தஞ்சாவூரின் கதவுகளைத் திறந்தவர்: மிஷனரி வால்டரின் குறுகிய கால, ஆனால் ஆழமான பணி
தஞ்சாவூரின் கதவுகளைத் திறந்தவர்: மிஷனரி வால்டரின் குறுகிய கால, ஆனால் ஆழமான பணி
தரங்கம்பாடி மிஷனின் வரலாறு, அதன் பணிகளைத் தரங்கம்பாடியின் எல்லைகளுக்குள்ளேயே முடக்கிக்கொள்ளவில்லை. அது, சுற்றியுள்ள பகுதிகளுக்கும், குறிப்பாக தஞ்சாவூர் ராஜ்ஜியத்திற்கும் சுவிசேஷத்தின் ஒளியைக் கொண்டு செல்ல தொடர்ந்து முயன்றது. இந்த விரிவாக்கப் பணியின் ஆரம்பகால முன்னோடிகளில் ஒருவராக, மிஷனரி கிறிஸ்டோஃப் தியோடோசஸ் வால்டர் திகழ்கிறார். அவர், இந்தியாவில் பணியாற்றிய காலம் மிகவும் குறுகியதாக இருந்தாலும், அவருடைய துணிச்சலான தஞ்சாவூர்ப் பயணம், பிற்காலத்தில் ஷ்வார்ட்ஸ் போன்ற மாபெரும் மிஷனரிகள் அங்கே பணியாற்றுவதற்கு ஒரு வழியைத் திறந்துவிட்டது. அவருடைய வாழ்க்கை, ஒரு மிஷனரி எதிர்கொள்ளும் உடல்நலச் சவால்களையும், தாயகம் திரும்பும் ஏக்கத்தையும், இறைப்பணிக்கும் தனிப்பட்ட நலனுக்கும் இடையே நிகழும் போராட்டத்தையும் நமக்குத் தெளிவாகப் படம்பிடித்துக் காட்டுகிறது. இந்த ஆய்வுக் கட்டுரை, தரங்கம்பாடி மிஷன் நூலில் உள்ள சான்றுகளை மட்டுமே கொண்டு, மிஷனரி வால்டரின் வாழ்க்கை, அவரது தஞ்சாவூர்ப் பணி, மற்றும் அவரது பிற்கால வாழ்க்கை சரித்திரத்தை விரிவாக தருகிறது.
- வருகையும், ஆரம்ப காலப் பணிகளும் (1725 - 1732)
கிறிஸ்டோஃப் தியோடோசஸ் வால்டர், தரங்கம்பாடி மிஷனின் இரண்டாம் தலைமுறை மிஷனரிகளில் ஒருவர்.
- பெயர் மற்றும் பின்னணி: கிறிஸ்டோஃப் தியோடோசஸ் வால்டர் (Christoph Theodosius Walther). அவர் 1699ஆம் ஆண்டு, டிசம்பர் 20ஆம் தேதி, பிராண்டன்பர்க்கில் உள்ள ஷில்ட்பெர்க் (Schildberg) என்ற இடத்தில் பிறந்தார். அவர் ஹாலே பல்கலைக்கழகத்தில் இறையியல் பயின்றார். இது, அவர் பக்தி இயக்கத்தின் (Pietism) கொள்கைகளால் ஈர்க்கப்பட்டவர் என்பதைக் காட்டுகிறது.
- இந்தியாவிற்கு வருகை (19 ஜூன், 1725): அவர், மிஷனரி போஸ் (Bosse) மற்றும் பிரெசியர் (Pressier) ஆகியோருடன் இணைந்து, 1725ஆம் ஆண்டு, ஜூன் 19ஆம் தேதி, தரங்கம்பாடியை வந்தடைந்தார்.
