கி.பி. 1858-ஆம் ஆண்டைச் சேர்ந்த, திருவிதாங்கூர் மிஷனரி ரெவரெண்ட் எச். பேக்கர் (Rev. H. Baker) என்பவரால் எழுதப்பட்ட இந்த விரிவான அறிக்கை, அன்றைய திருவிதாங்கூர் மற்றும் கொச்சி சமஸ்தானங்களின் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைப் பகுதிகளில், குறிப்பாக கோட்டயத்திற்கு கிழக்கே வசித்த 'ஆரான்' பழங்குடியின மக்களின் வாழ்க்கை முறை, நம்பிக்கைகள், சடங்குகள் மற்றும் அவர்கள் சந்தித்த சமூக மாற்றங்கள் குறித்து ஒரு ஆழமான பார்வையை நமக்கு வழங்குகிறது. இந்தக் கட்டுரை, அந்தப் பதிவுகளின் அடிப்படையில் ஆரான் மக்களின் வாழ்வியலை விரிவாக ஆராய்கிறது.

 

வாழ்விடம் மற்றும் புவியியல் அமைப்பு

 

ஆரான் மக்கள், மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளின் சரிவுகளில் வசித்தனர். பள்ளத்தாக்குப் பகுதிகளில் யானைகளின் தொல்லை அதிகம் என்பதால், அவர்கள் பொதுவாக மலைச் சரிவுகளிலேயே தங்கள் குடியிருப்புகளை அமைத்தனர். வறண்ட காலங்களிலும் வற்றாத நீரூற்றுகள் உள்ள இடங்களைத் தேர்ந்தெடுத்து வாழ்ந்தனர். இவர்களின் வீடுகள் இரண்டு வகைப்படும்:

 

1. மர வீடுகள்: சமவெளிப் பகுதிகளில் இருந்து வரும் தொழிலாளர்களைக் கொண்டு உறுதியான மரங்களால் கட்டப்பட்ட வீடுகள்.
2. குடிசைகள்: பொதுவாக மூங்கில் மற்றும் ஓலைகளால் வேயப்பட்ட குடிசைகள்.

 

இவர்கள் தங்கள் வீடுகளைச் சுற்றி பழ மரங்களை வளர்த்தனர். அதிலிருந்து கிடைக்கும் வருமானத்தை அவர்கள் வரிகளாகச் செலுத்தினர்.

 

பொருளாதாரம் மற்றும் வாழ்க்கை முறை

 

ஆரான் மக்களின் பொருளாதாரம் விவசாயம் மற்றும் வனப் பொருட்களைச் சார்ந்திருந்தது.

 

• விவசாயம்: மலைச் சரிவுகளில் தினை, சோளம் போன்ற வறண்ட நிலப் பயிர்களையும், மலை நெல்லையும் பயிரிட்டனர்.
• வரி விதிப்பு: தாங்கள் விளைவித்த விதைகளில் பத்தில் ஒரு பங்கை 'சர்க்கார்' எனப்படும் அரசாங்கத்திற்கும், மற்றொரு பத்தில் ஒரு பங்கை நிலத்தின் உரிமையாளர்களான பிராமணர்களுக்கும் வரியாகச் செலுத்தினர்.
• வேட்டையாடுதல் மற்றும் சேகரிப்பு: காடுகளில் வேர்களைத் தோண்டி எடுப்பது, எலிகள், பாம்புகள் போன்றவற்றை வேட்டையாடுவது போன்றவையும் இவர்களின் உணவுத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்தன.
• கூலி வேலை: சில சமயங்களில், சமவெளிப் பகுதி நில உரிமையாளர்களுக்காக ஏலக்காய் சேகரிப்பது போன்ற கூலி வேலைகளையும் செய்தனர்.

 

நம்பிக்கைகள் மற்றும் வழிபாட்டு முறைகள்

 

ஆரான் மக்கள் தனித்துவமான ஆன்மீக நம்பிக்கைகளைக் கொண்டிருந்தனர்.

 

• மூதாதையர் வழிபாடு: அவர்கள் தங்கள் மூதாதையர்களின் ஆவிகளை வழிபட்டனர். இந்த ஆவிகளின் செல்வாக்கு, அவர்கள் வசித்த கிராமம் மற்றும் நெருங்கிய உறவினர்கள் வரை மட்டுமே இருப்பதாக நம்பினர்.

