திருவிதாங்கூர் மலை ஆரான்கள் மத்தியில் கிறிஸ்தவத்தின் உதயம்: விரிவான ஆய்வு

 

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் தென்னிந்தியாவில் நடைபெற்ற கிறிஸ்தவ மிஷனரிப் பணிகளின் வளர்ச்சி குறித்த மிக முக்கியத் தகவல்களைத் "சர்ச் மிஷனரி இயக்கம்” தன்னகத்தே கொண்டுள்ளது. அதன் பணிகளில் மிகக் குறிப்பிடத்தக்க பகுதிகளில் ஒன்று, திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்தின் கிழக்கு மலைப்பகுதிகளில் வசித்த "ஆரான்" (Araan) பழங்குடியின மக்கள் மத்தியில் கிறிஸ்தவம் பரவிய விதத்தைப் பற்றிய விரிவான பதிவாகும். இந்த ஆய்வுக்கட்டுரை, அந்த ஆவணத்தின் அடிப்படையில் ஆரான் மக்களின் சமூகச் சூழல், கிறிஸ்தவத்தை அவர்கள் நாடியதற்கான காரணங்கள் மற்றும் அதன் விளைவாக ஏற்பட்ட மாற்றங்களை விரிவாக ஆராய்கிறது.

                                  

சமூகப் பின்னணியும் முதல் அழைப்பும்

 

ஆரான் மக்கள், திருவிதாங்கூருக்கும் திருநெல்வேலிக்கும் இடையே அமைந்துள்ள மலைப்பகுதிகளில், வெளி உலகத் தொடர்பின்றி வாழ்ந்து வந்தனர். அவர்கள் பிராமணியம் சார்ந்த மதங்களையோ அல்லது வேறு பெரிய மதங்களையோ பின்பற்றவில்லை; மாறாக, தங்களுக்கெனத் தனித்துவமான ஆவி வழிபாட்டு முறைகளைக் (demoniacal forms of idolatry) கொண்டிருந்தனர்.

 

அவர்களின் வாழ்க்கையில் மிகப்பெரிய சவாலாக இருந்தது, சமவெளிப் பகுதிகளில் வாழ்ந்த நில உரிமையாளர்கள், வரி வசூலிப்பவர்கள் மற்றும் பிற அதிகார வர்க்கத்தினரின் ஒடுக்குமுறையாகும். இவர்களால் ஆரான் மக்கள் தொடர்ந்து சுரண்டப்பட்டும், ஏமாற்றப்பட்டும் வந்தனர். இந்தச் சூழலில்தான், கிறிஸ்தவ மிஷனெரிகள் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு ஆதரவாகச் செயல்படுவதையும், அவர்களுக்குக் கல்வியையும் பாதுகாப்பையும் வழங்குவதையும் பற்றி அவர்கள் கேள்விப்பட்டனர். கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவுவதன் மூலம் தங்களைச் சுரண்டும் சக்திகளிடமிருந்து விடுதலை பெறலாம் என்றும், தங்களுக்கு நீதி கிடைக்கும் என்றும் அவர்கள் உறுதியாக நம்பினர். இதுவே அவர்கள் மிஷனெரிகளைத் தேடிச் செல்வதற்கான முதன்மைக் காரணமாக அமைந்தது.¹

 

போதகர் செப்டிமஸ் ஹாப்ஸின் முதல் பயணம் (ஆகஸ்ட் 1851)

 

ஆரான் மக்களின் அழைப்பை ஏற்று, அவர்களைச் சந்திக்கச் சென்ற முதல் மிஷனெரி போதகர் செப்டிமஸ் ஹாப்ஸ் (Rev. Septimus Hobbs) ஆவார். ஆகஸ்ட் 1851-ல், அவர் கல்லுப்பாறை (Kallupara) என்ற இடத்திலிருந்து ஒரு புராட்டஸ்டன்ட் சிரியன் கிறிஸ்தவரை வழிகாட்டியாகக் கொண்டு தனது கடினமான மலைப்பயணத்தைத் தொடங்கினார்.

அடர்ந்த காடுகளுக்குள் பல தடைகளைத் தாண்டி அவர் ஆரான் கிராமத்தை அடைந்தபோது, மக்கள் அவரை மிகுந்த நம்பிக்கையுடன் வரவேற்றனர். சந்திப்பின்போது, ஒரு கிராமத் தலைவர் கூறிய வார்த்தைகள் அவர்களின் நோக்கத்தைத் தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது:

 

"நாங்கள் எங்கள் மதத்தை மாற்றிக்கொள்ளத் தயாராக இருக்கிறோம். எங்களின் பொருள்கள் சுரண்டப்படுகின்றன. சமவெளி மக்கள் எங்களை ஏமாற்றுகிறார்கள். நீங்கள் எங்களுக்கு ஒரு ஆசிரியரை அனுப்பினால், நாங்கள் அவருடைய ஆலோசனைகளைக் கேட்டு நடப்போம்."