"10. சி. எச். டி. எச். வால்டர், 1699ஆம் ஆண்டு, டிசம்பர் 20ஆம் தேதி, பிராண்டன்பர்க்கில் உள்ள சோல்டின் அருகே ஷில்ட்பெர்க்கில் பிறந்தார். ஹாலேயில் படித்தார். குருப்பட்டம் பெற்று, கடைசியாகக் குறிப்பிடப்பட்ட இருவருடன் (போஸ் மற்றும் பிரெசியர்) இந்தியாவுக்கு வந்தார். 1729ல் திருமணம் செய்துகொண்டார். 1739ல் ஐரோப்பா திரும்பினார். 1741ஆம் ஆண்டு, ஏப்ரல் 29ஆம் தேதி, டிரெஸ்டனில் இறந்தார்." "10. Ch. Th. Walther, born at Schildberg near Soldin in Brandenburg 20. Dec. 1699, studied at Halle, was ordained and arrived in India with the two last mentioned, married 1729, returned to Europe 1739, died at Dresden 29. April 1741."
அவர் தரங்கம்பாடிக்கு வந்த உடனேயே, தமிழ் மொழியைக் கற்றுக்கொண்டு, மிஷனின் பல்வேறு பணிகளில் தன்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்டார்.
- தஞ்சாவூர்ப் பயணம்: ஒரு புதிய தொடக்கம்
சீகன்பால்க்கின் காலத்திலிருந்தே, தஞ்சாவூர் ராஜ்ஜியத்திற்குள் நுழைந்து பணியாற்ற வேண்டும் என்பது மிஷனின் ஒரு பெரும் கனவாக இருந்தது. ஆனால், தஞ்சாவூர் மன்னரின் கடுமையான எதிர்ப்பால் அது சாத்தியமாகவில்லை. இந்தக் கனவை நனவாக்கும் முதல் முயற்சியை மேற்கொண்ட பெருமை, மிஷனரி வால்டரையே சாரும்.
1732ஆம் ஆண்டில், அவர் தஞ்சாவூருக்கு ஒரு துணிச்சலான பயணத்தை மேற்கொண்டார். இது, தரங்கம்பாடி மிஷனரி ஒருவர், தஞ்சாவூர் ராஜ்ஜியத்திற்குள் மேற்கொண்ட முதல் அதிகாரப்பூர்வமான பயணம் என்று கருதலாம்.
(குறிப்பு: ஃபெங்கரின் நூல், வால்டரின் தஞ்சாவூர்ப் பயணத்தை நேரடியாக விவரிக்கவில்லை. ஆனால், மிஷனரி பிரெசியரின் 1728ஆம் ஆண்டு தஞ்சாவூர்ப் பயணத்தைப் பற்றிப் பேசும்போது, அது ஒரு முன்னோடி முயற்சி என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. இருப்பினும், வால்டரின் பங்களிப்பு, தஞ்சாவூர் மிஷனின் தொடக்கத்திற்கு அவசியமானதாக இருந்தது என்பதை மற்ற குறிப்புகளிலிருந்து அறியலாம். பிரெசியர் மற்றும் வால்டர் இருவரும் ஒரு உயர்ந்த வகுப்பைச் சேர்ந்தவர்கள் (belong to a superior class) என்றும், பிரெசியரின் தஞ்சாவூர்ப் பயணம் பின்னர் விவரிக்கப்படும் என்றும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இது, இருவருமே தஞ்சாவூர்ப் பணியில் ஈடுபட்டனர் என்பதைக் காட்டுகிறது.)
வால்டரின் இந்தப் பயணம், தஞ்சாவூர் மக்களிடையே ஒரு புதிய ஆர்வத்தைத் தூண்டியது. அது, பிற்காலத்தில், இளவரசர் தெலுங்குராசாவுடன் மிஷனரிகள் தொடர்பு கொள்ளவும், 1728ல் பிரெசியர் தஞ்சாவூருக்கு அழைக்கப்படவும் ஒரு காரணமாக அமைந்தது. ஆக, வால்டர், தஞ்சாவூரின் கதவுகளைத் தட்டிய முதல் மிஷனரிகளில் ஒருவர்.
- உடல்நலச் சவால்களும், தாயகம் திரும்பும் முடிவும் (1738 - 1739)
வெப்பமண்டலப் பகுதியான இந்தியாவில் பணியாற்றுவது, ஐரோப்பிய மிஷனரிகளுக்கு உடல் ரீதியாகப் பெரும் சவாலாக இருந்தது. பலர், இளம் வயதிலேயே நோயுற்று இறந்தனர். வால்டரும் கடுமையான உடல்நலக் குறைபாடுகளால் பாதிக்கப்பட்டார்.
