பயணம் செய்யும் ஊழியங்கள் (Itinerancy): 19-ஆம் நூற்றாண்டு தென்னிந்திய மிஷனின் வெற்றிக்கு வித்திட்ட ஒரு மகத்தான செயல்திட்டமும் - 170 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் நாம் தேங்கி நிற்கிறோமா? - ஒரு விரிவான ஆய்வு

 

19-ஆம் நூற்றாண்டில் தென்னிந்தியாவில் கிறிஸ்தவ மிஷனரிப் பணிகள் வேரூன்றத் தொடங்கிய காலகட்டத்தில், ஊழியத்தின் செயல்திட்டங்கள் குறித்த விவாதங்கள் மிஷனரிகளிடையே முக்கிய இடம்பிடித்தன. ஒரு மிஷன் நிலையத்தில் தங்கி, அங்குள்ள சபை மற்றும் பள்ளிகளை நிர்வகிப்பதா அல்லது கிராமம் கிராமமாகச் சென்று, இதுவரை சுவிசேஷத்தைக் கேளாத மக்களுக்கு அதை அறிவிப்பதா என்ற கேள்வி எழுந்தது. விக்டோரியா பிஷப் ஜார்ஜ் ஸ்மித் தனது 1854-ஆம் ஆண்டு திருநெல்வேலி பயணத்தின் முடிவில், இந்த இரண்டு அணுகுமுறைகளையும் ஒப்பிட்டு, "பயணம் செய்யும் ஊழியமே" (Itinerancy) இந்தியாவின் மிகப்பெரிய மக்கள் தொகையைச் சென்றடைய ஒரே வழி என்று ஆணித்தரமாகப் பரிந்துரைத்தார். ஒரே இடத்தில் தங்கிச் செய்யப்படும் ஊழியங்கள் முக்கியமானவை என்றாலும், இந்தியாவின் ஆன்மீகத் தேவையைப் பூர்த்தி செய்ய அவை மட்டும் போதாது என்பதே அவரது பார்வையாக இருந்தது. இந்த ஆய்வுக்கட்டுரை, பிஷப்பின் பார்வையில் பயணம் செய்யும் ஊழியங்களின் அவசியம், முக்கியத்துவம் மற்றும் செயல்திட்டங்கள் குறித்து விரிவாக ஆராய்கிறது.

 

1. பயணம் செய்யும் ஊழியங்களின் தேவைக்கான காரணங்கள்

 

பிஷப் ஸ்மித், நிலையான ஊழியங்களை விட பயணம் செய்யும் ஊழியங்களுக்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கப் பல காரணங்களைக் குறிப்பிடுகிறார்:

 

• இந்தியாவின் பரந்த மக்கள் தொகை:
  • இந்தியா ஒரு பரந்த நாடு. லட்சக்கணக்கான கிராமங்களில் கோடிக்கணக்கான மக்கள் வாழ்ந்து வந்தனர். ஒரு சில மிஷன் நிலையங்களில் மட்டும் தங்கி ஊழியம் செய்வதன் மூலம், இந்த மக்கள் தொகையில் ஒரு சிறு பகுதியினரைக் கூட சென்றடைய முடியாது.

 

• • "தற்போதுள்ள முன்னேற்ற விகிதத்தில், இந்த மாபெரும் தேசத்தை சுவிசேஷமயமாக்க ஒரு நூற்றாண்டு கூட போதாது" என்று அவர் குறிப்பிடுகிறார். எனவே, ஊழியத்தின் வேகத்தை அதிகரிக்க, பயணம் செய்யும் ஊழியங்கள் அவசியமாகின்றன.

 

 

• மக்களின் மனநிலையை அறிதல்:

 

• • கிராமங்களுக்கு நேரடியாகச் செல்லும்போதுதான், மக்களின் உண்மையான ஆன்மீகத் தேடலையும், அவர்களின் சந்தேகங்களையும், அச்சங்களையும் புரிந்துகொள்ள முடியும். சந்தைகள், திருவிழாக்கள் மற்றும் பொது இடங்களில் மக்களுடன் உரையாடுவது, அவர்களின் இதயங்களைத் திறக்க ஒரு சிறந்த வழியாக இருந்தது.