 

அவர்கள் வெறும் ஆன்மிக விடுதலைக்காக மட்டும் வரவில்லை, மாறாக சமூக நீதிக்காகவும், சுரண்டலிலிருந்து விடுபடவும் ஒரு வழியைத் தேடி வந்தனர். அவர்களின் நேர்மையையும், ஆர்வத்தையும் கண்ட போதகர் ஹாப்ஸ், அவர்களுக்கு உதவுவதாக உறுதியளித்துத் திரும்பினார்.

 

போதகர் ஹென்றி பேக்கர் ஜூனியரின் வருகையும், சபையின் உருவாக்கமும் (ஜனவரி 1852)

 

போதகர் ஹாப்ஸின் வருகையைத் தொடர்ந்து, அப்பகுதியில் மிஷனரிப் பணிகளை முன்னெடுக்கும் பொறுப்பு போதகர் ஹென்றி பேக்கர் ஜூனியரிடம் (Rev. Henry Baker, jun.) ஒப்படைக்கப்பட்டது. ஜனவரி 1852-ல், அவர் திரு. ஜார்ஜ் பேக்கர் (Mr. George Baker) மற்றும் போதகர் ஜே. ஜான்சன் (Rev. J. Johnson) ஆகியோருடன் ஆரான் கிராமங்களுக்குப் பயணம் மேற்கொண்டார்.

 

அவர் அங்கு கண்ட காட்சி அவரை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது. மிஷனெரிகளின் வருகைக்காகக் காத்திருக்காமல், ஆரான் மக்கள் தாங்களாகவே முன்வந்து தங்களின் பழைய வழிபாட்டுச் சின்னங்களையும், இடங்களையும் அழித்துவிட்டு, ஜெபம் செய்வதற்காகச் சிறிய வீடுகளை (prayer-houses) கட்டியிருந்தனர். அவர்களின் இந்த தன்னிச்சையான மாற்றம், அவர்கள் கிறிஸ்தவத்தை ஏற்க எவ்வளவு தீவிரமாக இருந்தனர் என்பதைக் காட்டியது.

 

இந்தப் பயணத்தின்போது, அசாப்பியன் (Assappian) என்ற இடத்தில் ஒரு வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த நிகழ்வு நடைபெற்றது. அங்கு, 20 ஆண்கள், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் திருமுழுக்கு (ஞானஸ்நானம்) பெற்று, முதல் ஆரான் கிறிஸ்தவ சபையை உருவாக்கினர். அவர்களின் பக்தி, கேள்விகளுக்கு அவர்கள் அளித்த ஆழமான பதில்கள் மற்றும் அவர்களின் உற்சாகம் ஆகியவை போதகர் பேக்கரை வெகுவாகக் கவர்ந்தன.

 

வளர்ச்சியும் சமூக மாற்றங்களும் (டிசம்பர் 1852)

 

டிசம்பர் 1852-ல், போதகர் பேக்கர் மீண்டும் அப்பகுதிக்குச் சென்று ஐந்து வாரங்கள் தங்கியிருந்தார். குறுகிய காலத்திற்குள் ஏற்பட்டிருந்த வளர்ச்சி பிரமிக்கத்தக்கதாக இருந்தது.

 

சபையின் வளர்ச்சி: கிறிஸ்தவர்களாக மாறியவர்களின் எண்ணிக்கை 250-ஐத் தாண்டியது. அசாப்பியனைத் தொடர்ந்து மாலா (Mâla), வேலானில் (Velanil), மற்றும் சோகன்ஸ் (Chogans) போன்ற பல புதிய கிராமங்களிலும் சபைகள் உருவாகின. அசாப்பியன் கிராமத்தில் ஒரு நிரந்தர தேவாலயம் மற்றும் பள்ளிக்கூடம் கட்டுவதற்கான திட்டங்கள் தொடங்கப்பட்டன.