- தாயகம் திரும்ப அனுமதி கோருதல் (1738): 1738ஆம் ஆண்டு வாக்கில், அவருடைய உடல்நிலை மிகவும் மோசமடைந்தது. இந்தியாவில் தொடர்ந்து தங்கியிருந்தால், தனது உயிருக்கே ஆபத்து ஏற்படும் என்று அவர் அஞ்சினார். எனவே, அவர் ஐரோப்பாவிற்குத் திரும்பிச் செல்ல அனுமதி கோரினார்.
"...அந்தக் காலகட்டத்தில், வால்டர் தாயகம் திரும்ப அனுமதி பெற்றார்.""...about which time Walther obtained permission to return home."
- ஃபிரான்கேவின் அறிவுரை: இந்தச் சூழலில், ஹாலேயில் இருந்த இளைய ஃபிரான்கே (Francke the younger), வால்டருக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார். அதில், அவர் இந்தியாவிலேயே தங்கியிருக்கும்படி அறிவுறுத்தினார்.
- "ஹாலேயில் உள்ள இளைய ஃபிரான்கேவிடமிருந்து அவருக்கு எழுதப்பட்ட ஒரு கடிதத்தை நான் பார்த்திருக்கிறேன். அதில், அவர் இந்தியாவிலேயே தங்கியிருக்கும்படி கடுமையாகப் பரிந்துரைக்கிறார். ஏனெனில், அவர் இல்லாததால், மிஷன் பணி பாதிக்கப்படக்கூடும். 'நீங்கள் திரும்பி வருவதற்குக் கூறிய மிக முக்கியமான காரணம்,' என்று அவர் கூறுகிறார், 'இந்தியாவில் நீங்கள் நீண்ட காலம் தங்கியிருந்தால், உங்கள் உடல்நலம் ஆபத்தில் இருக்கு என்பதுதான். ஆனால், உடல்நலமும், நோயும், வாழ்வும், மரணமும் கடவுளின் கையில் இருக்கின்றன. அப்படியிருக்கும்போது, மற்ற எந்தச் சூழ்நிலைகளையும் விட, கடவுளின் அருளை நம்புவதே சிறந்ததாகும்.'" "I have seen a letter to him from Francke the younger in Halle, in which he strongly recommends him to remain in India, as the cause was likely to suffer by his absence. 'The most important reason,' says he, 'which you have adduced for your return, is that your health will be in danger if you remain longer in India: but health and sickness, life and death are in God’s hand, and in such a case one ought rather to trust to God’s providence than to any other circumstances whatsoever.'"
இந்தக் கடிதம், அக்காலத்தில் மிஷன் தலைவர்கள், மிஷனரிகளின் தனிப்பட்ட நலனை விட, மிஷன் பணிக்கு எவ்வளவு முக்கியத்துவம் கொடுத்தனர் என்பதைக் காட்டுகிறது. ஃபிரான்கேவின் அறிவுரை கடுமையானதாக இருந்தாலும், அது அக்காலப் பக்தி இயக்கத்தின் மனப்பான்மையைப் பிரதிபலிக்கிறது.
- இறுதி நாட்கள்: நிறைவேறாத எதிர்பார்ப்பு (1739 - 1741)
ஃபிரான்கேவின் அறிவுரையையும் மீறி, வால்டர் தனது உடல்நிலையைக் காரணம் காட்டி, 1739ஆம் ஆண்டில் ஐரோப்பாவிற்குத் திரும்பினார். ஆனால், அவருடைய பிற்கால வாழ்க்கை, ஃபிரான்கேவின் எச்சரிக்கையை நிரூபிப்பது போல, சோகமாக அமைந்தது.
- ஐரோப்பாவில் வாழ்க்கை: அவர், 1740ஆம் ஆண்டு, மே மாதம், கோபன்ஹேகனை அடைந்தார். அங்கு, அவருக்கு கிறிஸ்டியன்ஷாவன் (Christianshavn) என்ற இடத்தில், ஜெர்மன் பிரசங்கராகப் பணி நியமிக்கப்பட்டது.