 

• இயற்கை வழிபாடு: மலை உச்சிகளிலும், கரடுமுரடான பாறைகளிலும் வசிப்பதாக நம்பப்பட்ட உள்ளூர் தெய்வங்களையும் வழிபட்டனர்.

 

 

• சாபம் மற்றும் ஆசீர்வாதம்: மலைவாழ் பழங்குடியினரின் சாபமும் ஆசீர்வாதமும் பலிக்கும் என்று சமவெளி மக்கள், குறிப்பாக நாயர் சமூகத்தினர் ஆழமாக நம்பினர்.

 

• முல்லா (Mulla): ஒவ்வொரு கிராமத்திற்கும் ஒரு உள்ளூர் கடவுள் அல்லது ஆவி இருந்தது. இது "முல்லா" அல்லது "பிராந்தம்" (Prándhum) என்று அழைக்கப்பட்டது. ஒரு காரியத்தைத் தொடங்குவதற்கு முன், பூசாரி மூலம் இந்த தெய்வத்திடம் அனுமதி கேட்பது வழக்கம்.

 

 

கல்லறை மாடங்கள் (Sepulchral Vaults)

 

ஆரான் மக்களின் மிக முக்கியமான சடங்குகளில் ஒன்று, இறந்தவர்களுக்காக எழுப்பப்படும் "கோவில் குல்லா" (Kôvil kulla) எனப்படும் கல்லறை மாடங்கள்.

 

• அமைப்பு: நீளமான கிரானைட் கற்களை வட்டமாக நட்டு, அதன் நடுவில் ஒரு கல் பெட்டியை வைப்பார்கள். இந்தப் பெட்டி நான்கு கல் பலகைகளால் செய்யப்பட்டு, மேலே ஒரு மூடி கல்லைக் கொண்டிருக்கும். இறந்தவரின் உருவம் அல்லது ஒரு உலோகப் படிமம் உள்ளே வைக்கப்படும்.

 

• சடங்குகள்: இறந்தவருக்காக அரிசி, பால், கள் போன்ற படையல்களை வைத்து, விளக்குகளை ஏற்றி, அந்தப் பெட்டியை மூடிவிடுவார்கள். இந்த ஆன்மா சாந்தியடைந்துவிட்டதாக அவர்கள் நம்பினர். போதகர் பேக்கர், இது போன்ற பல இடங்களைத் திறந்து பார்த்ததாகவும், உள்ளே உடைந்த பானைகள், எரிந்த மரக்கரித் துண்டுகள் இருந்ததாகவும் குறிப்பிடுகிறார்.

 

 

சடங்குகள் மற்றும் பழக்கவழக்கங்கள்

 

• பெயர் சூட்டுதல்: ஆண்களுக்கு கண்ணன், போத்தன், தடியன், சுப்பன் போன்ற பெயர்களும், பெண்களுக்கு நீலி, மது, தங்கம்மா, சக்கரை போன்ற பெயர்களும் சூட்டப்பட்டன.

 

• திருமணம்: ஒரே வாழை இலையில் மணமகனும், மணமகளும் ஒன்றாக அமர்ந்து உணவு உண்பதன் மூலம் திருமணம் நிச்சயிக்கப்பட்டது. மணமகனின் சகோதரி, மணமகளின் கழுத்தில் தாலி கட்டுவார். இதற்காக ஒரு சிறிய விருந்தும் நடைபெறும்.

 

 

• தீட்டுக் கட்டுப்பாடுகள்: பெண்கள் மாதவிடாய் காலங்களிலும், குழந்தை பிறந்த பின்பும் சில நாட்கள் தனிமைப்படுத்தப்பட்டனர். அவர்கள் சமைக்கவோ, நீரூற்றைத் தொடவோ கூடாது. இந்தக் காலத்தில் அவர்களுக்குத் தேவையான உணவு, மற்றவர்களால் தனியாக ஒரு குடிசையில் வைத்து வழங்கப்படும்.