 

• சாதியக் கட்டமைப்பை உடைத்தல்:

 

• • மிஷன் நிலையங்கள் பெரும்பாலும் ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்தினரை மையமாகக் கொண்டிருந்தன. ஆனால், பயணம் செய்யும் ஊழியர்கள் சாதி, மதம் பாராமல் அனைத்துத் தரப்பு மக்களையும் சந்தித்தனர். இது, கிறிஸ்தவம் அனைவருக்கும் பொதுவானது என்ற செய்தியை வலுப்படுத்தியது.

 

2. பயணம் செய்யும் ஊழியங்களின் செயல்திட்டம் மற்றும் அனுபவங்கள்

 

பிஷப்பின் அறிக்கை, பயணம் செய்யும் ஊழியங்கள் எவ்வாறு செயல்படுத்தப்பட்டன என்பதற்கான சில நடைமுறை உதாரணங்களையும் காட்டுகிறது.

 

• மிஷனரிகள் மற்றும் சுதேசி உபதேசியார்கள்:

 

• • ஐரோப்பிய மிஷனரிகளுடன், நன்கு பயிற்சி பெற்ற சுதேசி உபதேசியார்கள் (native catechists) குழுக்களாகச் சென்றனர். இந்த சுதேசி ஊழியர்கள், உள்ளூர் மொழியிலும், கலாச்சாரத்திலும் திறமை பெற்றிருந்ததால், மக்களுடன் எளிதாக உரையாடினர்.

 

• • அவர்கள் கிராமங்களில் தங்கி, வீடுகளுக்குச் சென்று, பொது இடங்களில் பிரசங்கம் செய்து, வேதாகமப் பகுதிகளை விநியோகித்தனர்.

 

 

• பத்து ஆண்டுகளில் ஒரு கிராமம்:

 

• • பிஷப் ஒரு வியத்தகு இலக்கை முன்வைக்கிறார்: "முறையாகத் திட்டமிடப்பட்டால், ஒரு ஐரோப்பிய மிஷனரி, நன்கு பயிற்சி பெற்ற சுதேசி ஊழியர்களின் உதவியுடன், பத்து ஆண்டுகளுக்குள் தனது மாவட்டத்திலுள்ள ஒவ்வொரு கிராமத்திற்கும் ஒரு முறையாவது சென்று சுவிசேஷத்தை அறிவிக்க முடியும்." இது, பயணம் செய்யும் ஊழியத்தின் மூலம் எவ்வளவு பெரிய இலக்கை அடைய முடியும் என்பதைக் காட்டுகிறது.

 

• மக்களின் வரவேற்பு:

 

• • பெரும்பாலான இடங்களில், மக்கள் மிஷனரிகளை ஆர்வத்துடனும், மரியாதையுடனும் வரவேற்றனர். அவர்களின் செய்தியைக் கேட்கக் கூட்டமாகக் கூடினர். சில இடங்களில் எதிர்ப்பு இருந்தாலும், மக்களின் பொதுவான மனநிலை சாதகமாகவே இருந்தது.

 

3. நிலையான ஊழியங்களுக்கு எதிரான விமர்சனம்

 

பிஷப், நிலையான ஊழியங்களை (pastoral superintendence of a settled native-Christian ministry) முற்றிலுமாகப் புறக்கணிக்கவில்லை. ஆனால், அதன் போதாமைகளைச் சுட்டிக்காட்டினார்:

 

• வரையறுக்கப்பட்ட தாக்கம்: நிலையான ஊழியங்கள், ஏற்கனவே கிறிஸ்தவர்களாக மாறியவர்களைப் பராமரிப்பதில் அதிக கவனம் செலுத்தின. இதனால், புதிய பகுதிகளைச் சென்றடைவதில் தொய்வு ஏற்பட்டது.