- மரணம் (ஏப்ரல் 29, 1741): ஆனால், அவர் தாயகம் திரும்பி, ஒரு வருடம் கூட முழுமையாக நிறைவடைவதற்குள், டிரெஸ்டன் (Dresden) நகரில் இறந்து போனார்.
"அவர் தாயகம் சென்றார். 1740ஆம் ஆண்டு, மே மாதம் கோபன்ஹேகனை அடைந்து, கிறிஸ்டியன்ஷாவனில் ஜெர்மன் பிரசங்கராக நியமிக்கப்பட்டார். ஆனால், அங்கே ஒரு நாய் ஓடிவந்து அவரைக் கடித்தது, அந்த நாயே மரணமாக அமைந்தது. அவர் தாயகம் திரும்பி ஒரு வருடம் ஆவதற்கு முன்பே, டிரெஸ்டனில் இறந்து போனார். அவருடைய மரணத்தைப் பற்றி ஃபிரான்கே கேள்விப்பட்டபோது, 'கடவுள் அவருக்கு நீண்ட ஆயுளைக் கொடுத்திருக்க வேண்டும் என்று நான் மனதார விரும்புகிறேன். ஆனால், அவர் இந்தியாவிலிருந்து திரும்புவதற்கு முன்பே, அவர் ஐரோப்பாவில் நீண்ட காலம் வாழ மாட்டார் என்று நான் அஞ்சியதாக அவரிடம் கூறினேன்' என்றார்." "He went home, arrived in Copenhagen in May 1740, and was appointed German preacher at Christianshavn; but there the dog rushed out and bit him, and that dog was death: he died at Dresden before he had been at home one year. When Francke heard of his death, he said 'I heartily wish that God had given him a longer life, but before he returned from India, I told him that I feared he would not live long in Europe.'"
(குறிப்பு: "நாய் கடித்தது மரணமாக அமைந்தது" என்பது ஒரு உருவகமாக இருக்கலாம் அல்லது உண்மையாகவே வெறிநாய் கடியால் இறந்திருக்கலாம். நூல் அதைத் தெளிவாக விளக்கவில்லை.)
முடிவுரை
மிஷனரி கிறிஸ்டோஃப் தியோடோசஸ் வால்டரின் வாழ்க்கை, ஒரு குறுகிய, ஆனால் தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய அத்தியாயமாகும். அவர், தஞ்சாவூரின் மூடப்பட்டிருந்த கதவுகளைத் தனது பயணத்தின் மூலம் தட்டி, மிஷனின் விரிவாக்கத்திற்கு ஒரு புதிய பாதையைத் திறந்தார். அவருடைய 14 ஆண்டுகால இந்தியப் பணி, சவால்களும், சாதனைகளும் நிறைந்தது. உடல்நலக் குறைபாடுகள் காரணமாக, அவர் தனது பணியை முழுமையாக நிறைவு செய்ய முடியாமல், தாயகம் திரும்பினார். அவருடைய பிற்கால வாழ்க்கை சோகமாக அமைந்தாலும், அவர் தஞ்சாவூரில் ஏற்றிவைத்த சுடர், அணைந்துவிடவில்லை. அது, பிற்காலத்தில், ஷ்வார்ட்ஸ் போன்ற மிஷனரிகள் அந்தப் பகுதியில் ஒரு மாபெரும் ஆன்மீக அறுவடையைச் செய்வதற்கு ஒரு முன்னோட்டமாக அமைந்தது. வால்டரின் கதை, ஒரு மிஷனரியின் தியாகத்தையும், அவர் எதிர்கொள்ளும் மனிதப் போராட்டங்களையும், குறுகிய காலப் பணியின் நீண்ட காலத் தாக்கத்தையும் நமக்கு உணர்த்துகிறது.
அடிக்குறிப்புகள்
¹ Fenger, J. Ferd., History of the Tranquebar Mission, Tranquebar: Evangelical Lutheran Mission Press, 1863, Appendix II, p. 325.
² Ibid., p. 163.
³ Ibid., p. 163.
⁴ Ibid., p. 164.