திருநெல்வேலியின் மறுமலர்ச்சி: மெய்ஞானபுரம் மிஷனும் சுதேசித் திருச்சபையின் உதயமும் – 1853-ஆம் ஆண்டு கடிதத்திலிருந்து விரிவான ஆய்வு

 

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் தென்னிந்தியாவில் கிறிஸ்தவம் அடைந்திருந்த வியக்கத்தக்க வளர்ச்சியையும், அதன் விளைவாக உருவான சமூக, ஆன்மிக மாற்றங்களையும் ஆழமாகப் பதிவு செய்துள்ளது இந்த குறிப்பு. குறிப்பாக, திருநெல்வேலி பகுதி, தென்னிந்திய மிஷனரிப் பணிகளின் ஒரு வெற்றிகரமான முன்மாதிரியாக முன்னிறுத்தப்படுகிறது. இந்த ஆய்வுக் கட்டுரை, அந்த ஆவணத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு, மெய்ஞானபுரம் (Meignanapuram) மிஷனின் சிறப்புகளையும், இந்தியாவிலேயே முதன்முறையாக உருவான சுதேசித் திருச்சபையின் (Native Pastorate) எழுச்சியையும் விரிவாக ஆராய்கிறது.

 

மெய்ஞானபுரம்: ஒரு முன்மாதிரி மிஷன்

 

திருநெல்வேலி மிஷன் மாவட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்த மெய்ஞானபுரம், ஒரு வறண்ட, மணற்பாங்கான பகுதியாக இருந்தபோதிலும், ஆன்மிக ரீதியாக செழிப்பான ஒரு நிலமாக மாற்றப்பட்டிருந்தது. மிஷனெரி ஜாண் தாமஸ் (Rev. J. Thomas) அவர்களின் தலைமையில் இப்பகுதி அடைந்திருந்த வளர்ச்சியை, அவரது 1852-ஆம் ஆண்டு அறிக்கை தெளிவாகப் படம்பிடிக்கிறது.

 

1. சவால்களுக்கு மத்தியில் விசுவாசம்:

1852-ஆம் ஆண்டு, மெய்ஞானபுரம் பகுதிக்கு மிகவும் சோதனையான ஆண்டாக இருந்தது. காலரா நோய் இப்பகுதியைத் தாக்கி, ஆறு மாதங்களில் 360-க்கும் மேற்பட்ட உயிர்களைப் பறித்தது. இந்தத் துயரமான சூழலிலும், கிறிஸ்தவ மக்களின் விசுவாசம் அசைக்கப்படவில்லை. நோயுற்றவர்களுக்கு உதவுவதிலும், மரணத்தை அமைதியாக எதிர்கொள்வதிலும் அவர்கள் காட்டிய பக்குவம், அவர்களின் புதிய நம்பிக்கையின் ஆழத்தை வெளிப்படுத்தியது. போதகர் தாமஸ், "ஒருபோதும் மக்கள் இவ்வளவு அமைதியாகவும், உறுதியாகவும் மரணத்தை எதிர்கொண்டதை நான் கண்டதில்லை" என்று குறிப்பிடுகிறார்.¹

 

2. "கெட்டல்-டோப்" (Ketel-tope) – ஒரு புதிய அடையாளத்தின் சின்னம்:

மெய்ஞானபுரம் மிஷனின் ஒரு தனித்துவமான அம்சமாக, "கெட்டல்-டோப்" எனும் ஒரு வகை பனை மரம் (Agave Americana) குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இந்தச் செடியானது, வறண்ட மணற்பாங்கான நிலத்திலும் செழித்து வளரும் இயல்புடையது. கிறிஸ்தவ கிராமங்களின் வீடுகளைச் சுற்றி இந்தச் செடியை நடும் வழக்கம் இருந்ததாகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. இது, கிறிஸ்தவ விசுவாசமானது எந்தவொரு கடினமான சூழலிலும் வேரூன்றி, தழைத்து, பலன் கொடுக்கும் என்பதைக் குறிக்கும் ஒரு உருவகமாகப் பார்க்கப்பட்டது. வறண்ட நிலத்தில் பசுமையைக் கொண்டுவந்தது போல, ஆன்மிக வறட்சி நிலவிய சமூகத்தில் கிறிஸ்தவம் ஒரு புதிய ஜீவனைக் கொண்டுவந்தது என்பதை இது அடையாளப்படுத்தியது.