 

• நிர்வாகச் சுமை: மிஷன் நிலையங்களை நிர்வகிப்பது, பள்ளிகளை நடத்துவது, கணக்குகளைப் பார்ப்பது போன்ற நிர்வாகப் பணிகள், மிஷனரிகளின் நேரத்தையும், சக்தியையும் அதிகமாக எடுத்துக்கொண்டன. இதனால், சுவிசேஷம் அறிவிக்கும் முக்கியப் பணி பாதிக்கப்பட்டது.

 

 

4. பிஷப்பின் பரிந்துரைகள்

 

இந்தப் பின்னணியில், பிஷப் சில முக்கியப் பரிந்துரைகளை முன்வைத்தார்:

 

• ஐரோப்பிய மிஷனரிகளின் பங்களிப்பு: ஐரோப்பிய மிஷனரிகள், நிர்வாகப் பணிகளிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டு, பயணம் செய்யும் ஊழியங்களுக்குத் தலைமை தாங்க வேண்டும்.

 

• சுதேசி ஊழியர்களின் பங்கு: நிலையான சபைகளை நிர்வகிக்கும் பொறுப்பை, தகுதியான சுதேசி குருக்களிடமும், உபதேசியார்களிடமும் ஒப்படைக்க வேண்டும்.

 

 

• ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறை: நிலையான ஊழியங்களும், பயணம் செய்யும் ஊழியங்களும் ஒன்றையொன்று நிறைவுசெய்யும் வகையில் ஒரு விரிவான செயல்திட்டத்தை உருவாக்க வேண்டும். பயணம் செய்யும் ஊழியங்கள் மூலம் விதைக்கப்படும் விதைகள், நிலையான சபைகளால் அறுவடை செய்யப்பட வேண்டும்.

 

பிஷப் ஜார்ஜ் ஸ்மித்தின் இந்தப் பார்வை, 19-ஆம் நூற்றாண்டு மிஷனரி வரலாற்றில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது. அது, மிஷனரிப் பணிகளை ஒரு குறுகிய வட்டத்திற்குள் சிறிதும், பெரியதுமான இந்திய சமூகத்தை நோக்கி விரிவுபடுத்த வேண்டியதன் அவசியத்தை உணர்த்தியது. "பயணம் செய்யும் ஊழியமே" இந்தியாவின் மூலைமுடுக்குகளில் எல்லாம் சுவிசேஷத்தின் ஒளியைக் கொண்டு சேர்க்கும் திறவுகோல் என்பதை அவர் ஆழமாக நம்பினார். அவரது இந்தப் பரிந்துரைகள், பிற்காலத்தில் தென்னிந்தியாவில் கிறிஸ்தவம் வேகமாகப் பரவுவதற்கு ஒரு முக்கியக் காரணமாக அமைந்தன என்றால் அது மிகையாகாது.

 

 170 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் நாம் தேங்கி நிற்கிறோமா? – ஒரு வரலாற்றுப் பார்வை

 

1854-ஆம் ஆண்டு, திருநெல்வேலிக்கு விஜயம் செய்த பிஷப் ஜார்ஜ் ஸ்மித், அன்றைய மிஷனரிப் பணிகளின் வெற்றிக்குக் காரணமான சில மகத்தான திட்டங்களைப் பதிவு செய்துள்ளார். அதைப் படிக்கும்போது ஆச்சரியமும், அதே சமயம் ஒருவித சுய பரிசோதனையும் ஏற்படுகிறது.

 

அன்றைய முன்னோடிகள் செயல்படுத்திய திட்டங்களைப் பாருங்கள்:

 

1. நேட்டிவ் பிலந்த்ரோபிக் சொசைட்டி: மதம் மாறிய மக்களுக்கு நிலம் வாங்கிக் கொடுத்து, அவர்களை நில உரிமையாளர்களின் கொடுமையிலிருந்து விடுவித்து, பொருளாதாரத் தன்னிறைவை உருவாக்கிய ஒரு சமூகப் புரட்சித் திட்டம்!

