மாவேலிக்கரை மிஷன்: பிராமணிய ஒடுக்குமுறைக்கு மத்தியில் உருவான ஒரு சுதேசி கிறிஸ்தவரின் தன்னெழுச்சி – 1853-ஆம் ஆண்டு பதிவுகளின் விரிவான ஆய்வு

 

இந்த ஆய்வு 1853-ம் ஆண்டில் கிடைத்த கடிதத்தின்படி, பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் தென்னிந்தியாவில் கிறிஸ்தவ மிஷனரிப் பணிகள் எவ்வாறு வேரூன்றின என்பது குறித்த நுணுக்கமான பார்வையை வழங்குகிறது. இதில், திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்தின் ஒரு பகுதியான மாவேலிக்கரை (Mavelikara) பகுதியில் நடைபெற்ற ஊழியங்கள் பற்றிய ஒரு குறிப்பிட்ட பதிவு, வெறும் மதமாற்றக் கணக்கைத் தாண்டி, சமூக விடுதலை, தனிநபர் மாற்றம் மற்றும் சுதேசித் திருச்சபையின் எழுச்சி ஆகியவற்றை ஆழமாகப் படம்பிடிக்கிறது. இந்தக் கட்டுரை, அந்தப் பதிவை மையமாகக் கொண்டு, அக்காலகட்டத்தின் சமூகச் சூழலையும், ஒரு தனிநபரின் விசுவாசம் எவ்வாறு ஒரு சமூக மாற்றத்திற்கு வித்திட்டது என்பதையும் விரிவாக ஆராய்கிறது.

 

மாவேலிக்கரையின் சமூகச் சூழல்: "பிராமணர்களால் ஒடுக்கப்பட்ட பூமி"

 

இந்த கடிதத்தில் மாவேலிக்கரைப் பகுதிக்கு மேற்கொண்ட பயணத்தை விவரிக்கும்போது, அப்பகுதியை "பிராமணர்களால் ஒடுக்கப்பட்ட பூமி" (a Brahmin-oppressed land) என்று குறிப்பிடுகிறார். இந்தக் குறிப்பு, அக்காலத்தில் நிலவிய கடுமையான சாதிய படிநிலை அமைப்பையும், சமூகத்தில் நிலவிய ஏற்றத்தாழ்வுகளையும் சுட்டிக்காட்டுகிறது. பிராமணர்கள் சமூகத்தின் உச்சியில் இருந்த நிலையில், மற்ற சாதியினர், குறிப்பாக தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர், பொருளாதார மற்றும் சமூகரீதியாக ஒடுக்கப்பட்டிருந்தனர். அவர்களின் உழைப்பு சுரண்டப்பட்டது, அவர்களுக்குக் கல்வி மறுக்கப்பட்டது, மேலும் அவர்கள் கண்ணியமான வாழ்க்கை வாழ்வதற்கான வாய்ப்புகள் மிகக் குறைவாகவே இருந்தன.

 

இந்தச் சூழலில், கிறிஸ்தவ மிஷனரிகளின் வருகையும், அவர்கள் போதித்த சமத்துவக் கொள்கையும், ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு ஒரு புதிய நம்பிக்கையை அளித்தது. கிறிஸ்தவம் அவர்களுக்கு ஆன்மிக விடுதலையை மட்டுமல்லாமல், சமூகக் கட்டமைப்பிலிருந்து விடுபட்டு ஒரு புதிய அடையாளத்தைப் பெறுவதற்கான வழியாகவும் தோன்றியது.

 

ஒரு முன்மாதிரி கிறிஸ்தவரின் எழுச்சி: பெயர் அறியப்படாத ஒரு நாயகன்

 

இந்த கடிதத்தில் மாவேலிக்கரை மிஷனின் வளர்ச்சியை விவரிக்க, ஒரு வயதான உள்ளூர் கிறிஸ்தவரின் வாழ்க்கையை ஒரு சக்திவாய்ந்த உதாரணமாக முன்வைக்கிறார். இந்தப் பெரியவரின் பெயர் குறிப்பிடப்படவில்லை என்றாலும், அவரது கதை அந்தப் பிராந்தியத்தில் கிறிஸ்தவம் வேரூன்றிய விதத்திற்கு ஒரு மிகச்சிறந்த சான்றாக அமைகிறது.

 

1. ஆரம்பகால வாழ்க்கை மற்றும் மாற்றம்:

அந்தப் பெரியவர், ஒடுக்கப்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்தவர். சுமார் நாற்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், மாவேலிக்கரை பகுதியில் கிறிஸ்தவம் முதன்முதலில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டபோது, அதனை ஏற்றுக்கொண்ட ஆரம்பகால விசுவாசிகளில் அவரும் ஒருவர். அப்போது எழுத்தறிவற்ற கூலித் தொழிலாளியாக இருந்த அவர், ஒரு மிஷனெரியிடம் இருந்து ஒரே ஒரு எழுத்தை மட்டும் கற்றுக்கொண்டார். அதன்பின், தனது விடாமுயற்சியால் சுயமாகவே வாசிக்கக் கற்றுக்கொண்டு, திருமறை நூலை (Bible) ஆழமாகப் படித்தார்.