 

• சின்னம்மையும் நவீன மருத்துவமும்: அந்த ஆண்டு, மலைப்பகுதிகளில் சின்னம்மை நோய் வேகமாகப் பரவியது. மற்ற கிராம மக்கள் நோய்க்குப் பயந்து தங்கள் வீடுகளை விட்டு ஓடியபோது, கிறிஸ்தவத்தை ஏற்றுக்கொண்ட ஆரான் மக்கள் மட்டும் தங்கள் கிராமங்களிலேயே தைரியமாகத் தங்கியிருந்தனர். போதகர் பேக்கரின் ஆலோசனையின் பேரில், அவர்கள் அனைவரும் தடுப்பூசி போட்டுக்கொண்டனர். இதன் விளைவாக, ஒருவர் கூட நோயால் பாதிக்கப்படவில்லை. இந்த நிகழ்வு, அவர்களின் புதிய நம்பிக்கையை மேலும் வலுப்படுத்தியதுடன், நவீன மருத்துவத்தின் நன்மைகளையும் அவர்களுக்கு உணர்த்தியது.

 

• நில உரிமையும் அரசின் தலையீடும்: அசாப்பியனில் தேவாலயம் கட்ட அவர்கள் நிலத்தைச் சீரமைத்தபோது, உள்ளூர் அரசு அதிகாரி (Cirkar officer) ஒருவர் அதற்குத் தடை விதித்தார். உடனே போதகர் பேக்கர் தலையிட்டு, அரசின் உயர் அதிகாரிகளிடம் முறையிட்டார். அதன் விளைவாக, தேவாலயம் கட்டும் பணிக்கு அனுமதி கிடைத்தது. இந்த நிகழ்வு, மிஷனெரிகள் தங்களின் பாதுகாவலர்கள் என்ற நம்பிக்கையை ஆரான் மக்கள் மத்தியில் ஆழமாக விதைத்தது.

 

 

• மக்களின் ஈடுபாடும் அர்ப்பணிப்பும்: ஆரான் மக்கள், மிஷனரிப் பணிகளுக்காகத் தங்களின் விளைச்சலிலிருந்து முதல் பங்கைக் காணிக்கையாகக் கொடுத்தனர். தங்களுக்குக் கற்பிக்க ஆசிரியர்கள் வேண்டும் என்று அவர்கள் தொடர்ந்து வலியுறுத்தினர். அவர்களின் ஆர்வம் எவ்வளவு இருக்கு?, போதகர் பேக்கர் அவர்களிடம் இருந்து விடைபெறும்போது, "ஐயா, எங்களை விட்டுப் போகாதீர்கள். எங்களுடன் தங்கி எங்களுக்குக் கற்றுக்கொடுங்கள்," என்று மன்றாடியதாகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.

 

முடிவுரை

 

திருவிதாங்கூர் மலை ஆரான்கள் மத்தியில் கிறிஸ்தவம் பரவியது, மட்டும் ஆன்மிக மாற்றமாக மட்டும் இருக்கவில்லை. அது ஒரு ஆழமான சமூக-அரசியல் விடுதலையின் தொடக்கமாக அமைந்தது. சமவெளி மக்களின் சுரண்டலிலிருந்து தங்களைப் பாதுகாத்துக்கொள்ளவும், கல்வி மற்றும் நவீன மருத்துவத்தின் மூலம் தங்கள் வாழ்க்கைத் தரத்தை உயர்த்திக்கொள்ளவும் கிறிஸ்தவம் ஒரு சக்திவாய்ந்த கருவியாக அவர்களுக்கு உதவியது. ஆரான் மக்கள் சுயமாக முன்வந்து வழிபாட்டு இடங்களை அமைத்ததும், புதிய நம்பிக்கையைத் தீவிரமாகப் பின்பற்றியதும், அவர்களின் பங்களிப்பு எவ்வளவு இருக்கிறது என்பதை அது தெளிவாகக் கூறுகிறது. இந்த வரலாற்றுப் பதிவுகள், பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ஒடுக்கப்பட்ட ஒரு சமூகத்தின் எழுச்சிக்கும், தங்களின் உரிமைகளுக்கான தேடலுக்கும் ஒரு அரிய சான்றாகத் திகழ்கிறது.

 

 

அடிக்குறிப்புகள் (Footnotes from the text):

 

¹ பக்கம் 82, "THE HILL ARAANS AND OTHER MOUNTAIN TRIBES."
² பக்கம் 83, Rev. Hobbs' visit.
³ பக்கம் 88, "Visit to the Araans in Jan. 1852."
⁴ பக்கம் 89, "Sojourn of the Rev. H. Baker, jun., among the people, in December 1852."
⁵ பக்கம் 87, "Their first appeals for instruction in 1848..." (The text mentions vaccination in the context of their new faith).
⁶ பக்கம் 84, Rev. Baker's interaction with the people.