 

3. புள்ளிவிவரங்களில் வளர்ச்சி:

காலரா போன்ற பெரும் இடர்களுக்கு மத்தியிலும், மெய்ஞானபுரம் மிஷன் தொடர்ந்து வளர்ந்து வந்தது. 1852-ஆம் ஆண்டில் மட்டும் 128 பேர் ஞானஸ்நானம் பெற்றனர். இதன் மூலம், அப்பகுதியில் இருந்த கிறிஸ்தவர்களின் மொத்த எண்ணிக்கை 5,224 ஆக உயர்ந்தது. பள்ளிகளில் பயின்ற மாணவர்களின் எண்ணிக்கையும் 1,298 ஆக அதிகரித்தது. இந்த வளர்ச்சி, மக்களின் ஈடுபாட்டையும், மிஷனின் செயல்பாடுகளின் வெற்றியையும் காட்டுகிறது.

 

4. உள்ளூர் ஊழியர்களின் அர்ப்பணிப்பு:

இந்த மிஷனின் வெற்றிக்கு, ஐரோப்பிய மிஷனெரிகளைப் போலவே உள்ளூர் உதவி உபதேசியார்களின் (Assistant Catechists) பங்களிப்பும் மிக முக்கியமானதாக இருந்தது. காலரா நோயால் மரணமடைந்த ஒரு உள்ளூர் ஊழியரின் கதை, அவர்களின் அர்ப்பணிப்புக்குச் சிறந்த சான்றாகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. மரணப் படுக்கையில் இருந்தபோதும், அவர் தனது குடும்பத்தினருக்கும், தன்னைச் சந்திக்க வந்தவர்களுக்கும் விசுவாசத்தைப் பற்றிப் போதித்து, மிகுந்த அமைதியுடன் உயிர் நீத்தார். இது, சுதேசித் தலைவர்கள் உருவாகிவிட்டதன் அறிகுறியாகப் பார்க்கப்பட்டது.

 

சுதேசித் திருச்சபையின் உதயம் (The Growing-up of a Native Pastorate)

 

1853-ஆம் ஆண்டு பதிவுகளின் மிக முக்கியமான வரலாற்று நிகழ்வு, திருநெல்வேலியில் சுயமாகச் செயல்படும் ஒரு சுதேசித் திருச்சபை உருவானதாகும். ஐரோப்பிய மிஷனெரிகளின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து விலகி, உள்ளூர் மக்களே தங்களின் ஆன்மிகத் தலைவர்களாக (Pastors) நியமிக்கப்பட்டதும், அந்தத் திருச்சபைகளைத் தாங்களே நிர்வகிக்க முன்வந்ததும் ஒரு மாபெரும் பாய்ச்சலாகக் கருதப்படுகிறது.

 

• பின்னணியும் தேவையும்:

ஐரோப்பிய மிஷனெரிகள், இந்தியச் சூழலையும், கலாச்சாரத்தையும் முழுமையாகப் புரிந்துகொண்டு ஊழியம் செய்வதில் சில வரம்புகள் இருந்தன. எனவே, மக்களுடன் நெருக்கமாகப் பழகி, அவர்களின் மொழியிலும், கலாச்சாரத்திலும் போதிக்கக்கூடிய உள்ளூர் தலைவர்களை உருவாக்குவது அவசியமாக இருந்தது. இதன் விளைவாக, நன்கு படித்த, அர்ப்பணிப்புள்ள உள்ளூர் உபதேசியார்கள் குருக்களாக நியமிக்கப்பட்டனர்.

