஸ்டியன் வில்ஹெல்ம் கெரிக்கே	1742 - 1803	1767	சென்னை மற்றும் பாளையங்கோட்டைப் பகுதிகளில் பெரும் எழுப்புதலுக்குக் காரணமானவர்.
13	கிறிஸ்டோஃப் சாமுவேல் ஜான்	1747 - 1813	1771	கல்விப் பணிகளில் மிகுந்த ஆர்வம் காட்டி, பல பள்ளிகளை நிறுவியவர்.
14	ஜோசப் டானியல் ஜேனிக்கே	1759 - 1800	1788	தஞ்சாவூர் மற்றும் பாளையங்கோட்டையில் ஷ்வார்ட்ஸுடன் இணைந்து பணியாற்றியவர்.
15	ஆகஸ்ட் ஃபிரடெரிக் கேமரர்	1767 - 1837	1791	மிஷனின் இறுதிக் கட்டங்களில் முக்கிய பங்காற்றியவர். நீண்ட காலம் சேவையாற்றினார்.

 

 

(ஜே. ஃபெர்ட். ஃபெங்கர் அவர்களின் நூலை அடிப்படையாகக் கொண்டு)