 

2. பயணம் செய்யும் ஊழியங்கள் (Itinerancy): ஒரே இடத்தில் முடங்கிக் கிடக்காமல், "பத்து ஆண்டுகளில் ஒரு மிஷனரி தன் மாவட்டத்தின் ஒவ்வொரு கிராமத்திற்கும் சுவிசேஷத்தை அறிவிக்க வேண்டும்" என்ற தீர்க்கதரிசன இலக்கோடு செயல்பட்டார்கள்.

 

 

3. சுதேசி நிதி மேலாண்மை: தேவாலயக் கட்டிட நிதி, ஏழைகள் நிதி, ஊழியர் விதவைகள் நிதி என ஒவ்வொரு தேவைக்கும் ஐரோப்பிய நிதியை எதிர்பார்க்காமல், "ஒரு நாள் வருமானம்," "மாதாந்திர சந்தா" என மக்களிடமிருந்தே நிதி திரட்டி தற்சார்புடன் இயங்கினார்கள்.

 

4. அரசின் தவறான கொள்கைகளுக்கு எதிராகக் குரல்: அன்றைய பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் இந்து ஆலயங்களுக்கு ஆதரவளித்தபோது, அது மிஷனரிப் பணிக்குத் தடை என்று தைரியமாக விமர்சித்து, அதை மாற்றக் கோரி குரல் கொடுத்தார்கள்.

 

 

இப்போது நம்மை நாமே கேட்டுக்கொள்வோம்...

 

170 ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன. அன்று இருந்ததை விட இன்று நம்மிடம் அதிக வசதிகள், தொழில்நுட்பம், கல்வி அறிவு, நிதி வளம் மற்றும் சுதந்திரம் இருக்கிறது.

 

• ஆனால், நம் திருச்சபைகள் இன்று பொருளாதாரத்தில் பின்தங்கிய மக்களுக்கு நிலம் வாங்கிக் கொடுக்கும் அல்லது தொழில் தொடங்க உதவும் சமூகப் பாதுகாப்புத் திட்டங்களை எவ்வளவு? செயல்படுத்துகின்றன?

 

 

• "பயணம் செய்யும் ஊழியங்கள்" என்ற பெயரில், நம்முடைய ஊழியர்கள் இன்னும் சென்றடையாத கிராமங்களுக்குச் செல்கிறார்களா? அல்லது ஏற்கனவே இருக்கும் சபைகளைப் பராமரிப்பதிலேயே நம் ஊழியங்கள் முடிந்துவிடுகின்றனவா?

 

• சிறப்பு காணிக்கை, வெளிநாட்டு உதவி என வெளிப்புற நிதியை எதிர்பார்த்துக் காத்திருக்கிறோமா? அல்லது அன்றைய மக்களைப் போல தற்சார்புடன் செயல்படும் நிதி மாதிரிகளை உருவாக்கியுள்ளோமா?

 

 

• சமூக அநீதிகளுக்கு எதிராகவும், அரசின் தவறான கொள்கைகளுக்கு எதிராகவும் நம் திருச்சபைகள் இன்று தைரியமாகக் குரல் கொடுக்கின்றனவா?

 

வரலாறு நமக்கு வழிகாட்டி மட்டுமல்ல, அது நம்மை நாமே எடைபோட்டுப் பார்க்கும் ஒரு கண்ணாடி. அன்றைய மிஷனரிகள் வெறும் மத மாற்றத்தை மட்டும் செய்யவில்லை; அவர்கள் ஒரு முழுமையான சமூக விடுதலையை முன்னெடுத்தார்கள்.

 

இன்றைய நம்முடைய ஊழியங்கள், வெறும் ஆன்மீகத் தேவைகளை மட்டும் சந்திக்கும் சடங்குகளாக மாறிவிட்டனவா, அல்லது அன்றைய முன்னோடிகளைப் போல சமூகத்தின் ஆழமான காயங்களுக்கு மருந்து போடும் ganzheitliche ஊழியங்களாக இருக்கின்றனவா?

 

சிந்திப்போம்... செயல்படுவோம்!

#ChurchHistory #MissionaryWork #ThenAndNow #SelfReflection #TamilChristianity #TirunelveliMission