 

2. தன்னிறைவும் அர்ப்பணிப்பும்:

கிறிஸ்தவத்தை ஏற்றுக்கொண்ட பிறகும், அவர் ஒரு நாள் கூலியாகத் தனது கடின உழைப்பைத் தொடர்ந்தார். ஆனால், தனது வருமானத்தில் ஒரு பகுதியைச் சேமித்து, ஒரு சிறிய நிலத்தை வாங்கினார். அந்த நிலத்தில் தனக்கென ஒரு குடிசையைக் கட்டிக்கொண்டார். அன்றிலிருந்து அவர் மீண்டும் கூலி வேலைக்குச் செல்லவில்லை; மாறாக, தனது நிலத்தில் விவசாயம் செய்து, ஒரு தன்னிறைவான வாழ்க்கையை வாழ்ந்தார். அவரது கவனம் முழுவதும் ஆன்மிக வளர்ச்சியின் மீதே இருந்தது.

 

3. சுயமுயற்சியில் உருவான சபை:

அவரது கதையின் உச்சக்கட்டம் இதுதான். அவர் தனது சொந்தப் பணத்தில், தனது நிலத்திலேயே ஒரு ஜெப வீட்டையும் (temporary place of worship), ஒரு பள்ளிக்கூடத்தையும் (school-house) கட்டினார். பின்னர், தனது அண்டை அயலாரை அங்கு அழைத்து, அவர்களுக்குத் தான் கற்றுக்கொண்ட கிறிஸ்தவ போதனைகளைப் போதிக்கத் தொடங்கினார். ஐரோப்பிய மிஷனெரிகளின் நிதி உதவியையோ அல்லது வழிகாட்டுதலையோ எதிர்பார்க்காமல், ஒரு தனிநபரின் விசுவாசத்தாலும், அர்ப்பணிப்பாலும் ஒரு புதிய சபை உருவானது.³ இது, கிறிஸ்தவம் என்பது திணிக்கப்பட்ட ஒன்றாக இல்லாமல், உள்ளூர் மக்களின் தேவைகளிலிருந்தும், அவர்களின் ஈடுபாட்டிலிருந்தும் வளர்ந்தது என்பதற்கு மிக வலுவான சான்றாகும்.

 

4. சமூகத்தில் பெற்ற நன்மதிப்பு:

அவரது வாழ்க்கை முறை, சக கிராமத்தினரிடையே அவருக்கு மிகுந்த மரியாதையைப் பெற்றுத் தந்தது. கிறிஸ்தவர் அல்லாதவர்கள் கூட அவரை நேர்மையானவர் என்றும், கண்ணியமானவர் என்றும் மதித்தனர். அவரது நடத்தையால் ஈர்க்கப்பட்டு, பலர் அவரைப் பின்பற்றி கிறிஸ்தவத்தை ஏற்றுக்கொண்டனர். நாற்பது ஆண்டுகளாக அவரது வாழ்க்கை ஒரு முன்மாதிரியாகத் திகழ்ந்ததாக ஆசிரியர் குறிப்பிடுகிறார்.

 

இறுதி சந்திப்பும், விட்டுச்சென்ற மரபும்

 

அந்தப் பெரியவருக்கு சுமார் 80 வயது. அவர் நோயுற்றுப் படுக்கையில் இருந்தார். மரணத்தின் விளிம்பில் இருந்தபோதும், அவரது முகத்தில் ஆழ்ந்த அமைதியும், விசுவாசமும் நிறைந்திருந்தது. அவர், "நான் இப்போது என் இரட்சகரிடம் செல்லத் தயாராக இருக்கிறேன். அவர் எனக்கு ஒரு கிரீடத்தை வைத்திருக்கிறார்" என்று கூறியதாகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.

 

அவர் உருவாக்கிய அந்தச் சிறிய சபை, பிற்காலத்தில் வளர்ந்து, மாவேலிக்கரை மிஷனின் ஒரு முக்கிய அங்கமாக மாறியது. அவரது தன்னலமற்ற உழைப்பு, பல உள்ளூர் கிறிஸ்தவர்களுக்கு உத்வேகம் அளித்தது.

 

முடிவுரை

 

கட்டுரையில் இடம்பெற்றுள்ள மாவேலிக்கரையைச் சேர்ந்த இந்த வயதான கிறிஸ்தவரின் கதை, வெறும் ஒரு தனிநபரின் கதை அல்ல. அது, சமூக ஒடுக்குமுறைக்கு எதிரான ஒரு அமைதியான புரட்சியின் சின்னம். பிராமணிய ஆதிக்கத்தின் கீழ் நசுக்கப்பட்டிருந்த ஒரு சமூகத்தில், ஒரு மனிதனின் விசுவாசம், கல்வி மற்றும் சுயமுயற்சி ஆகியவை எவ்வாறு ஒரு புதிய சமூகத்தை உருவாக்க முடியும் என்பதற்கு இது ஒரு காலத்தால் அழியாத சான்றாகும். வெளிநாட்டு மிஷனெரிகளின் பங்களிப்பு முக்கியமானதாக இருந்தபோதிலும், கிறிஸ்தவம் தென்னிந்தியாவில் ஆழமாக வேரூன்றியதற்கு, பெயர் அறியப்படாத இது போன்ற உள்ளூர் விசுவாசிகளின் அர்ப்பணிப்பும், ஈடுபாடுமே உண்மையான காரணம் என்பதை இந்த வரலாற்றுப் பதிவு ஆணித்தரமாக நிலைநிறுத்துகிறது.

 

அடிக்குறிப்புகள் (Footnotes from the text):

¹ பக்கம் 176, "The Progressive Character of Protestant Missions to the Heathen."
² பக்கம் 177, "He had been brought to a knowledge of the truth... contrived to learn to read."
³ பக்கம் 177, "He saved some money... at a heavy expense to himself, he purchased... and built a temporary place of worship."
⁴ பக்கம் 177, "His consistent and honourable... greatly respected by the heathen."
⁵ பக்கம் 178, "Thus did he live... a crown of righteousness laid up for me."