 

• நியமிக்கப்பட்ட முதல் சுதேசி குருக்கள்:

1853-ஆம் ஆண்டு வாக்கில், திருநெல்வேலி மிஷனில் ஐந்து சுதேசி குருக்கள் நியமிக்கப்பட்டு, அவர்கள் தனித்தனி மாவட்டங்களுக்குப் பொறுப்பாளர்களாகச் செயல்படத் தொடங்கினர். அவர்கள்:

 

1. 1. கனம். ஜான் தேவநாயகம் (Rev. John Devasagayam): இவர், பிஷப் டெர்னர் அவர்களால் 1830-லிலேயே குருவாக நியமிக்கப்பட்ட முதல் இந்தியர் ஆவார். இவர் கடாட்சபுரம் (Kadachapuram) திற்கு பொறுப்பேற்றார்.
   2. கனம். மதுரநாயகம் (Rev. Mathuranayagum): இவர் பிரகாசபுரம் (Pragasapuram) திற்கு குருவாக நியமிக்கப்பட்டார்.
   3. கனம்.  ஆபிரகாம் சாமுவேல் (Rev. Abraham Samuel): இவர் அசீர்வாதபுரம் (Asirvathapuram) திற்கு  பொறுப்பேற்றார்.
   4. கனம். மதுரநாயகம் சாமுவேல் (Rev. Mathuranthiram Samuel): இவர் பன்னவிளை (Pannivilei) திற்கு  குருவாக நியமிக்கப்பட்டார்.
   5. கனம். விசுவாசநாதன் சாமுவேல் (Rev. Visuvasanathan Samuel): இவர் நல்லூர் (Nallur) திற்குப் பொறுப்பேற்றார்.

 

• தன்னிறைவை நோக்கிய பயணம்:

இந்த சுதேசித் திருச்சபையின் மிக முக்கியமான அம்சம், அதன் தற்சார்பு நிலையாகும். இந்த ஐந்து குருக்களுக்கும் தேவையான ஊதியத்தை, வெளிநாட்டு மிஷன் சங்கங்கள் வழங்கவில்லை. மாறாக, அந்தந்த மாவட்டங்களைச் சேர்ந்த சபைகளே, தாங்களாகவே முன்வந்து நிதி திரட்டி, தங்கள் குருக்களின் தேவைகளைச் சந்தித்தன. இது, திருநெல்வேலி கிறிஸ்தவ சமூகம் ஆன்மிக ரீதியாகவும், பொருளாதார ரீதியாகவும் முதிர்ச்சி அடைந்துவிட்டதைக் காட்டியது. இது "இந்திய கிறிஸ்தவத்தின் வரலாற்றில் ஒரு புதிய சகாப்தத்தின் தொடக்கம்" என்று கருதப்படுகிறது.

முடிவுரை

 

திருநெல்வேலி மிஷனை, குறிப்பாக மெய்ஞானபுரத்தை, வெறும் மதமாற்ற மையமாகச் சித்திரிக்கவில்லை. மாறாக, சமூக மாற்றங்களையும், மக்களின் தன்னெழுச்சியையும், ஒரு சுதேசித் திருச்சபையின் பிறப்பையும் ஆவணப்படுத்தும் ஒரு வரலாற்றுப் பெட்டகமாகத் திகழ்கிறது. காலரா போன்ற கொடிய நோய்களின் மத்தியிலும் அசைக்க முடியாத விசுவாசத்தைக் காட்டிய மக்கள், வறண்ட நிலத்தில் பசுமையின் சின்னமாக "கெட்டல்-டோப்" செடியை நட்டது, மற்றும் தங்களின் ஆன்மிகத் தலைவர்களைத் தாங்களே தாங்க முன்வந்தது ஆகியவை, பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் திருநெல்வேலி மண் கண்ட ஒரு அமைதியான, ஆனால் சக்திவாய்ந்த மறுமலர்ச்சியின் அழியாத சின்னங்களாகும்.

 

அடிக்குறிப்புகள் (Footnotes from the text):

¹ பக்கம் 182, "The number of deaths, under Christian instruction... among the heathen, hundreds and thousands of persons have been carried off."
² பக்கம் 181, "The ketel-tope or plantain hedge... a flourishing plant in the lightest sands..."
³ பக்கம் 182, "The number of persons under Christian instruction... is now 5224..."
⁴ பக்கம் 183, "A pious and exemplary catechist... entered into his rest in a state of composure and peace..."
⁵ பக்கம் 183, "The whole of this has been developed... The Rev. John Devasagayam... The Rev. Mathuranayagum..."
⁶ பக்கம் 183, "Now and for the Lord is beginning to provide for us the native pastorate... their own native ministry."