 

மொழி மற்றும் தோற்றம்

 

ஆரான் மக்கள் மலையாளத்தையே பேசினர். ஆனால், சமவெளி மக்கள் பயன்படுத்தாத பல தனித்துவமான வார்த்தைகள் அவர்களின் மொழியில் இருந்தன. அவர்களின் தோற்றம் மற்றும் குணாதிசயங்கள் குறித்து போதகர் பேக்கர், "அவர்கள் பொதுவாக மரியாதைக்குரியவர்கள், எளிமையானவர்கள், உண்மையுள்ளவர்கள். ஆனால், கோபத்தில் அவசரப்படுபவர்கள்" என்று குறிப்பிடுகிறார். ஆண்களும் பெண்களும் நல்ல தோற்றமுடையவர்கள் என்றும், பெண்கள் மிகவும் அழகாக இருந்தனர் என்றும் அவர் பதிவு செய்துள்ளார்.

 

மிஷனரி வருகையும் சமூக மாற்றமும்

 

1848-ல், ஐந்து வெவ்வேறு மலைப் பகுதிகளைச் சேர்ந்த ஆரான் மக்களின் தலைவர்கள், போதகர் பேக்கரைச் சந்தித்து, தங்களுக்குப் பள்ளிக்கூடங்களும், மத போதனைகளும் வேண்டுமெனக் கோரிக்கை விடுத்தனர்.

 

• ஒடுக்குமுறையிலிருந்து விடுதலை: அரசாங்கத்தின் கீழ்மட்ட அதிகாரிகளால் தாங்கள் ஒடுக்கப்படுவதாகவும், சுரண்டப்படுவதாகவும் கூறி, அதிலிருந்து தங்களைக் காக்குமாறு அவர்கள் வேண்டினர்.
• கிறிஸ்தவத்தை ஏற்றல்: தங்கள் முன்னோர்களின் தெய்வங்கள் தங்களைக் கைவிட்டுவிட்டதாகக் கூறிய அவர்கள், கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவ முன்வந்தனர். "எங்கள் மூதாதையரை நாங்கள் வழிபடுவோம்; நீங்கள் உங்கள் கடவுளை வழிபடுங்கள்; எங்களுக்கு உங்கள் உதவி தேவையில்லை என்று நாங்கள் சொன்னால் நீங்கள் எங்களைக் கைவிட்டுவிடுவீர்களா?" என்று அவர்கள் உருக்கமாகக் கேட்டதாக பேக்கர் குறிப்பிடுகிறார்.
• பிரார்த்தனைக் கூடம்: அவர்களின் வேண்டுகோளை ஏற்று, பேக்கர் அவர்களின் கிராமங்களுக்குச் சென்றார். மக்கள் ஒன்று கூடி, தங்கள் மூதாதையர் வழிபாட்டிற்காக வைத்திருந்த கற்களை உருட்டி எறிந்துவிட்டு, அதே இடத்தில் ஒரு பிரார்த்தனைக் கூடத்தைக் கட்டினர். 900 பேர் கொண்ட அந்த சமூகத்தினர், அன்று முதல் கிறிஸ்தவ வழிபாடுகளைத் தொடங்கினர்.

 

முடிவுரை

 

போதகர் எச். பேக்கரின் இந்த அறிக்கை, 19ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் ஆரான் பழங்குடியினரின் வாழ்க்கை, கலாச்சாரம், நம்பிக்கைகள் மற்றும் அவர்கள் எதிர்கொண்ட சமூக ஒடுக்குமுறைகள் ஆகியவற்றைப் பற்றிய ஒரு அரிய வரலாற்று ஆவணமாகத் திகழ்கிறது. அவர்களின் தனித்துவமான கல்லறை மாடங்கள், சமூகச் சடங்குகள் மற்றும் ஆன்மீக நம்பிக்கைகள் ஒருபுறம் இருக்க, மறுபுறம் அவர்கள் புற உலகச் சுரண்டல்களிலிருந்து தங்களைப் பாதுகாத்துக்கொள்ள ஒரு புதிய அடையாளத்தையும், நம்பிக்கையையும் தேடியதன் விளைவாக ஏற்பட்ட மாபெரும் சமூக மாற்றத்தையும் இந்த அறிக்கை தெளிவாகப் பதிவு செய்கிறது. இது, ஆரான் மக்களின் கடந்த காலத்தைப் புரிந்துகொள்ள உதவும் ஒரு விலைமதிப்பற்ற சான்றாகும்.